Γνωρίζοντας την προϊστορία των μελών τους και συνδεόμενος φιλικά από τον καιρό του Νώε με τον frontman του συγκροτήματος (ο οποίος τυγχάνει και αρχισυντάκτης του GoldenRules.gr), παρακολουθώ τους Afterimage από την γέννησή τους. Ή για να ακριβολογώ, δεν τους παρακολουθώ απλά, αντίθετα τους μελετώ. Γιατί αυτό κάνω συνήθως με τα συγκροτήματα των φίλων μου, έχοντας μάλιστα τη συνήθεια να γίνομαι ο πιο αυστηρός κριτής, τόσο της μουσικής τους αυτής καθ’ αυτής, όσο όμως και του συνόλου των ενεργειών τους.
Στην περίπτωση του Χρήστου Παπαδάκη και της παρέας του, προσθέστε και άλλον έναν σημαντικό παράγοντα, αυτόν του θαυμασμού από πλευράς μου τόσο των δυνατοτήτων, όσο και των ταλέντων του μουσικού συνόλου. Είναι κι αυτή η ιδιαίτερη χροιά αλά David Surkamp (Pavlov’s Dog) που δώρισε ο Θεός στον Χρήστο, την οποία προσωπικά λατρεύω και που σπάνια συναντάς στο μουσικό γίγνεσθαι και δεν μπορεί να κοπιαριστεί με καμιά θυσία, αφού ή την έχεις ή δεν την έχεις!
Κι ερχόμαστε στο II: Beyond Horizons Infinite, δεύτερο κατά σειρά άλμπουμ των Συριανών, το οποίο οφείλω να παραδεχτώ ότι με εξέπληξε στον υπερθετικό βαθμό, αφού το άλμα που κατάφερε η μπάντα την τετραετία που μεσολάβησε από το πολύ καλό ντεπούτο της, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός έργου μοναδικού στο σύνολό του! Και εξηγούμαι: Παρά το γεγονός ότι εν έτει 2022 (όταν κυκλοφόρησε) μπορεί να πει κανείς πως έχουν παιχτεί τα πάντα, όχι ρε μάγκες, αυτό εδώ το υλικό, όσο κι αν έσπασα το κεφάλι μου, όσο κι ανακάτεψα τη δισκοθήκη μου και όμως, δεν βρήκα κάτι να μου το θυμίσει. Κι αυτό από μόνο του λέει πάρα πολλά, κυρίως όμως ότι υπερασπίζεται επάξια τον όρο progressive και μάλιστα στην ουσία του ή τουλάχιστον όπως τον δίδαξαν συγκροτήματα όπως οι Blue Öyster Cult, οι Fates Warning, οι Psychotic Waltz ή οι Shadow Gallery και ότι μεταξύ τους μεσολαβεί!
Με τη μελωδία πέραν όλων των άλλων να πρωταγωνιστεί, συνοδεύοντας τις υπέροχες φωνητικές γραμμές και τους χαοτικούς, αλλά τόσο ουσιώδεις στίχους του Χρήστου, οι δέκα συνθέσεις + το prelude intro που επιμελήθηκε ο Σάκης Μπαντής (Horizon’s End, Hail Spirit Noir, Kosta Vreto, Star.Gate), για περισσότερη από μία ώρα σε ταξιδεύουν σε διαφορετικά σύμπαντα και μάλιστα χωρίς να σε κουράσουν με περιττές βιρτουοζοεφετζίδικες φλυαρίες ούτε στιγμή, ούτε καν όταν ξεδιπλώνεται το 15λεπτο έπος An Overture to Mystic Arts -ειδικά τότε-, το οποίο ξεχειλίζει από ποιότητα και δημιουργεί σωστή κουλτούρα!
Βέβαια, όταν έχεις τέτοιο υλικό στα χέρια σου οφείλεις να το αναδείξεις και ο καταλληλότερος και σ’ αυτή την περίπτωση της οικογένειας της Steel Gallery Records, ήταν ο Κώστας ο Σκάνδαλης (Horizon’s End), ο οποίος αναλαμβάνοντας την παραγωγή, την μίξη και το mastering, είναι ο συνήθης υπεύθυνος για το τελικό αψεγάδιαστο ηχητικό αποτέλεσμα. Το πακέτο κλείνει με την εκπληκτική δουλειά από πλευράς της Έλενας Βασιλάκη στο cover.
Αντί επιλόγου και θέλω να σταθώ ιδιαίτερα σ’ αυτό το γεγονός, το υλικό που θα ακούσετε προέρχεται από μία μπάντα η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της οποίας είναι πιτσιρικάδες! Αυτό σημαίνει πολλά και το κυριότερο, ότι εάν συνεχίσουν με την ίδια δημιουργικότητα και στοχοπροσήλωση, τότε το επόμενο άλμα της μπάντας ίσως να είναι και το πλέον καθοριστικό, ειδικά σε ένα ιδίωμα που το πραγματικά progressive υλικό το ψάχνουμε εδώ και χρόνια με το κυάλι.
Συγχαρητήρια το λοιπόν και κάτι ακόμα… Χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορώ να δηλώσω υπερήφανος για την μπάντα και την δισκάρα του φίλου μου, με την χαρά να μετατρέπεται σε διπλή και τρίδιπλη!
