Υπάρχουν φορές που από το πουθενά σκάει ένα άλμπουμ, που τα δομικά του στοιχεία συνδιασμορφώνουν ένα τέτοιο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, που στα αυτιά σου ακούγεται τόσο μα τόσο νοσταλγικά οικείο, που πραγματικά κολλάς και μέχρι να σκάσει το επόμενο, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκολλήσεις από τις ακροάσεις.
Θέλετε η διάχυτη μελωδία που απλώνεται στο σύνολο των εννέα συνολικά συνθέσεων του δίσκου -δώστε μου μελωδία και πάρτε μου την ψυχή-; Θέλετε ο αισθητικός συνδυασμός αυτής καθ’ αυτής της μουσικής με το ίδιο του το cover -κάποτε αγοράζαμε δίσκους και μόνο από το εξώφυλλο-; Με το ντεμπούτο άλμπουμ των Naumachy, “Sorrowful Clouds & Ancient Elegies όπως τιτλοφορείται, κόλλησα!
Φουλ Dissection-ικό, με αναφορές βεβαίως – βεβαίως στον ήχο των Embraced, ακούγεται λες και ξεπήδησε από κάποια συλλογή στα μέσα της δεκαετίας του ’90, από εκείνες που διακινούνταν στην σουηδική underground σκηνή και μας έδωσαν τα λαμπρότερα διαμάντια του μελωδικού μαύρου μετάλλου να έχουμε να πορευόμαστε 30 και βάλε χρόνια μετά. Ίσως να είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που το συγκεκριμένο υλικό με εντυπωσίασε, μιας και σπάνια ελληνικά συγκροτήματα παράγουν αυτόν τον ήχο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ήθελα να μάθω περισσότερα πράγματα για το συγκρότημα, τα μέλη του, το μέλλον τους, τα σχέδιά τους και σίγουρα όλο αυτό να μπορούσα να το ακούσω παιγμένο και ζωντανά.
Στα συν να προσθέσω αφενός τις επικές -με έναν πιο νοτιοευρωπαϊκό τρόπο- πινελιές και αφετέρου την καθόλου γυαλισμένη παραγωγή, η οποία σε τέτοιου είδους ακούσματα -καθαρά μελωδικά- όχι μόνο δεν ξενερώνει, αντίθετα δημιουργεί νοσταλγία για μια εποχή τόσο κοντινή με το χθες και συνάμα τόσο μακρινή από το σήμερα. Από την άλλη, ναι, εάν αυτό το υλικό είχε μια αψεγάδιαστη και γυαλισμένη παραγωγή, θα αποτελούσε ενδεχομένως ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα άλμπουμς των ημερών, ναι, αλλά… Δεν θα είχα κολλήσει και θα το είχα ήδη ξεπεράσει. Και όχι, δεν υπήρξα ποτέ πρωτοδισκάκιας ή λάτρης των old school παραγωγών, το εντελώς αντίθετο. Να όμως που εδώ, δεν θα άλλαζα τίποτα, ούτε στο recording, ούτε στην μίξη και σίγουρα τίποτα στο mastering.
Οι λάτρεις του ιδιώματος, έχετε καταλάβει πολύ καλά τί θέλω να εκφράσω τόση ώρα και μετά το τέλος της παραγράφου, θα το αναζητήσετε. Καλές ακροάσεις το λοιπόν.
