Είθισται όταν τα γενέθλια πέφτουν καθημερινή, η γιορτή να μεταφέρεται σε ένα κοντινό Σαββατοκύριακο, ώστε να υπάρχει η άνεση να ξεφαντώσεις, χωρίς να χρειάζεται να πας σαν ζόμπι την άλλη μέρα στην δουλειά. Έτσι, η Θράκη γιόρτασε τη γέννηση του θεμέλιου λίθου της αγαπημένης μας μουσικής το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου, 54 χρόνια και 4 μέρες μετά την δημιουργία του. Ο τόπος λατρείας, ήταν η σκηνή του Nostos Live Stage, στην πανέμορφη συνοικία της παλιάς πόλης της Ξάνθης.
Η δε νεοσύστατη μπάντα που έγινε κοινωνός της μυσταγωγίας, αποτελείται από ένα σύνολο καταξιωμένων μουσικών της τοπικής σκηνής, που υπό το όνομα Sabotage, δίνοντας μόλις το δεύτερο live της καριέρας τους, μας ταξίδεψαν πίσω σε χρόνια που η μουσική ήταν αλλιώς! Εδώ να διευκρινίσω, ότι η μπάντα δεν αποτελεί tribute με τον όρο της “φωτοτυπίας” των Sabs, με στόχο να αποδώσει πιστά το image και το pattern των τραγουδιών, αλλά αποδίδουν το έργο, με απόλυτο σεβασμό μεν, αλλά βάζοντας και την δική τους προσωπικότητα δε στα τραγούδια, κάτι που προσωπικά με ευχαρίστησε. Αλώστε στα φωνητικά συναντάμε την Εύα, με την υπέροχα μοναδική φωνή της, οπότε αυτό από μόνο του είναι μια αρκετά θα έλεγα μεγάλη διαφοροποίηση!
Έτσι, λίγο πριν τις 22.00 περάσαμε την πόρτα του Nostos Live Stage και βρεθήκαμε στον πρώτο όροφο. Αφού βολευτήκαμε, οι πρώτες μπύρες ήρθαν στο τραπέζι. Λίγο πριν τις 23:00 τα φώτα έσβησαν και οι πρώτες μπασογραμμές του “Ν.Ι.Β.” έδωσαν το έναυσμα για μια εκπληκτική βραδιά!
Το συγκρότημα ήταν ιδιαίτερα κεφάτο και για τις επόμενες δύο ώρες έδωσε τον καλύτερό του εαυτό. Κάλυψαν την Ozzy era των Sabbath, καθώς και τα highlights της προσωπικής δισκογραφίας του Prince of Darkness. Θα ξεκινήσω με το rhythm section, για να πω ότι με εντυπωσίασε ιδιαίτερα η δυναμική και εκτέλεση των κομματιών. Ισαάκ (τύμπανα) και Αναγνώστης (Μπάσο) αποτέλεσαν ένα δεμένο σύνολο που αποτέλεσε την βάση για να ξεδιπλωθούν τα χαρίσματα της κιθάρας και της φωνής. Απέδωσαν άψογα τα μέρη τους, επιδεικνύοντας εκτελεστική δεινότητα, ακόμη και στα πιο απαιτητικά κομμάτια των Sabbath. Ο Μάκης, είναι ένας φανταστικός βιρτουόζος κιθαρίστας. Ήταν άψογος στα ρυθμικά μέρη και καταιγιστικός στα solo του. Κινητήρια δύναμη πίσω από την μπάντα, έδινε το στίγμα και με την εμπειρία του έδινε αυτοπεποίθηση και στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Τελευταία άφησα την Εύη και το ερώτημα: Black Sabbath με γυναικεία φωνητικά; Η απάντηση είναι ένα ηχηρό ναι! Τα φωνητικά της ήταν υπέροχα, δεν ξένιζαν, έδεναν με τα τραγούδια και όταν έπιανε τις ψηλές της άφηνε το κοινό με το στόμα ανοιχτό!
Από τα είκοσι κομμάτι που άκουσα θα ξεχωρίσω τα “Megalomania”, “Symptom of the Universe”, “Into the Void” αλλά και το ομώνυμο! Όχι ότι τα άλλα υστερούσαν, αλλά τα προαναφερθέντα ξεδίπλωσαν πλήρως τις δυνατότητες της μπάντας.
Ο ήχος ήταν πάρα πολύ καλός και η προσέλευση ικανοποιητική, αν και περίμενα λίγο παραπάνω κόσμο. Θετικό ότι υπήρχαν και νέα παιδιά στον χώρο, όπως και το Joker effect (όταν το κοινό ασυναίσθητα σκάει πλατιά χαμόγελα μέχρι τα αυτιά βλέποντας την μπάντα) που είναι δείκτης ότι ο κόσμος διασκέδασε. Συνοπτικά ζήσαμε μία όμορφη εμπειρία αναβίωσης διαμαντιών ανεκτίμητης αξίας, από ένα συγκροτήματα που στάθηκε πάνω από το ύψος των περιστάσεων.
