Το ατσάλι των Darklon τσακίζει κόκαλα. Κοιτάζει στα μάτια την χρυσή εποχή του US Metal και πίνει νερό στο όνομα των Omen, των Armored Saint και των Savatage της πρώτης εποχής.
Η μπάντα είχε δείξει με μεγάλη σαφήνεια τις ηχητικές κατευθύνσεις από την εποχή του ντεμπούτου. Εδώ όμως πιστεύω πως ολοκληρώνουν στο έπακρο το όραμα τους μιας και έχουν περάσει από τον συνδυασμό επικού και κλασσικού heavy metal που είχαμε στο ντεμπούτο, στην απόλυτη US metal έκφραση του “The Redeemer”.
Κάποιος μπορεί να πει πως όλα τα παραπάνω οφείλονται στην riffολογία του Κώστα Κρασώνη, κάποιος άλλος μπορεί να πει πως τα φωνητικά του Νίκου Migus είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά. Εγώ θα πω βασικά πως είναι η μεταξύ τους χημεία.
Από την εποχή των Embrace Fire ο Κρασώνης μας είχε δείξει τις US Metal προθέσεις του. Τώρα έχει και την κατάλληλη φωνή ώστε να μπορέσει να φτάσει το υλικό του σε μεγάλα levels. Και το καταφέρνει. Δεν είναι και λίγο πράγμα να δουλεύεις με τον τραγουδιστή που έχουν διαλέξει οι ίδιοι οι μεγάλοι Omen.
Πράγματι οι ερμηνείες του Migus στο “The Redeemer” αποτελούν ένα από τα trademark χαρακτηριστικά του. Πομπώδης, τευτονικά και πολεμοχαρή τα φωνητικά σφραγίζουν τα κομμάτια ένα προς ένα.
Όσο για την υπόλοιπη μπάντα σαν ένας μανιασμένος στρατός στο πεδίο της μάχης αποδίδει τα μέγιστα.
Το “The Redeemer” είναι από εκείνα τα άλμπουμ που δεν παίρνουν απαρατήρητα. Αν δίψας για καλό US Metal παιγμένο από οπαδάρες για οπαδάρες, πρέπει να το τσεκάρεις άμεσα.
