Spoiler Alert (Για όσους δεν θέλουν ή δεν αντέχουν να διαβάζουν κριτικές/παρουσιάσεις ) Έχουμε να κάνουμε με ένα album που φιγουράρει στις κορυφαίες κυκλοφορίες του 2023!!! Και όταν λέμε κορυφαίες μιλάμε για επιπέδο TOP 3+.
Δεύτερος δίσκους για τους Αιθέριους (SIC), μετά το πολύ καλό «Untamed wilderness” του 2017 και εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα καταπληκτικό δίσκο μελωδικού death metal, πολύ προσεγμένου και άρτια εκτελεσμένου. Πολλές φορές ακούμε την έκφραση «δεν ανακαλύπτουν τον τροχό», εννοώντας την ευθυγράμμιση του δημιουργού με τα standards που έχουν τεθεί από τους πρωτοπόρους του είδους. Εγώ διαφωνώ κάθετα με αυτή την έκφραση. Ο τροχός ανακαλύφθηκε μία φορά, αλλά υπήρξε σαφής εξέλιξη και μετατροπή του, σύμφωνα με τις ανάγκες της κάθε εποχής. Έτσι έχουμε τον μετασχηματισμό μιας αρχικής ιδέας, μετατρέποντάς την και εξελίσσοντάς την μέσα στο χρόνο σε κάτι όλο και καλύτερο. Αυτό ακριβώς συναντάμε στο άλμπουμ. Μια φρεσκάδα και μια πρόοδο (όχι prog) που πάει το ιδίωμα μπροστά!
Ο δίσκος αποτελείται από 7 τραγούδια συν την εναρκτήρια εισαγωγή με συνολική διάρκεια λίγο πάνω από 42 λεπτά. Όσον αφορά τις θεματικές, έχουμε έντονο το στοιχείο της πολεμικής. Ένα κάλεσμα να συγκροτηθεί ένα σώμα από όλα εκείνα τα στοιχεία, ανθρώπινα και μη, τα οποία θα συστρατευθούν για να ανατρέψουν την δυστοπική τροχιά που έχει πάρει ο πλανήτη μας. Αρχαία παγανιστικά όντα, πνεύματα του δάσους, άνθρωποι και αστρικοί ταξιδιώτες παρελαύνουν από τους στίχους των τραγουδιών, δημιουργώντας μια διακριτική συνοχή χωρίς να μιλάμε για concept album.
Ο δίσκος ξεκινάει με το instrumental “Forgotten Oath” με μια συμφωνική εισαγωγή, η οποία κορυφώνεται για να μας οδηγήσει στον πρώτο ύμνο του δίσκου με το καλημέρα, “Army of Gaia”, ένα κομμάτι που καλεί όλες τις δυνάμεις του κόσμου σε μια μάχη ενάντια στην σαπίλα και την μισαλλοδοξία. Εξαιρετικές κιθάρες οδηγούν τον ρυθμό, η κορύφωση με το ανελέητο drumming λίγο μετά το 1/3 είναι καθηλωτική. Το τελευταίο μέρος του τραγουδιού με τα υπέροχα leads οδηγεί σε ακόμη ένα ξέσπασμα, το οποίο σε καλεί σε ξεσηκωμό.
“ΠΥΡ ΑΕΝΑΟΝ”. Παιάνας!!! Άκρως επιθετικό και πολεμικό τραγούδι. Μια έκλυση σε όλα τα στοιχειά του παρελθόντος να συγκεντρωθούν, μέσα από μύθους, διηγήσεις και τραγούδια! Επικό όσο δεν πάει, φοβερός ρυθμός με τις κιθάρες να παίρνουν φωτιά! Μάλλον το αγαπημένο μου.
Ακουστική εισαγωγή στην συνέχεια η οποία οδηγεί σε οργασμό δίκασης και το ομώνυμο “At Storm’s End” παίρνει κεφάλια. Τα υπέροχα φωνητικά πλέκουν μια επίκληση προς την παγανιστική, μυθολογική φύση. Και εδώ τα leads σου καρφώνονται στο μυαλό, οι ρυθμοί αλλάζουν συνεχώς και προς το τέλος του κομματιού κάνει τους Amon Amarth να ζηλέψουν, αφού το επικό κρεσέντο που κλείνει το τραγούδι σε κάνει να ανατριχιάζεις!
Το “Advent Dreams” καλεί τους ονειροπόλους να σπάσουν τα δεσμά τους και να ανοίξουν τα φτερά τους , άλλο ένα δυνατό κομμάτι με εκπληκτικό πέρασμα ακουστικής κιθάρας στην μέση και την φοβερή καταληκτική μελωδία . Το “Astral Breath” μας μεταφέρει σε άλλες διαστάσεις. Στιβαρό κομμάτι στέκεται και αυτό σε πολύ υψηλά επίπεδα.
“Soulriver”, είναι και αυτό αγαπημένο μαζί με το “ΠΥΡ ΑΕΝΑΟΝ”. Ξεκινάει και αυτό με μια απίστευτη μελωδία και κινείται σε πολύ πιο ατμοσφαιρικούς ρυθμούς. Το τραγούδι έχει μια υπέροχη γέφυρα που οδηγεί σε ένα ακόμη πιο όμορφο ρεφραίν. Διάχυτα στα κουπλέ συναντάμε μουσικά ξεσπάσματα που δίνουν ορμή στο κομμάτι.
Ο δίσκος κλείνει με το “Starlit Shores”, το οποίο μας παρακινεί να αφεθούμε στην θελκτική μαγεία του έναστρου ουρανού πάνω στον οποίο καθρεπτίζονται όλα τα περασμένα. Ιδανικό τέλος για ένα σπουδαίο έργο, με τα leads και εδώ να δεσπόζουν από την έναρξη του κομματιού.
Η παραγωγή στέκεται στο ύψος της, με εξαιρετική δουλειά να γίνεται στον κιθαριστικό τομέα. Τα growls ξεχειλίζουν από συναίσθημα. Κλείνοντας, ένα σπουδαίο έργο θα πρέπει να έχει και ένα σπουδαίο εξώφυλλο. Εξαιρετική επιλογή το έργου του Γάλλου Yoann Lossel «Les Fleurs du Mal», το οποίο αντικατοπτρίζει απόλυτα τις θεματικές και την ατμόσφαιρα του album.
Συνοψίζοντας μιλάμε για μία εξαιρετική δουλειά στον χώρο του μελωδικού death, η οποία ανεβάζει ψηλά τον πήχη για τους Aetherian. Must have για όλους τους φίλους του σκληρού ήχου.
