Υπάρχουν μουσικές που αδυνατούν να τις προβλέψουν τα υπάρχοντα μοντέλα, όπως και μουσικές που ήρθαν να αλλάξουν τα καθιερωμένα κοσμολογικά πρότυπα. Υπάρχουν μουσικές που δονούνται σε διαγαλαξιακές συχνότητες αλλά είναι διασκορπισμένες σε μακρινούς ορίζοντες και είναι ασφυκτικά κριμένες από αστρικά σμήνη. Υπάρχουν μουσικές που τολμούν, μουσικές που συνθλίβουν τα όρια, μπορούν να ταξιδέψουν μακριά και να δηλώσουν ακόμα και την εξωγαλαξιακή τους προέλευση.
Υπάρχουν όμως και μουσικοί, οι οποίοι, προσφέροντας νέα στοιχεία για τον σχηματισμό των μουσικών αυτών, συνεισφέρουν ηθελημένα ή άθελα τους, σε κοσμικές διεργασίες που συμβάλλουν στην εξέλιξη του είδους. Ποιο είναι το είδος αυτό; Το είδος που οι Floating Worlds μας προσφέρουν απλόχερα στο πόνημα τους με τίτλο “Skywatcher”.
Ανάμεσα λοιπόν σε άφθονο μεσοαστρικό αέριο και σκόνη, μέσα από μεγάλες συγκεντρώσεις σκοτεινής ύλης, το διαστημικό τηλεσκόπιο του GoldenRules.gr κατάφερε και εντόπισε το διαγαλαξιακό αστέρι του “Skywatcher”. Ένα αστέρι το όποιο έβαλε (σύμφωνα με το concept του album) τον εννιάχρονο Winston σε μια περιπετειώδη εμπειρία ώστε να αναζητήσει τον χαμένο πατέρα του.
Ναι, το “Skywatcher” έχει έντονη κινηματογραφική διάθεση, τόσο στη μουσική του όσο και στην αφηγούμενη ιστορία του. Έχει μάλιστα τη ικανότητα να «ακουμπά» πίσω στον χρόνο, στις δεκαετίες του 80 και του 90 και σε αγαπημένες sci-fi ταινίες. Στα δέκα του κομμάτια, ο δίσκος χαρτογραφεί άστρα και χαρακτήρες. Οι ήρωες και η ιστορία που έπλασαν οι Floating Worlds, αλλά και η άρτια αφηγηματική ροή των στίχων, σε κρατά σε εγρήγορση σε όλη τη διάρκεια του δίσκου.
Ο δίσκος έχει μια σπειροειδή δομή, στίχοι και μουσική εμπλέκονται με μαεστρία, προσφέροντας ποικιλία μορφολογιών και συναισθημάτων. Ενώ έχει έναν απόλυτα σκοτεινά στιχουργικά δομημένο κορμό τραγουδιών, οι θαυμαστές εικόνες του σύμπαντος που αναδύονται από τη μουσική, δίνουν στο “Skywatcher” μια επιβλητική και συνάμα αισιόδοξη χροιά.
Όσοι γνωρίζουν τους Floating Worlds από τις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές τους, οφείλουν να ενημερωθούν πως στο “Skywatcher” ενεργοποιήθηκαν κοσμικές διεργασίες που το καθιστούν αρκετά διαφορετικό από τα “Battleship Oceania” (2019), “Below the Sea of Light” (2013) και “Only a Dream, Can Kill a Dream…” (2007).
Εδώ δεν υπάρχουν πολλές μεταλλικές συσσωρεύσεις και συμπυκνώσεις, αλλά αντίστοιχα κυριαρχούν φουτουριστικές μελωδίες και μια λογική στην ενορχήστρωση που αγγίζει σε ορισμένα σημεία τη synth pop. Αυτή βέβαια δεν είναι μια γενική διαπίστωση, στο “Skywatcher” οι κιθάρες αναπνέουν και γίνονται ορατές ακόμα και στο υπεριώδες. Υπάρχουν οι απαραίτητες prog rock πινελιές, κυριαρχεί όμως μια retrowave αισθητική, η οποία προσδιορίζει ξεκάθαρα τη cinematic διάθεση που επιθυμούν να προσδώσουν στο album οι Floating Worlds.
Όσο ελλειπτικά σκληρό είναι το “Skywatcher”, τόσο εξοντωτικά μελωδικό γίνεται σε όλη του διάρκεια. Εάν κάποιος ξεκινήσει εντατικά την αναζήτηση της πραγματικής φύσης του δίσκου, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κατακλύζεται από καταπληκτικές μελωδίες, τόσο φωνητικές όσο και μουσικές.
Μπορώ λοιπόν να πω με βεβαιότητα πως οι Floating Worlds είναι τέτοιου είδους μουσικοί, κατάφεραν να αποδημήσουν βασικές σκληρές μουσικές δομές και μέσα από μια 80ς μεγαλοφυΐα, να μετατρέψουν το “Skywatcher” σ’ ένα μαγευτικό φαινόμενο στο νυχτερινό διαγαλαξιακό ουρανό.
Όταν αποκτήσετε το “Skywatcher” και διαπιστώσετε ότι επαληθεύονται τα «επιστημονικά» πορίσματα της συντακτικής ομάδας του GoldenRules.gr, δε θα μπορείτε να διαφύγετε από τη μουσική του έλξη.
Καλές ακροάσεις.
