Πραγματικά μου έπεσαν τα σεντόνια με το νέο άλμπουμ των Menace από τα Χανιά της Κρήτης.
Έχω παρακολουθήσει την μπάντα και τις προηγούμενες κυκλοφορίες της -demo, ντεμπούτο- και πάντα γούσταρα το τεχνικό thrash που έπαιζαν, μα εδώ μιλάμε για μια πραγματική μεταμόρφωση.
Εδώ η μπάντα επιλέγει να βαδίσει το ανυπέρβλητα δύσβατο μονοπάτι της progressive περιόδου των Death. Της περιόδου δηλαδή που πραγμάτωσε στο μέγιστο βαθμό το όραμα του μεγάλου Chuck Schuldiner. Θέλει θάρρος το εγχείρημα έτσι; Ε λοιπόν οι Menace το τολμούν και εκτός από θαρραλέοι αποδεικνύονται μεγάλο δεξιοτέχνες και εξαιρετικά ταλαντούχοι. Το αποτέλεσμα είναι ένα αριστουργηματικό άλμπουμ που συνδυάζει το progressive death metal με το τεχνοthrash.
Οι συνθέσεις είναι καταπληκτικές. Ποικιλόμορφη riffολιγία, πολυρυθμία και άρτια δομημένες συνθέσεις που δεν χάνουν ούτε στιγμή σε δυναμικές. Ο Κόλλιας που συμμετέχει σαν guest, δίνει τα ρέστα του εδώ απογειώνονται τα κομμάτια ενώ ο Κατσόνης πραγματικά δίνει ρεσιτάλ σύνθεσης, εκτέλεσης και ερμηνείας βγάζοντας προς τα έξω όλη την πικρία, το μένος και το δηλητήριο απάθειας που οφείλει να έχει ως βασικά στοιχεία ένα πραγματικά ακραίο άλμπουμ. Με αυτόν τον δίσκο πραγματικά τιμά την μπάντα – πνευματικό του παιδί.
Το Open Fire περιέχει μουσική για το μυαλό που θα κινητοποιήσει το όποιο συναίσθημα. Το Open Fire βαδίζει στα χνάρια των μεγάλων Death, των μεγάλων Cynic και των μεγάλων Atheist.
Τεράστιο άλμπουμ, χωρίς συμβιβασμούς. Πραγματική Τέχνη. Το αν θα ασχοληθείς, είναι επιλογή σου.
