Η συνεργασία της Ελίνας Εγγλέζου και του Bob Katsionis δεν μας είναι καθόλου μα καθόλου άγνωστη. Τέσσερα χρόνια πριν μέσα από το project “Goditha: The Rock Opera”, μας είχαν δώσει ένα θαυμάσιο δείγμα γραφής που έφερνε στο φως, μέσα από ένα ξεχωριστό συμφωνικό metal έργο, τόσο τις συνθετικές αρετές της Εγγλέζου, όσο και την ενορχηστρωτική μαεστρία του Katsionis.
Τέσσερα χρόνια μετά η Εγγλέζου επιστρέφει έχοντας συνθέσει ένα ολοκαίνουριο έργο. Captain Hawk ο τίτλος του project και “Ghosts of the Sea” ο τίτλος του full length. Ο Katsionis θα αναλάβει και πάλι την ενορχήστρωση αλλά και την εκτέλεση των βασικών οργάνων (ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα). Οι βασικοί παρονομαστές είναι κοινοί και το μουσικό μοτίβο θα μπορούσε να είναι το ίδιο. Μόνο που στο σημείο αυτό οφείλω να ενημερώσω τους αγαπητούς αναγνώστες ότι το “Ghosts of the Sea” δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με τον “Goditha” προκάτοχό του, μιας και εδώ η Εγγλέζου αφήνει πίσω το σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, συμφωνικό metal και συνθέτει ένα επικό, συμφωνικό power metal αριστούργημα. Να το ξαναγράψω άλλη μια φορά να το εμπεδώσουμε όλοι: Αριστούργημα.
Όσοι με ξέρετε προσωπικά ή μέσα από τα κείμενα μου, γνωρίζετε ενδεχομένως τον αδικαιολόγητο πολλές φορές σκεπτικισμό μου, όταν πέφτει στα χέρια μου υλικό της λεγόμενης συμφωνικής power metal σχολής. Μια σχολή η οποία κατά την ταπεινή μου γνώμη έφτασε σε έναν αδικαιολόγητο κορεσμό από το 2005 και μετά, με τις μπάντες να ακολουθούν απλά μια επαναλαμβανόμενη φόρμουλα. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι και για να τονίσω πως ότι διαβάζεις παραπάνω δεν συμβαίνει ούτε στο ελάχιστο στο “Ghosts at the Sea”. Ούτε φόρμουλες έχουμε εδώ, ούτε μανιέρες, ούτε προκατασκευασμένα patterns με ψεύτικες δίκασες, ούτε ένα και μόνο riff παιγμένο σε 10-12 παραλλαγές.
Καταρχήν στο “Ghosts of the Sea” κυριαρχεί το επικό στοιχείο και όταν λέω επικό στοιχείο αναφέρομαι στο πομπώδες, λυρικό και τόσο σαγηνευτικό songwriting της Εγγλέζου, το οποίο μετατρέπει το επικό από κλισέ και γραφική ταμπέλα, σε πραγματική έννοια. Μόνο ως έννοια θα μπορούσε να υπηρετήσει εξάλλου την θεματική του άλμπουμ, η οποία ανοίγει διάπλατα το μάτι του γερακιού σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, πειρατικά πλοία και θρύλους μέσα σε σεντούκια θησαυρών.
Η Εγγλέζου συνθέτει με τεράστια σύνεση, δίνοντας μεγάλη προσοχή σε κάθε μεμονωμένο θέμα, σε κάθε συγκεκριμένο μελωδικό μοτίβο και σε κάθε μεταξύ τους σύνδεση. Τα τραγούδια είναι κατά βάση mid tempo με αρκετά γρήγορα ξεσπάσματα, έχουμε δηλαδή μια ρυθμική βάση που από τη μια υπηρετεί στον απόλυτο βαθμό τα θέματα κάθε σύνθεσης και από την άλλη δίνει μια μοναδική ευχέρεια στον Katsionis να ενορχηστρώσει με έναν παραμυθένιο cinematic τρόπο το υλικό, απογειώνοντάς το. Ξεχάστε λοιπόν και τις ψεύτικες δίκασες που τρέχουν στα 200bpm και το άμουσο single-riffing wall που απλά λειτουργεί σαν βάση για φλύαρες μελωδίες πλήκτρων. Εδώ έχουμε πραγματικό ΕΠΙΚΟ power metal, ενορχηστρωμένο με έναν συνδυασμό symphonic και cinematic μοτίβων. Ένα εκπληκτικό αφηγηματικό άλμπουμ, το οποίο δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω, στην κυριολεξία!
