Τί μου αρέσει στο black metal και συνάμα με εξιτάρει τα τελευταία χρόνια; Το γεγονός ότι επειδή ως υποείδος -αντίθετα με την πλειοψηφία των υπόλοιπων- δεν θέτει όρια και στεγανά, επιτρέποντας στον καλλιτέχνη να εξελίξει το πνεύμα και την δημιουργία του, κερδίζει καθημερινά ολοένα και περισσότερους ανθρώπους της νέας γενιάς. Τί σημαίνει αυτό; Σας έχω νέα “μεταλοπατέρες”… Το metal όχι μόνο δεν πέθανε, όχι μόνο δεν έχει πάψει να συγκινεί τους νέους ανθρώπους, αντίθετα είναι εδώ και μάλιστα πιο δυνατό από ποτέ!
Στην χώρα μας μάλιστα, τα τελευταία χρόνια η άνθιση του black metal, λόγω ακριβώς της καλλιτεχνικής ελευθερίας που προσφέρει, έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία πάρα πολλών νέων συγκροτημάτων, τα έργα των οποίων όχι απλά έχουν σπάσει τα δεσμά που επί χρονιά διατηρούσε η μουσική βιομηχανία και συγκεκριμένα παράκεντρα, αλλά το έχουν πάει τόσο παραπέρα, δημιουργώντας ένα τεράστιο underground κίνημα, με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά απ’ αυτά που μέχρι πρότινος είχαμε συνηθίσει. Τί σημαίνει αυτό; Σας έχω κι άλλα νέα “μεταλοπατέρες”… Το metal όχι μόνο δεν είναι απολίτικο -όπως με ιδιαίτερη ζέση προσπαθούν διάφοροι να μας πείσουν τα τελευταία χρόνια (γιατί άραγε;)-, αντίθετα από την αρένα του woodstock μέχρι και τις μέρες μας, αποτελεί ένα παγκόσμιο κοινωνικό forum, με σαφέστατα πολιτικά χαρακτηριστικά, μέσω του οποίου η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών -σε πείσμα αρκετών είναι η αλήθεια- συνεχίζει και βαστάει γερά, προτάσσοντας ως ύψιστο αγαθό την λευτεριά!
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί οι Θλίψις (Thlipsis) είναι ένα από εκείνα τα συγκροτήματα που έρχονται να επιβεβαιώσουν όλα τα παραπάνω με τον καλύτερο τρόπο.
Έχοντας δείξει δείγματα εξαιρετικής γραφής από το ομώνυμο EP του 2021, η μπάντα μέσα στο 2023 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο album της, υπό τον τίτλο Dawn of Defiance, καταφέρνοντας να δώσει στη δημοσιότητα ένα μαυρομεταλλικό διαμάντι, τόσο αστραφτερό, που από την λάμψη του, είτε θα σαγηνευτείς, είτε θα ενοχληθείς! Μέσος δρόμος δεν υπάρχει! Και εξηγούμαι:
Οι Θλίψις (Thlipsis) έχουν καταφέρει να παντρέψουν με έναν αριστοτεχνικό τρόπο την μουσική, την ποίηση και την ζωγραφική, σε ένα τελικό αποτέλεσμα, όπου οι Γιάννης Μαρκόπουλος, Μαρία Δημητριάδη και Νίκος Ξυλούρης, συνυπάρχουν με τους στίχους των Γιάννη Ρίτσου, Μιχάλη Κατσαρού, Μενέλαου Λουντέμη και Γιώργου Σκούρτη, περιδιαβαίνοντας πότε στους στρατοκρατούμενους από τους άνδρες του στρατηγού Σκόμπι αθηναϊκούς δρόμους των Δεκεμβριανών του 1944 και πότε στο στρατοπεδο συγκέντρωσης της Μακρονήσου, από τις φρικαλεότητες που συνέβησαν στο οποίο, επνεύστηκε και το ιστορικής αξίας εξώφυλλο του άλμπουμ.
“Κείνη τη νύχτα σώπαιναν οι λύκοι, γιατί ουρλιάζανε οι άνθρωποι” έγραψε ο Λουντέμης για τα βασανιστήρια της Μακρονήσου και οι Θλίψις (Thlipsis) καταφέρνουν μια τέτοια βουτιά στο σκοτάδι των εποχών, που σε συνδυασμό με την υπέροχη μουσική τους επένδυση ζωγραφίζουν κυριολεκτικά με τα πιο σκούρα χρώματα της παλέτας στον καμβά της ίδιας της ιστορίας.
“Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ…
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει: Δόξα σοι ο Θεός…
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις…
…σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει έντυπα αγίων, λίβανον και σμύρναν…
…σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι…
…στα εργοστάσια πολεμικών υλών…
…ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. αντισταθείτε…
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία…“, έγραψε ο Κατσαρός και οι Θλίψις (Thlipsis), μέσα από μία αψεγάδιαστη παραγωγή πέντε συνθέσεων + δύο διασκευών (Rise Up/Παιδιά Σηκωθείτε και Enemy At The Gates/Μπήκαν στην Πόλη οι Οχτροί) και με την βοήθεια των Reactive και N.D. από τους Βολιώτες Isolert, Sørgelig κ.α. στο rythm section, παραδίδουν μαύρο μέταλλο προδιαγραφών, που θα ζηλέψουν και οι πρωταγωνιστές του ιδιώματος.
“Ύστερα πέφτει ο άνεμος
κι ακούμε που κατρακυλάνε πέτρες απ’ το βουνό
Ακούμε τ’ άρβυλα των πεθαμένων
και πάρα πέρα τ’ άρβυλα της λευτεριάς,
καθώς ανηφορίζει από τον κάτου κόσμο», έγραψε ο Ρίτσος και οι Θλίψις (Thlipsis), τόσες γενιές μετά, εμπνεόμενοι, συνυπογράφουν, δημιουργώντας και μοιραζόμενοι με όλους εμάς το δικό τους έργο, στην δική τους εποχή…!!!
