Παρατηρείς την εγχώρια φάση σήμερα, όπου οι προτεραιότητες σε επίπεδο συγκροτημάτων έχουν αντιστραφεί και από την δημιουργία μουσικής έχουμε περάσει στα κυριλέ status updates, στις δηλώσεις αγάπης και “υποστήριξης”, στο γλείψιμο, τα βιντεάκια, τις ομαδούλες, τις δημόσιες σχέσεις και ένα σωρό σκηνικά που μόνο black metal δεν θυμίζουν ε;
Σου έχει λείψει μια πραγματικά σοβαρή, low profile και dedicated μπάντα που πάνω από όλα έχει να δώσει ποιοτική μουσική ακολουθώντας πολύ απλά το old school πνεύμα, όχι από “hype” και “νοοτροπία” αλλά γιατί η ίδια είναι το ίδιο το old school; Σου έχει λείψει το πραγματικό σκοτάδι στο black metal;
Ξέχασες μήπως ότι το black metal έχει λειτουργήσει ως μέσο μύησης και οδηγός προς την πορεία της απόλυτης εσωτερικής και πνευματικής αναζήτησης, της απόλυτης πίστης; Λογικό είναι να τα έχεις ξεχάσει όλα αυτά, κάποιοι θέλουν να τα ξεχνάς. Και είναι πολλοί αυτοί…
Υπάρχουν όμως μπάντες που με υπομονή, σύνεση και πάνω από όλα σκληρή δουλειά, πίστη και αφοσίωση φροντίζουν να σου θυμίσουν ξανά το πραγματικό Μονοπάτι του black metal. Υπάρχουν μπάντες που απλά σηκώνουν μανίκια, που δουλεύουν για καιρό το υλικό τους, που δεν ανήκουν σε καμία κλίκα και που ακολουθώντας το χθόνιο μονοπάτι του Λύκου, θα σου προσφέρουν γενναιόδωρα και μια στο τόσο, πραγματική black metal μουσική.
Ναι αυτές τις μπάντες δεν θα τις συναντήσεις στα πηγαδάκια, ούτε στα σχόλια, ούτε στα posts με τα καλά λογάκια, και τις φιλοφρονήσεις. Αυτές τις μπάντες σε ένα μέρος θα τις βρεις μόνο: Στη δισκοθήκη σου. Αν δε βρίσκονται εκεί ήδη, καλύτερα μην ανακατευτείς μαζί τους. Δεν χρειάζεται. Αυτές οι μπάντες είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Και όμως υπάρχουν.
Μια από αυτές τις μπάντες είναι και οι Vorphalack. Και επιστρέφουν με νέο άλμπουμ. Και ναι είμαι δίπλα χαρούμενος για την επιστροφή αυτή.
Βλέπεις το split Zephyrous / Vorphalack (η δεύτερη κυκλοφορία της ιστορικής Melancholy Promotion πίσω στο 1997) ήταν το πρώτο black metal βινύλιο που αγόρασα στη ζωή μου. Την μπάντα λοιπόν την άκουσα στα δικά μου πολύ πρώτα βήματα στη φάση και έχει για μένα ξεχωριστή σημασία. Μεγάλη χαρά λοιπόν για αυτήν την επιστροφή. Σεβασμός για μια μπάντα που έχει προσφέρει αρκετά και ξέρει να τιμά αυτούς που πρόσφεραν.
Μουσικά το άλμπουμ κινείται κλασσικά 90ς black μονοπάτια που βάδισε η μπάντα επί Ελληνικού εδάφους. Σκότος, ζοφερή ατμόσφαιρα, σιδηροδρομικά αλλά και πιο heavy riffs, απόκοσμα φωνητικά και μυσταγωγικές μελωδίες. Το άλμπουμ ανοίγει μια πύλη στο χρόνο και σε παίρνει μαζί του, στο Έρεβος.
Να σημειωθεί πως στο κομμάτι “Satan (Salve Satanas)” backing vocals κάνει ο Archemoros (πρώην Kawir) και μάλιστα αξίζει να αναφερθεί ότι μετά το συγκεκριμένο, δεν έχει ηχογραφήσει κάτι άλλο. Ο -πάντα πολυπράγμων- Wampyrion Markhor Necrowolf (κατά κόσμον Σάκης Αξιώτης) έχει παίξει πλήκτρα και έχει προγραμματίσει τα τύμπανα στο άλμπουμ. Επίσης το κομμάτι “Satan (Black Queen Ereshkigal)” είναι αφιερωμένο στην Μαρία Κολοκούρη (Tristessa) που εκτός από τους Astarte -και τις υπόλοιπος μπάντες που συμμετείχε- είχε περάσει και από τους Vorphalack. Είναι μεγάλη η απώλεια της και είναι προς τιμήν των Vorphalack που τιμούν την μνήμη της.
Οι Vorphalack είναι και πάλι εδώ, με έναν εκπληκτικό άλμπουμ που τιμά την ιστορία τους. Απλά απαραίτητο.
