Με ταξίδεψε το συγκεκριμένο άλμπουμ των Lonesome October. Με την ατμόσφαιρα του, τις μελωδίες του και την γλυκιά μελαγχολία που βγάζουν οι συνθέσεις που μπορούμε να ακούσουμε εδώ.
Το σχήμα εξερευνά το ευρύτερο Gothic Metal γίγνεσθαι ενσωματώνοντας και κάποια black metal στοιχεία στον ήχο του που έχουν όμως να κάνουν κυρίως με τα φωνητικά. Και ναι η παραπάνω προσθήκη θα μας φέρει στο μυαλό αρκετά συγκροτήματα των late 90s που επιχειρούσαν ακριβώς το ίδιο πάντρεμα, άλλες φορές επιτυχημένα και άλλες όχι. Και μιας και αναφέρομαι στη φωνή, να σημειώσω πως υπάρχουν και growls -στο ύφος των παλιών Paradise Lost-, αλλά και γυναικεία φωνητικά. Ας σημειωθεί επίσης πως τα main vocals παραμένουν στο γνώριμο, βαθύ ύφος που επιβάλει το είδος που υπηρετεί η μπάντα.
Οι συνδυασμοί των φωνητικών λειτουργούν μια χαρά, μα θα πρέπει να παραδεχτώ πως το δυνατό στοιχείο τούτου του δίσκου είναι το μουσικό υπόβαθρο το οποίο καλείται να υποστηρίξει η εκάστοτε φωνή.
Απρόσμενα νοσταλγική, βαθιά μελαγχολική και σε σημεία τολμώ να πω ελεγειακή, η μουσική που με μαεστρία δημιουργεί η μπάντα θα οδηγήσει τον ακροατή σε ένα ντελίριο σκοτεινών αποχρώσεων.
Το ημερολόγιο μπορεί να μην δείχνει πια 1998, και μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια από τις πρώτες κυκλοφορίες της Prophecy Productions παρόλα αυτά εδώ ανοίγει η πύλη του χρόνου.
Ξαναβρήκα στα κομμάτια του άλμπουμ ακόμα και αυτή τη γλυκιά μελαγχολική αφέλεια που έβρισκα σε αντίστοιχες κυκλοφορίες του τότε -που συχνά με έκανε να στρέφομαι και σε πιο “μεγαλεπήβολα” (στα αυτιά του τότε εφήβου εαυτού μου) doom ακούσματα, μα τώρα χαμογελώ νοσταλγικά και όλο το παραπάνω το περιγράφω με θετικό πρόσημο.
Να μην ξεχάσω να αναφέρω και το πιάνο που όπου υπάρχει πραγματικά μεγαλουργεί. Επιπρόσθετα αναφέρω πως γενικά υπάρχουν αρκετές gothic rock αναφορές στο άλμπουμ και δουλεύουν μια χαρά.
Η παραγωγή ήθελε λίγο δουλίτσα, αλλά ένταξή τώρα μωρέ, το 1997 δεν ήμασταν τόσο αυστηροί με αυτά τα πράγματα, ήμασταν;
Όμορφο άλμπουμ, Πολύ όμορφο. Αν έχεις αγαπήσει μπάντες όπως Floating Tears and Withered Flowers, Angizia, Ophelia’s Garden, Blazing Eternity (της πρώτης εποχής) εδώ θα βρεις τη χαρά σου. Ωπ συγνώμη δεν έχει χαρές εδώ, μονάχα ρομαντική ματαιότητα και γυαλί ηλίου και το βράδυ.
