Το black metal που θα ακούσετε στο τελευταίο άλμπουμ των Sulferon είναι τραχύ και εκτελεσμένο σε γρήγορες ταχύτητες. Ακούγοντας το υλικό ήρθαν καταρχήν στο μυαλό μου οι Thou Art Lord και οι Necromantia στα ντεμπούτα άλμπουμ τους αντίστοιχα, μόνο που εδώ τα bpm βρίσκονται σχεδόν μόνιμα σε ψηλό νούμερο και το riffing μοιραία γίνεται ακόμα πιο τραχύ και σιδηροδρομικό. Μα αν προσέξετε καλά το στήσιμο των κιθαριστικών θεμάτων θα καταλάβετε γιατί αναφέρω τα δύο συγκεκριμένα ντεμπούτα ως βασικές επιρροές.
Από την άλλη είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο πως εν γένη το τραχύ μα συνάμα απόκρυφα ατμοσφαιρικό 90s black metal είναι η βασική κατευθυντήρια γραμμή του σχήματος. Έτσι μοιραία θα μας έρθουν στο μυαλό μπάντες όπως οι Γάλλοι Osculum Infame για παράδειγμα.
Black metal mid 90s Ευρωπαϊκός αναβρασμός; Ναι αυτό μου βγάζει το άλμπουμ μέσα από ένα αρμονικό πάντρεμα επιρροών.
Δώστε βάση στα πλήκτρα και στα μελωδικά θέματα του υλικού. Θα αντιληφθείτε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο εδω. Διάρκεια και παρουσία: όλα με συνσιση και όπως πρέπει.
Φυσικά η παραγωγή βοηθάει ώστε να στηθεί το 90ς υπόβαθρο με την απαιτούμενη υποχθόνια μεσαδούρα στις κιθάρες και το μπάσο ψηλά στη μίξη. Τι ωραία που ήταν όλα το 1995.
Το άλμπουμ θα μπορούσε να είναι κάλιστα γραμμένο σε κασσετα και να έφτανε στα χέρια μου bonus με παραγγελία από γνωστό δισκάδικο της εποχής και την υποσημείωση “άκου και αυτούς ρε μ@λ@κα, τα σπάνε”. Και μόνο που γράφω όμως αυτή τη πρόταση σημαίνει πως κάνει μια χαρά τη δουλειά του και το 2024.
