Θα είμαι ειλικρινής λέγοντας ότι το πρώτο άλμπουμ των Sacred Outcry, Damned of all Time… ήταν από τα δύο – τρία άλμπουμς που μου άνοιξαν τα μάτια για το τί γίνεται με την ελληνική σκηνή στον χώρο του σκληρού ήχου. Αντίστοιχη επίδραση είχε πάνω μου και το δεύτερο album των Warrior Path, The Mad King. Θα διερωτάστε, γιατί το λέω αυτό. Γιατί κοινή συνισταμένη των δύο συγκροτημάτων είναι η κοινή πορεία στις επιλογές τραγουδιστών. Έτσι, στα ντεμπούτα άλμπουμς και των δύο συναντήσαμε μία από τις καλύτερες φωνές στο σύγχρονο μεταλλικό στερέωμα, τον Γιάννη Παπαδόπουλο και στους δεύτερους δίσκους τους την μαγική φωνή του τεράστιου Daniel Heiman!
Στα του Tower of Gold τώρα. Έχουμε να κάνουμε με έναν από τους καλύτερους power metal (και όχι μόνο) δίσκους του 2023 στον πλανήτη γη (ίσως και στο σύμπαν, αλλά αυτό θα το μάθουμε με σιγουριά όταν το James Webb ανακαλύψει ζωή σε άλλους γαλαξίες). Και αν το πρώτο τους άλμπουμ με ενθουσίασε, ετούτο εδώ ήρθε και φώλιασε κατευθείαν στην καρδούλα μου!
Ο Γιώργος Απαλοδήμας ανασύνταξε το line-up, αφού εκτός από την αλλαγή στα φωνητικά μονιμοποίησε τον Steve Lado στις κιθάρες και έφερε τον Δευκαλίων Δήμο στα τύμπανα. Το άλμπουμ είναι αποτέλεσμα δέκα συνθέσεων απίστευτης ομορφιάς και πλουραλισμού και έχει διάρκεια περί τα 55 λεπτά. Να πούμε ότι ο δίσκος είναι concept και αφηγείται την περιπλάνηση μιας ομάδας ηρώων στην προσπάθεια τους να ανακαλύψουν τη μυθική τοποθεσία, με την πολλά υποσχόμενη ονομασία: Πύργοι του Χρυσού. Βέβαια, οι στίχοι βρίθουν από παραλληλισμούς και αναφορές από την λογοτεχνία του φανταστικού, video games και λοιπά ωραία βαρβαρο-geeky στοιχεία, που καθιστούν τους στίχους δελεαστικούς για easter egg research. Επίσης στο booklet του CD βρίσκεται και το κείμενο του story της αναζήτησης για ολοκληρωμένη εμπειρία (τί πετσόκομα στους streamers ήταν αυτό;).
Το πρελούδιο της αναζήτησης ξεκινάει με το Through Lands Forgotten, το οποίο έχει μια απίστευτη εισαγωγή με ακουστική κιθάρα και τη φωνή να μας προετοιμάζει για τις ανατριχίλες που πρόκειται να ακολουθήσουν από τις ιστορίες που πρόκειται να ειπωθούν. Μια μικρή παύση για να μπει το The Frame Rekindled και ευθής αμέσως ερχόμαστε αντιμέτωποι με το μεγαλείο που θα μας ταξιδέψει σε άλλους κόσμους για τα επόμενα 50 λεπτά. Γρήγοροι ρυθμοί, κιθάρες που κεντάνε, διακριτικά ορχηστρικά μέρη και πλήκτρα να στολίζουν το κάδρο στο βάθος, με την μοναδική φωνή του Daniel να πιάνει κορυφαία απόδοση, συνδυάζοντας απίστευτο λυρισμό με αφηγηματικότητα, κάτι στο οποίο νομίζω ότι βοηθάει και η δομή του δίσκου με τα σημεία που οι στίχοι επαναλαμβάνονται να είναι πολύ λίγα.
