Εμπνευσμένο και αυθόρμητο, πλην όμως δομικά και ενορχηστρωτικά πολύ καλά μελετημένο. Τεχνικό, αλλά όχι φλύαρο και σε σημεία ατμοσφαιρικό, αλλά σε καμία περίπτωση βαρετό. Τουναντίον, τόσο ενδιαφέρον, ώστε να καταναλώνεται σχεδόν μονορούφι.
Εάν είσαι λάτρης της σχολής των Τιτάνων SepticFlesh της μετά “Sumerian Daemons” εποχής, καραγουστάρεις Carach Angren, σε στοίχειωσαν το “Death Cult Armageddon” των Dimmu Borgir και το “New World Misanthropia” των The Elysian Fields και έχεις αρχίσει να προσπαθείς να κατανοήσεις τί ακριβώς στην ευχή κάνουν οι Lorna Shore στους δίσκους τους, όπως εγώ δηλαδή ένα πράγμα, τότε το ντεμπούτο των Thy Shining Curse, το οποίο κυκλοφορεί υπό τον πολύ δυνατό τίτλο “Theurgia” και “έσκασε” πραγματικά από το πουθενά, είναι καταδικασμένο να κολλήσει στο ηχοσύστημά σου!
Μπορούν να παντρευτούν όλες οι παραπάνω επιρροές; Εάν ο δημιουργός δεν πέσει στην παγίδα της αποσπασματικής αντιγραφής των επιρροών του, τότε όχι μόνο μπορούν να παντρευτούν, αλλά και να δημιουργήσουν το πλέον πρωτότυπο αποτέλεσμα. Και οι Thy Shining Curse -τιγκαρισμένοι από τόνους έμπνευσης και αυθορμητισμό, όπως αναφέραμε στο ξεκίνημα- όχι μόνο το κατάφεραν, αλλά το απέδειξαν και έμπρακτα με το τελικό τους αποτέλεσμα!
Μία πάρα πολύ δυνατή παραγωγή στο σύνολό της, στα συν της οποίας προσθέστε τα δυνατά κιθαριστικά solos, τα οποία δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχουν εκλείψει από το ιδίωμα και την καταπληκτική δουλειά πίσω από το keyboard stand, η οποία καταφέρνει να δημιουργήσει -μέσα σε ένα τόσο μοντέρνο γενικό ηχοτόπιο- ατμόσφαιρες που έρχονται από τα βάθη της δεκαετίας του ’90, προκαλώντας μία απίστευτη αίσθηση οικειότητας.
Τέλος κι επειδή απ’ ότι φαίνεται τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη του, εκπληκτική και εικαστική προσέγγιση, την οποία διαβάζω ότι επιμελήθηκαν οι κ.κ. Εύη Χριστοπούλου και Έλενα Δημοπούλου. Άχαστο!
