Οι The shadows of Ithaca αποτελούν ένα σχήμα φτασμένων μουσικών, που δραστηριοποιούνται στην Καβάλα και εδώ μας συστήνονται με ένα εξαιρετικό album, το οποίο κινείται ανάμεσα στο hard rock των 80’s που όλοι αγαπάμε, μπολιασμένο με blues περάσματα, προσδίδοντας του όμως μια φρεσκάδα, η οποία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αναχρονιστική ή παλιομοδίτικη (όχι ότι θα ήταν απαραίτητα κακό, εάν συνέβαινε).
Το album ξεκινάει με το “Mr. Incredible” το οποίο δίνει και τo στίγμα του δίσκου, τόσο μουσικά όσο και στις θεματικές των στίχων του. Δόξα, χρήμα, εφήμερη αναγνώριση, όλα έρχονται εύκολα, αρκεί να είσαι πρόθυμος να πληρώσεις το τίμημα.
Στη συνέχεια ακολουθεί η διασκευή του “American Woman” σε μία πιο επιθετική εκτέλεση γεμάτη δυναμισμό.
Το album συνεχίζει δυναμικά και στο τρίτο κομμάτι “Above The Water” και κάπου εκεί φρενάρει, ο ρυθμός πέφτει και το “Blue cold cell” αποτελεί μία μοναδική bluesy σύνθεση που ξεχειλίζει από συναίσθημα!!! Ένας ύμνος στους ανθρώπους που σιγά – σιγά κλείνονται στο κελί του εαυτού τους, μην αντέχοντας την επικριτική πίεση ενός δυστοπικού κόσμου. Σπαρακτικό κλείσιμο στο τέλος, με την κιθάρα να ξεχειλίζει από συναίσθημα.
Ακολουθεί το αγαπημένο μου κομμάτι “Now The Buffalo Has Gone”, ένα έπος για όλα όσα υπήρχαν και πλέον έχουν εξαφανισθεί.
Συνέχεια με το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου, το οποίο αποτελεί και το Hit του, οι ρυθμοί ανεβαίνουν ξανά και όλοι καταλήγουμε να τραγουδάμε ρυθμικά hunt, hunt, hunt the hunter!!!
O δίσκος κλείνει εξαιρετικά με ένα κομμάτι σπουδή πάνω σε ένα μνημείο πολιτισμού, την Ιθάκη του Καβάφη. Η μελωδία σε συνδυασμό με τα φωνητικά του Άγγελου και την απαγγελία, δημιουργούν μια ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα σε λιβάδια ελευθερίας, ο καλύτερος τρόπος να κλείσει το album.
Οι κιθάρες του Πάνου Ρουμελιώτη είναι εξαιρετικές, στιβαρά ρυθμικά μέρη και τα leads τεχνικά, χωρίς όμως φλυαρίες ή περιττή επίδειξη. Στα φωνητικά έχουμε την απίστευτη χροιά του Άγγελου Καλογριά, ο οποίος βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα. Το line up συμπληρώνεται από ένα στιβαρό rhythm section που αποτελείται από τον Τάσο Καραπαπάζογλου, μπασίστα των θρυλικών Nemesis και ιδιοκτήτη των ομώνυμων studios και τον Νίκο Τσιλικούδη, ο οποίος θεωρώ ότι είναι ο «εθνικός» ντράμερ της Καβάλας, αφού βρίσκεται στις μπαταρίες κάθε μεγάλου project της περιοχής.
Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό album σύγχρονου hard rock, καλοπαιγμένο, με ωραίες θεματικές.
