Ότι οι Varathron αποτελούν έναν από τους στυλοβάτες της δημιουργίας της δεύτερης γενιάς του black metal και εν πολλοίς ευθύνονται για την ιδιαίτερη ελληνική εκδοχή του, είναι κάτι που τους έχει αναγνωριστεί αμέτρητες φορές παγκοσμίως μέσα στις δεκαετίες και τους ανήκει ολοκληρωτικά. Ότι η πορεία της μπάντας ενδεχομένως να ήταν τελείως διαφορετική, εάν δεν μεσολαβούσε η σχεδόν δεκαετής δισκογραφική της αποχή μετά το θρυλικό “Walpurgisnacht”, είναι επίσης ένα από τα αξιοσημείωτα που τους αφορούν. Από την κυκλοφορία όμως του “Stygian Forces of Scorn” (2009) και μέχρι σήμερα, η μπάντα έχει όχι απλά καλύψει τα χιλιόμετρα που χρειαζόταν, μα έχει πραγματοποιήσει τεράστια άλματα, τέτοια που σήμερα τη θέλουν να περιοδεύει αδιάκοπα σε όλες τις Ηπείρους και μάλιστα να απολαμβάνει headline εμφανίσεις στα πιο απίθανα μέρη του metal σύμπαντος.
Και μιλώντας για άλματα, τα οποία καταφανώς προέκυψαν από την σταθεροποίηση του line up του συγκροτήματος (τεράστιο πρόβλημα ανά τις δεκαετίες για τα ελληνικά συγκροτήματα και κυρίως γι’ αυτά της ελληνικής περιφέρειας), θα ήθελα να σταθούμε σ’ αυτή καθ’ αυτή τη δημιουργία, στο πεδίο της οποίας τα άλματα πέραν όλων των άλλων και σε αντίθεση με ότι παρατηρούμε στα συγκροτήματα της σειράς των Varathron, είναι ξεκάθαρα ποιοτικά! Και μιλώντας κανείς για ποιότητα, δηλαδή για το σύνολο των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που συνθέτουν τις τελευταίες τους δημιουργίες και προφανώς μεταξύ αυτών και την τελευταία, αναφέρομαι σε όλα εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν το τελικό αποτέλεσμα.
Κι επειδή για το “The Crimson Temple” ο λόγος, θα το καταγράψω όσο πιο απλά μπορώ… Αποτελεί εκείνο το καθαρόαιμο ελληνικής/μεσογειακής προέλευσης black metal album που έρχεται να δώσει το φιλί της ζωής σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο ήχο του μαύρου μετάλλου, να του ανανεώσει ξανά την υπεραξία και ταυτόχρονα να φορτώσει επιρροές τα συγκροτήματα που θα γενιούνται τα επόμενα 30 χρόνια! Πρόκειται εξάλλου για κάτι που έχει ξανακάνει ο Stefan Necroabyssious το 1993 και το 1995. Κι αν το πέτυχε με το “His Majesty at the Swamp”, φανταστείτε πόσο καλύτερα από τότε μπορεί να το το πετύχει σήμερα.
Πώς και γιατί; Η απάντηση στο πώς είναι πανεύκολη. Δουλεύοντας σκληρά και μην αφήνοντας τίποτα στην τύχη του.
Οι Varathron βλέπετε γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι η Ελλάδα αποτελεί το σταυροδρόμι μεταξύ ανατολής και δύσης. Κι αυτό ακριβώς επέλεξαν να κάνουν, προσέξτε όμως, όχι απλά ντύνοντας με ανατολίτικα περάσματα τον δυτικό τρόπο παιξίματος, όχι! Αυτό εξάλλου έχει ξανασυμβεί και από άλλους. Οι Varathron πρωτοτυπούν παιχνιδίζοντας ανάμεσα σε δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους, της Δύσης και της Ανατολής, στην ρίζα όμως των συνθέσεών τους, στα ίδια τους τα riffs και στις μελωδίες τους. Το αποτέλεσμα; Συγκλονιστικό, αφού καταφέρνει να βάλει τον ακροατή σε τέτοια ατμοσφαιρικά μουσικά μοναπάτια και μελωδίες, από την μία τόσο πρωτόγνωρα και από την άλλη τόσο μα τόσο οικεία!
Το εγχείρημα, το οποίο για να απολαύσει κανείς στην ολότητά του θα πρέπει να μελετήσει και το εικαστικό του κομμάτι, το οποίο επιμελήθηκε ο καταπληκτικός Paolo Girardi, λειτουργώντας πραγματικά ως επιπλέον μέλος του συγκροτήματος στην παρούσα, συμπληρώνει το γνώριμο ύφος στιχουργικής γραφής του συγκροτήματος. Με μία όμως διαφορά, ότι στην συγκεκριμένη δουλειά ο Stefan Necroabyssious, σαφώς εμπειρότερος, καταθέτει ψυχή, με αποτέλεσμα το αστείρευτο ταλέντο του να δημιουργεί εικόνες και συναισθήματα, λειτούργησε ακριβώς ως πρώτη ύλη για να μεγαλουργήσει κυριολεκτικά ο Paolo, δημιουργώντας πέραν του μοναδικού εξωφύλλου κι ένα για κάθε μία σύνθεση ξεχωριστά!
Αν τώρα σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την πάρα πολύ δυνατή παραγωγή, που καταφέρνει να αναδείξει στον μέγιστο βαθμό το μεγαλείο των συνθέσεων και η οποία πραγματοποιήθηκε στα Suncord Audiolab του δικού τους Achillea C., επενδύοντας ατελείωτες ώρες τόσο στο recording, όσο και πάνω από τα κανάλια της μίξης, αντιλαμβάνεστε ότι η δημιουργία τέτοιων άλμπουμς δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι, σε καμία των περιπτώσεων εύκολη υπόθεση.
Εν κατακλείδι, οι Πατριάρχες του ελληνικού black metal, Varathron, φτάνοντας με αυτό το άλμπουμ σε εκείνο το σημείο επανάκαμψης που ήθελαν και όλοι μας προσδοκούσαμε, κατάφεραν για άλλη μία φορά μέσα στην ιστορία να δημιουργήσουν και να παραδώσουν σε αυτήν και στις επόμενες γενιές ένα μαυρομεταλλικό άλμπουμ ορόσημο ή αλλιώς εκείνο το άλμπουμ που περιμέναμε τα τελευταία πολλά χρόνια για να μιλήσουμε επιτέλους για εξέλιξη στο ελληνικό black metal! Το περιμέναμε, το δημιούργησαν ξαναγράφοντας ιστορία, μας το πρόσφεραν απλόχερα και τους το δίνουμε στο 1001%!