Ναι, δεν θα μπορούσε να μην είναι αφηγηματικό το υλικό, με την έννοια ότι η Εγγλέζου γράφει ακολουθώντας μια οπερετική δομή, προκείμενου να δώσει βήμα λόγου στις εξαιρετικές ερμηνείες που σαν σύνολο δίνουν στο άλμπουμ την ταυτότητά του. Μερικές από τις καλύτερες φωνές της ελληνικής metal σκηνής συμμετέχουν εδώ, παίρνοντας ρόλους, ζωντανεύοντας στην κυριολεξία τα κομμάτια: Γιάννης Παπανικολάου, Στρατής Steele, Μάριος Καραναστάσης, Χρήστος Κουνέλης, Mike Livas, Ηλιάνα Τσακιράκη, Fany Melfi και φυσικά η Fantasy Choir, που είναι υπεύθυνη για τα εκπληκτικά χορωδιακά parts του δίσκου. Κάθε φωνή και μια μικρή χρωματιστή πολύτιμη πέτρα σε αυτό το μουσικό ψηφιδωτό.
Να κάνω και μια μικρή αναφορά στα εξαιρετικά folk περάσματα, που πραγματικά δίνουν μια μυσταγωγική χροιά στο υλικό. Η Εγγλέζου μαγεύει παίζοντας balalaika και ocarina, αφήνοντας ένα λεπτό, διαμαντένιο ίχνος σε αυτά τα μικρά μα ουσιώδη σημεία των κομματιών.
Αν έχεις αγαπήσει τον παραμυθένιο λυρισμό στις μελωδίες των Lost Horizon, τα πομπώδη μέρη των Gamma Ray, τo soundtrack-ικό επικό touch των Wintersun, το χρυσάφι μέσα στις μελωδίες του πρώτου Labyrinth άλμπουμ και το ταξίδι των 2 πρώτων -και καλύτερων- Rhapsody δίσκων και όλα αυτά τα θέλεις μαζί με το agony feeling των μεγάλων Running Wild και Blind Guardian στιγμών, τότε σου έχω ένα δίσκο που στα δίνει όλα αυτά μέσα από ένα εντελώς βατό, άμεσο και καθόλου παραφορτωμένο μουσικό frame, έναν δίσκο που θα σε πάει στον παράδεισο. Προσοχή, αναφέρω όλες τις παραπάνω επιρροές, εστιάζοντας στην μουσικότητα του άλμπουμ, γιατί αισθητικά και ενορχηστρωτικά το “Ghosts of the Sea” βγάζει μπροστά μια δική του ξεχωριστή αισθητική.
Η παραγωγή είναι υποδειγματική. Ξέρει τι κάνει ο Katsionis και είμαι σίγουρος πως και στο production processing για την ηχητική ταυτότητα του άλμπουμ, πολλές από τις παραπάνω μπάντες που αναφέρω, θα πέρασαν από το μυαλό του.
Το “Ghosts of the Sea” κυκλοφορεί στις 3 Απριλίου από την Symmetric Records, πρόκειται για ένα εξαιρετικό άλμπουμ που με έκανε να ξενυχτίσω ακούγοντας το ξανά και ξανά, γράφοντας για αυτό. Για αυτούς τους δίσκους και αυτά τα ξενύχτια ζούμε!
