Τους Moonscar, δεν θα πω ψέματα, τους ανακάλυψα σε αυτή, τη δεύτερη ολοκληρωμενή τους δουλειά “Withered Sacred Soils”, η οποία κυκλοφόρησε ψηφιακά (κι ελπίζω στο μέλλον να αλλάξει αυτό) τον Οκτώβρη που μας πέρασε. Τα 34 περίπου λεπτά του δίσκου, ο οποίος κυλάει σαν νεράκι, με οδήγησαν στην ακρόαση και του πρώτου τους άλμπουμ “Blood Moon”, το οποίο με χαρά διαπίστωσα ότι κυκλοφορεί τόσο σε βινύλιο, όσο και σε CD από την Supreme Music Creations.
Τί με εντυπωσίασε; Εν αρχή η πεντακάθαρη παραγωγή, η οποία αναδεικνύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις συνολικά έξι συνθέσεις ενός δίσκου, ο οποίος δεν θα είναι καθόλου υπερβολή εάν καταγράψω ότι αποτελεί έναν από τους πιο προσεγμένους, καλοδουλεμένους και συνάμα βαθυστόχαστους τους ιδιώματος. Βλέπετε, τόσο οι Moonscar, όσο και το “Withered Sacred Soils”, δεν αποτελούν απλά άλλη μία περίπτωση μίας μπάντας και ενός άλμπουμ που κινείται στην σφαίρα του gothic/symphonic black metal, αλλά αποτελούν την επιτομή του ιδιώματος και φύση και θέση και στάση!
Το σύνολο των πάρα πολύ καλά μελετημένων και χτισμένων έξι αυτών συνθέσεων, έχει δημιουργηθεί με συγκεκριμένο στόχο και σκοπό, να αποτελέσουν, σύμφωνα με την δημιουργό, μια σκοτεινή και συναισθηματικά φορτισμένη μουσική εμπειρία, η οποία εν τέλει να γίνει ένα σκάφος για τους ακροατές, ώστε να περιηγηθούν στα δικά τους συναισθηματικά τοπία. Η έντονη τούτες τις μέρες ανθρώπινη απώλεια ηθικής, που οδηγεί στην κατάπτωση, την διαφθορά, την διάβρωση των αξιών, με συνέπεια την αίσθηση συλλογικής απογοήτευσης, όπως υποστηρίζει η Absence, την οδήγησαν -θα προσθέσω εγώ (και συγχωρήστε μου το εγώ)- στην δημιουργία ενός πονήματος σπάνιου στο παγκόσμιο μουσικό γίγνεσθαι του σήμερα.
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που οι Moonscar φλερτάρουν αδιαμφισβήτητα μεν με τις επιρροές που συνέλεξαν από τα μουσικά ηχοτόπια που δίδαξαν στις εφηβικές, ρομαντικές τους δε μέρες μπαντάρες όπως οι Limbonic Art, Dimmu Borgir, Gradle of Filth κ.α., περασμένα όμως μέσα από ένα μαγικό φίλτρο, που όταν τους ακούς μπορεί να εντοπίζεις την οικειότητα των επιρροών τους, έχοντας όμως απέναντί σου ένα τόσο μοναδικό άκουσμα, που στην επανάληψή του ακόμα και ανάμεσα σε χιλιάδες, θα βροντοφωνάξεις Moonscar! Και αυτό, ναι, από μόνο του αποτελεί μια τεράστια επιτυχία, σε μια εποχή που έχουν πραγματικά παιχτεί τα πάντα.
Όχι – όχι, δεν έχω να προσθέσω κάτι επιπλέον, πέραν του καταπληκτικού εξωφύλλου, το όποιο θα ήθελα πάρα πολύ σύντομα να δω τυπωμένο τόσο σε CD, όσο βεβαίως – βεβαίως και σε βινύλιο, αφού στην τελική για τέτοιου είδους κυκλοφορίες, με ατέρμονες ατμόσφαιρες, μελωδίες, μα κυρίως σημασίες, χτίζουμε όλα αυτά τα χρόνια τις δισκοθήκες μας. Εντυπωσιασμένος, αναμένοντας την συνέχεια του ταξιδιού τους…
