Bathyal District, για εμάς τος ναυτικούς (SIC), είναι το βάθος της θάλασσας που ξεκινάει από τα 1000 έως τα 4000 μέτρα και από εκεί και κάτω αρχίζει η άβυσσος. Κι ακριβώς εκεί μας βουτούν οι Θεσσαλονικείς, οι οποίοι έρχονται να μας συστηθούν με ένα digital EP πέντε τραγουδιών διάρκειας 25 λεπτών ακριβώς! Και τί μπορεί να μας δώσει η μπάντα; Μπορώ να πω τουλάχιστον πλουραλισμό και δυνατές συγκινήσεις!
Πέντε τραγούδια, πέντε σχεδόν διαφορετικά είδη μεταξύ τους! Η δε θεματική που διακατέχει όλο το ΕΡ, έχει μια αρκετά απαισιόδοξη χροιά, με θέματα όπως η πνευματική αστάθεια, η πάλη με των εσωτερικό μας εαυτό και ο θάνατος.
Το ΕΡ ξεκινάει με το “Minotaur”, το οποίο στην αρχή έχει μια νέο-prog δομή όπως την συναντάμε στους SOEN, αλλά το τοπίο έρχεται να αλλάξει άρδην όταν μπαίνουν τα τραχιά φωνητικά που φέρνουν λίγο σε core και να μας οδηγήσουν στο ρεφρέν, όπου το τραγούδι καταλήγει σε μία επική χροιά όπως την συναντάμε στους Morgul Βlade! Πολύ δυνατό ξεκίνημα!
Το “Seven8” που ακολουθεί, νομίζω ότι θα προκαλούσε απανωτές ονειρώξεις στον Greg Mackintosh. Ξεκινάει με ένα φανταστικό lead που ντύνει σχεδόν όλο το τραγούδι! Αρκετή σκοτεινιά και μια αυθεντική gothic αισθητική κυριαρχούν, με τα φωνητικά γεμάτα γρέζι να φτύνουν απαισιοδοξία! Μάλλον το αγαπημένο μου και το ένα από τα δύο κομμάτια που θεωρώ ως κορυφές του ΕΡ.
“Lost” και οι ρυθμοί πέφτουν σε ένα αργόσυρτο doom-αριστό riff. Το τραγούδι έχει ένα καταπληκτικό ρεφρέν και στις κιθάρες έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά, αφού οδηγούν το κομμάτι και κορυφώνουν με ένα πολύ όμορφο σόλο κάπου εκεί στην μέση.
Προτελευταίο κομμάτι είναι το “Cradle of Madness”, το οποίο ξεκινάει με ένα όμορφο άρπισμα στις κιθάρες, για να μπουν τα πιο καθαρά φωνητικά που έχουμε ακούσει μέχρι τώρα! Η μουσική ακολουθεί τα λόγια με τις κιθάρες να κόβονται και να γεμίζουν τα κενά ανάμεσα στις παύσεις των στίχων και όλα αυτά μέχρι να φτάσουμε στο ρεφρέν όπου το κομμάτι απογειώνεται! Γενικά έχουμε ένα πάρα πολύ συναισθηματικό τραγούδι έντονα ατμοσφαιρικό! Η έτερη κορυφή του EP.
Και εκεί που νόμιζα ότι τα είχα ακούσει όλα, έρχεται το “Jack” να μας αποτελειώσει! Ένα τραγούδι αποκλειστικά με πιάνο και έγχορδα, τα οποία το συνοδεύουν στο βάθος. Πανέρμοφα και συναισθηματικά φορτισμένα φωνητικά, διηγούνται μία θλιβερή ιστορία, αποδίδοντας του στίχους με μια όμορφη θεατρικότητα!
Γενικά μπορώ να πω ότι το ΕΡ με ενθουσίασε, χρειάστηκαν ελάχιστα ακούσματα για να βγει αυτό το review, άλλα το Abyss θα μείνει καρφωμένο στα ηχεία μου για καιρό. Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο ξεκίνημα για τους Bythal District.