Το The Voyage, που ακολουθεί, ουσιαστικά αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου κομματιού και σιγά – σιγά αρχίζουμε να πιάνουμε κορυφές! Πάρα πολύ ωραία up tempο εισαγωγή, οδηγεί σε ένα καταιγιστικό ρυθμό με τον “Δανιήλ” να καταθέτει ψυχή. Η κιθάρα κεντάει και τα τύμπανα βρυχώνται!
Τα τύμπανα δίνουν το έναυσμα για μία φοβερή lead μελωδία στην κιθάρα και η περιπλάνηση μας οδηγεί Into the Storm με πιο αργό ρυθμό αλλά μια διοχετευμένη ένταση που σε καθηλώνει.
Το επόμενο συγκαταλέγεται μέσα στα αγαπημένα μου. To Symphony of the Night ξεκινά με ακουστική κιθάρα και φωνητικά, για να συνοδεύσουν στο βάθος τα πλήκτρα και να μπουν οι κιθάρες σε ένα αργό ρυθμό, με ένα κολλητικό riff που σιγά – σιγά επιταχύνει!
Ξεπεράσαμε την μέση και φτάνουμε σε ένα «εισαγωγικό» κομμάτι που μας βάζει στην δεύτερη πράξη με όμορφο ακουστικό τρόπο και γαλήνια φωνητικά. A Midnight Reverie λοιπόν.
Στο The Sweet Wine of Betrayal συναντάμε έναν αργόσυρτο επικό ύμνο που ξεκινάει με το μπάσο να παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο! Κλασικός επικός ρυθμός σ’ ένα άκρως ατμοσφαιρικό κομμάτι!
Και μετά έρχονται δύο απανωτά επικά χαστούκια να μας κάνουν να ψαχνόμαστε. The City of Stone, όπου και αγγίζουμε το επικό zenith του δίσκου με τον καλπασμό στις κιθάρες να ξεσηκώνει! Remember the price of your choice! Και τί σολάρα είναι αυτή στο τέλος!! Το επιστέγασμα και η ουσία του άλμπουμ εμπεριέχονται και κορυφώνονται στο σχεδόν 15λεπτο ομώνυμο Towers of Gold. Κατ’ αρχήν να πω ότι έχει γίνει ανατριχιαστικά καλή δουλειά στην δομή των στίχων, αφού η ροή και η αφήγηση μου έδινε την εντύπωση ότι διαβάζω κείμενο (εντάξει στίχους), γραμμένους από τους μεγάλους παλιούς της λογοτεχνίας του φανταστικού. H ωμότητα του Howard, ο λυρισμός του Tolkien και η υποβόσκουσα απειλή του Lovecraft είναι διάχυτη παντού! Μουσικά έχουμε ένα έπος που έχει πολλές μεταβάσεις, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του είναι καθηλωτικό. Είναι δύσκολο να περιγράψω όλα όσα παίζονται εδώ, αλλά το τραγούδι ξεδιπλώνεται σε πολλά μέρη με κορυφώσεις και πιο ήσυχα μέρη. Όλη η μαγεία του επικού power metal μετουσιώνεται εδώ σε ένα έργο υψηλής ομορφιάς, τέχνης και αξίας.
Το Επιμύθιο έρχεται με το Where Crimson Shadows Dwell. Ένα ακόμη ακουστικό κομμάτι διάχυτο από συναίσθημα και λυρισμό. Ιδανικός τρόπος να κλείσει το άλμπουμ με έναν άκρως νοσταλγικό και ολίγον καταθλιπτικό τρόπο θα έλεγα.
Πραγματικά στεναχωριέμαι που αυτή η παρουσίαση φτάνει στο τέλος της. Είναι περιττό να μιλήσω για απόδοσή μπάντας, παραγωγή κλπ., αφού το αποτέλεσμα έχει βγει αψεγάδιαστο. Πολύ όμορφο και το εξώφυλλο, δημιουργία του ίδιου του Γιώργου Απαλοδήμα, ο οποίος έχει αναλάβει και την παραγωγή, ενώ το mixing και mastering έγινε από τον Steve Lado.
Νομίζω ότι μιλάμε για ένα άλμπουμ ορόσημο για την ελληνική power metal σκηνή και σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές κυκλοφορίες σε διεθνές επίπεδο. Απαραίτητο άκουσμα για όλους!
