Με το “Pro Xristou” οι Rotting Christ ανοίγουν το 14ο κεφάλαιο της δισκογραφίας τους. Θα είμαι ξεκάθαρος από την αρχή του κειμένου και θα τονίσω πως θεωρώ το συγκεκριμένο άλμπουμ ως ένα από τα σημαντικότερα που έχει κυκλοφορήσει το σχήμα από την αρχή της πορείας του. Και νομίζω πως δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσω πως μιλάμε για την μπάντα που έδωσε πνοή στο ελληνικό black metal και έκανε το ακραίο metal σοβαρή υπόθεση στις συνειδήσεις μας, εντός και εκτός συνόρων.
Μουσικά το “Pro Xristou” αποτελεί μια εκ βαθέων σπουδή στην τελευταία -και μεγαλύτερη σε διάρκεια και σε αριθμό δίσκων- περίοδο των Rotting Christ, η οποία ξεκινάει από το 2007 και την κυκλοφορία του “Theogonia” άλμπουμ τους και φτάνει μέχρι και τις μέρες μας: Είναι το λιγότερο αξιοθαύμαστο πως μέσα σε αυτόν τον δισκογραφικό κύκλο η μπάντα επαναπροσδιορίζει την ηχητική της ταυτότητα κοιτώντας ίσια μπροστά, σε μια πορεία εξελικτική από άλμπουμ σε άλμπουμ, ενώ ταυτόχρονα φυλάει σαν κόρη οφθαλμού τις ρίζες της. Το “Pro Xristou” λοιπόν ουσιαστικά συνοψίζει όλη αυτήν την πορεία, βγάζοντας προς τα έξω ένα ζενίθ έμπνευσης, δημιουργικότητας και ωριμότητας ταυτόχρονα.
Όλα τα παραπάνω ίσως να είχαν μικρότερη σημασία για μια οποιαδήποτε μπάντα, μα όταν μιλάμε για το σχήμα που ουσιαστικά έδωσε τις βάσεις για την ελληνική black metal ταυτότητα με το riffing του, τα πράγματα αλλάζουν ριζικά. Και αλλάζουν ριζικά διότι αυτό ακριβώς το σχήμα δεν επαναπαύτηκε, μα μέσα στην πορεία βρήκε την χρυσή τομή στον ήχο του και τώρα την επισφραγίζει με ένα άλμπουμ ιδιαίτερης σημασίας.
Το υλικό του “Pro Xristou” είναι ξεκάθαρα πομπώδες στην βάση του. Κουβαλά στις πλάτες του όλη την Rotting Christ κληρονομιά -είπαμε σαν κόρη οφθαλμού οι ρίζες- και μετουσιώνεται σταδιακά σε ένα πανέμορφο ηχητικό πορτραίτο μεσογειακού μυστικισμού ως προς την μουσικότητά του.
Ναι, ιδιαίτερης σημασίας γιατί το “Pro Xristou” περιέχει μερικές από τις συγκλονιστικότερες συνθέσεις που έχουν γράψει οι Christ τα τελευταία χρόνια. “The Apostate”, “Like Father Like Son”, “Yggdrasil” και “The Farewell” αποτελούν κοσμήματα της Rotting Christ κληρονομιάς. Έτσι απλά. Τα σημειώνω απλά αναφορικά ως δικά μου picks από ένα άλμπουμ χωρίς μέτρια στιγμή.
Είτε αναφέρεται σε ιστορικά πρόσωπα όπως ο Ιουλιανός, είτε στους Σκανδιναβούς μυθολογικούς βασιλείς, το “Pro Xrtistou” -«Προ Χριστού» στα ελληνικά- καταθέτει φόρο τιμής στους τελευταίους παγανιστές που αντιστάθηκαν στην έλευση του χριστιανισμού, προστατεύοντας την αρχαία γνώση και τις αξίες της. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό το στιχουργικό υπόβαθρο του άλμπουμ δένει άψογα με το μουσικό του στίγμα.
Δεν έχω να γράψω κάτι άλλο για το άλμπουμ. Είναι ξεκάθαρο πως επισφραγίζει το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της μπάντας και είναι πολύ πιθανόν να σας κάνει να κατεβάσετε και τους προηγούμενους δίσκους τους από το ράφι, ώστε να κατανοήσετε και εσείς καλύτερα πως η μπάντα έφτασε ως εδώ.
