Είθισται στο τέλος κάθε έτους κάθε μουσικόφιλος να κάνει τον απολογισμό της χρονιάς και να ετοιμάζει τις λίστες με τα αγαπημένα του άλμπουμς. Φέτος οι Solitary Sabred έφεραν τα πάνω κάτω στην διαδικασία αυτή, κυκλοφορώντας το νέο τους άλμπουμ στις 22 Δεκεμβρίου, αναγκάζοντάς μας να κόβουμε και να ράβουμε τους καταλόγους μας, προκαλώντας έναν ευχάριστο πονοκέφαλο.
Ακολουθώ τους «Γιαταγανιασμένους» (a.k.a. sabred, S.I.C.) από το δεύτερο πόνημα τους και μπορώ να πω ότι σε κάθε δουλειά τους βλέπω μία πρόοδο και μία εξέλιξη, που τους οδηγεί να παραδίδουν εξαιρετικούς δίσκους, διατηρώντας το trademark του ήχου τους, χωρίς όμως να επαναλαμβάνονται.
Στοn τέταρτο δίσκο τους, επιστρέφουν σε concept θεματολογία και μας ταξιδεύουν στην Μεσοποταμία των Σουμέριων και στα τελευταία χρόνια της ακκαδικής αυτοκρατορίας, η οποία καταρρέει. Σε αυτό έβαλαν το χεράκι τους δαίμονες, τζίνι, νεκροζώντανοι, βλάσφημοι ιερείς και λοιπά κακοποιά στοιχεία. Οι λάτρεις του φανταστικού νομίζω μπορούν να σταματήσουν την ανάγνωση εδώ και να τρέξουν να ακούσουν το άλμπουμ.
Συνεχίζω με όσους απέμειναν, θέλοντας να πω ό,τι το σερί του χαρακτηρισμού «καλύτερη δουλειά της μπάντας» που ακολουθεί την κάθε κυκλοφορία της, συνεχίζεται. To άλμπουμ έχει διάρκεια σχεδόν 39 λεπτά και ακούγεται στο repeat! Μετά από την πομπώδη εισαγωγή μέσα από τον τάφο, αρχίζει το σφυροκόπημα με το “The Skeleton King” και όλα όσα αγαπάμε σ’ αυτή την μπάντα είναι εκεί! Φρενήρεις ρυθμοί, κιθάρες που σε κόβουν σε κομμάτια και η μοναδική φωνή του Πέτρου Λεπτού, που πότε αγγίζει κορυφές απάτητες, πότε ουρλιάζει παρανοϊκές γητειές από άλλο κόσμο!
“Spectral Domain” και “Bound by the Lich” (το αγαπώ λίγο παραπάνω αυτό) για την συνέχεια συνεχίζουν σε πολύ υψηλά επίπεδα. To “Lament” ρίχνει προς στιγμή τους ρυθμούς και αποτελεί εισαγωγικό κομμάτι για το “Flight of the Bunshee, όπου οι ταχύτητες ανεβαίνουν και πάλι.
“The Undead Cry for Vengeance” για τη συνέχεια, το οποίο αποτελεί μία από τις κορυφές του δίσκου με καταπληκτικά leads. Στο “Lord Of Ganzer” έχουμε το γνώριμο narrative στυλ, το οποίο έχουν τελειοποιήσει με τον καιρό, δίνοντας στο τραγούδι μία θεατρική υπόσταση!
Προτελευταίο κομμάτι το “Reaper Of Kur” ρίχνει τους ρυθμούς όχι όμως την ποιότητα. Grand finale με το “Gates Of Nam-tar” και μιλάμε για επικών διαστάσεων κομμάτι, από το εναρκτήριο lead μέχρι την τελευταία τσιρίδα του Πέτρου!!!
Επιγραμματικά αναφέρω ότι το δίδυμο Μουτάφη/Δημητρίου στις κιθάρες κάνει απίστευτα πράγματα, αρμονική συνεργασία, leads από άλλο κόσμο και rhythms στιβαρά σαν βράχος! Για τον Λεπτό τα είπαμε, μιλάμε για μία από τις κορυφαίες φωνές στο χώρο, με απίστευτη θεατρικότητα. Το rhythm section των Stainlesz /Μουντούρη αποτελεί τα στιβαρά θεμέλιά πάνω στα οποία χτίζεται αυτό το ελεγειακό μεγαλείο του “The Temple Of Serpent”.
H παραγωγή πολύ καλή, απογειώνει το υλικό και το εξώφυλλο απλά καταπληκτικό από τον Κώστα Τσιάκο, του οποίου δουλείες έχουν κομίσει τα εξώφυλλα πολλών συγκροτημάτων όπως αυτά των Warlord, Validor, Dexter Ward κλπ. Κλείνοντας, να αναφέρω ότι oι Solitary Sabred παραδίδουν έναν καταπληκτικό power/epic metal δίσκο που τσακίζει κόκκαλα και ξεσκίζει σάρκες! Το 2023 ήταν φανταστική χρονιά για την εγχώρια σκηνή (εννοείται ότι η Κύπρος συγκαταλέγεται στην εγχώρια σκηνή) με 3 albums (Triumpher, Sacred outcry, Solitary Sabred) να λάμπουν σε παγκόσμιο επίπεδο!!!
