Η μπάντα που το 2012 ξεκίνησε ως studio project μεταξύ φίλων, επιστρέφει με το τρίτο της album, μετά από επτά χρόνια σιωπής. Χρόνια τα οποία ωφέλησαν τη μπάντα, η οποία εντάχθηκε στο οπλοστάσιο της πολωνικής Theogonia Records και μας προσφέρει ένα δυνατό album καλοπαιγμένου μελωδικού death metal.
Στις τάξεις της μπάντας έχει ενταχθεί ο Αλέξης Φλούρος στις κιθάρες και μαζί με τον Θάνο, αποτελούν ένα συμπαγές κιθαριστικό δίδυμο. Ο δίσκος κινείται σε υψηλό επίπεδο. Έχει διάρκεια 38 λεπτά και αποτελείται από οκτώ συνθέσεις. Η μικρή διάρκεια κάνει την ακρόαση του εύκολη και άκρως εθιστική. Η θεματικές, τουλάχιστον κατά τη δική μου ερμηνεία, έχουν να κάνουν με τον ψυχισμό του ανθρώπου, την προσπάθεια του να βρει ένα πέρασμα στο φως και να ξορκίσει του δαίμονες που τον βασανίζουν. Γενικά μία νότα πεσιμισμού διακατέχει όλο το album.
“Tear me part” για αρχή και μετά από την μονόλεπτη ορχηστρική εισαγωγή η καταιγίδα ξεκινά. Ανελέητο drumming, κοφτές κιθάρες και ο Sverd να καταθέτει ψυχή με τα δολοφονικά του growls. Το “End to my fall” αποτελεί ένα από τα κορυφαία κομμάτια του δίσκου. Ξεκινάει με ακουστική κιθάρα παιγμένη από τον Tuomas Saukkonen των θεών Wolfheart, η οποία συναντάει μια φανταστική ηλεκτρική κιθαριστική μελωδία που ξεχειλίζει από συναίσθημα και επαναλαμβάνεται σποραδικά σε διάφορα σημεία του τραγουδιού, χρωματίζοντάς το. Πάρα πολύ ωραίο σόλο μετά την μέση. Προσωπικό αγαπημένο.
“Shattered time” για την συνέχεια, το οποίο σε πιάνει από τα μαλλιά από την εισαγωγή του. Μικρό δε διάρκεια, με πολύ ωραίο drumming και γρήγορο ρυθμό.
Το “Our destractive tide” συνεχίζει να σε παρασέρνει ανεξέλεγκτα, με τις δυναμικές να παραμένουν σε υψηλά επίπεδα.
Το “Wells of war” αποτέλεσε το πρώτο digital single, ρίχνει ελαφρώς τους ρυθμούς και αποτελεί μια κλασική μελωδική death metal σύνθεση, στην οποία μου άρεσαν ιδιαίτερα το δεύτερα growls φωνητικά, τα οποία δίνουν ιδιαίτερο βάθος στην ερμηνεία, όπως επίσης και το solo.
“Suffer for credence για τη συνέχεια, το οποίο κινείται στα ίδια υψηλά επίπεδα.
Το album κλείνουν δύο απίστευτες συνθέσεις. Το “Forever the signs”, το οποίο άνετα συγκαταλέγεται στις κορυφαίες στιγμές του δίσκου και το “Land of the black sun”, στο οποίο έχουμε την συμμετοχή του Γιώργου Προκοπίου των progsters Mother Of Millions στα καθαρά φωνητικά. Άλλη μία εκπληκτική σύνθεση που κλείνει τον δίσκο ιδανικά. Άνετα και αυτή μία από τις κορυφαίες στιγμές.
Υπέροχο το πεσιμιστικό εξώφυλλο από τον Νίκο Σταυριδάκη, στο οποίο έχουμε μία ιδανική απεικόνιση των θεματικών που πραγματεύεται ο δίσκος. Η παραγωγή στέκεται στο ύψος της και γενικά μιλάμε για ένα must have album για τους φίλους της σκληρής μουσικής.
