27 Ιουλίου 2024
Extras

Whatever End – A Birth of Loss (2017)

Πραγματικά το ακούς και δεν πιστεύεις στα αυτιά σου. Είναι το ντεμπούτο άλμπουμ των Ελλήνων prog/doomsters Whatever End. Ένα αριστουργηματικό άλμπουμ, γεμάτο έμπνευση, που παντρεύει τους Solitude Aeturnus, τους Memento Mori και τους Confessor, μέσα σε ένα μυστηριακό πέπλο εκφραστικότητας. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλες επιρροές όπως π.χ. τους Tad Morose στην καλή τους εποχή. Γενικά υπάρχει ένα σουηδικό touch στο υλικό, που μόνο σαν υπέρ μπορώ να το καταγράψω.

Όλα στο δίσκο είναι άρτια. Οι συνθέσεις; Δεν θα σε αφήσουν να βαρεθείς ούτε μισό δευτερόλεπτο, πλουσιότατες, με εναλλαγές ρυθμών και ταχυτήτων, ποικιλία από riffs και θέματα.

Rhythm section που χαίρεσαι να το ακούς, πλήκτρα που θα τρυπώσουν στα σωστά σημεία για να δώσουν το σωστό επιβλητικό touch. Κιθάρες στιβαρές και πεντακάθαρες, με λόγο ύπαρξης, είτε μιλάμε για τα ρυθμικά, είτε για τα clean σημεία, είτε για τα leads που εδώ είναι απλά πανέμορφα.

Και η φωνή, αυτή ή φωνή, σηκώνει μόνη της ολόκληρο το οικοδόμημα. Εύρος, εκφραστικότητα και πραγματικές μελωδίες, που σε στέλνουν στα ουράνια. Είτε σκαρφαλώνοντας με μαεστρία επάνω στα riffs, είτε αποκτώντας αυτήν την σχεδόν οπερετική προσέγγιση, είτε σκοτεινιάζοντας. Μιλάμε για πραγματικά αριστουργηματική φωνή, που χρησιμοποιείται ολόσωστα από τεχνικής άποψης, αποδίδοντας μονάχα αγνή έμπνευση.

Θα μπορούσα να τους παρομοιάσω με τους Heathendom -μπαντάρα-, μου έβγαλαν την ίδια αισθητική σε πολλά σημεία. Το άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει πίσω στο 2017. 10 χρόνια μετά από το ξεκίνημα του σχήματος.

Εδώ θα ακούσετε μόνο μυστηριώδη και επιβλητικά σκοτεινά έπη όπως π.χ. το “Turgon” που κυριολεκτικά σε στοιχειώνει.

Άρτια εκτελεσμένο doom metal μέσα από prog πρίσμα. Να ανεβαίνει ο πήχης. Αν και μεταξύ μας αυτό το μικρό διαμαντάκι είναι πολλά περισσότερα.

Η μπάντα το δίνει δωρεάν για κατέβασμα στο bandcamp, ενώ υπάρχει και σε digipack CD:

Ακούστε εδώ ολόκληρο το άλμπουμ:

Ακούστε εδώ εξαιρετική διασκευή στο classic των Joy Division -και ναι εδώ ο όρος διασκευή αποκτά το πλήρες νόημα του, μιας και η μπάντα φέρνει το κομμάτι στα μέτρα της, χωρίς να αφαιρέσει τίποτα από την αρχική αισθητική του-: