Οι Distorted Reflection αποτελούν το νέο σχήμα που έφτιαξε ο Κώστας Σαλομίδης μετά την αποχώρηση του από τους Doom Metallers Sorrows Path στους οποίους υπήρξε κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος.
Τον βασικό κορμό της μπάντας αποτελούν εκτός από τον Σαλομίδη οι Στέλιος Παύλου (τύμπανα) και Βαγγέλης Γιαλαμάς (μπάσο, synth, δεύτερα φωνητικά), ενώ στο άλμπουμ συμμετέχει και μια πλειάδα από εξαιρετικούς guests (Νικόλας Λεπτός, Γιάννης Δρόλαπας και Ross the Boss).
Στο νέο σχήμα ο Σαλομίδης συνθέτει, παίζει κιθάρα και τραγουδά. Παρουσιάζει δε ένα ντεμπούτο το οποίο έχει σαν εναρκτήρια βάση το επικό doom metal της Candlemass σχολής, αφήνει όμως και αρκετό χώρο για heavy metal αναφορές, 70ς περάσματα ακόμα και κάποιες μικρές προοδευτικές ανησυχίες κυρίως ως προς την δομή των κομματιών και την διαχείριση των θεμάτων.
Η μεγάλη έκπληξη εδώ είναι τα φωνητικά του Σαλομίδη ο οποίος πιάνει μικρόφωνο για πρώτη φορά στην καριέρα του βγάζοντας προς τα έξω μια δραματική, λυρική αλλά σκιώδη ερμηνεία που εναρμονίζεται τέλεια με την συνολική υφή του υλικού που υπάρχει στο άλμπουμ.
Η πολυμορφία είναι ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τον δίσκο ειδικά στα κομμάτια με τις guest συμμέτοχες όπου ο κάθε καλεσμένος βάζει και ένα μικρό λιθαράκι της δικής του μουσικής προσωπικότητας. Σαν σύνολο όμως το άλμπουμ ακούγεται ομοιογενές, μεστό και άρτια δομημένο, δίνοντας μας μια σαφή ηχητική εικόνα για το καλλιτεχνικό όραμα του δημιουργού του.
Στήσε αυτί και άκου το εξαιρετικό solo του Γιάννη Δρόλαπα (Vavoura Band, πρώην Μουσικές Ταξιαρχίες) στο εξαιρετικό “The Eternal Gate” του οποίου η επική doom στόφα θριαμβεύει τελικά, μέσα από 70ς μονοπάτια και ανατολίτικες κλίμακες.
Δώσε λίγο προσοχή το πως το γοητευτικά δυσοίωνο “Cassandra” απογειώνεται με το solo του Ross Friedman (Ross the Boss, Death Dealer, πρώην Manowar) ή το πως η ερμηνεία του Νικόλα Λεπτού (Arrayan Path, Graven Sin πρώην Warlord) μεταμορφώνει κυριολεκτικά το “Mr. Snake”.
Υπάρχουν κομμάτια πραγματικά αριστουργήματα σε αυτό το άλμπουμ όπως το “Twilight Zone” ή το “Dark Mermaid” που φέρνει και πάλι στο προσκήνιο αυτό το ανήσυχο, προοδευτικό doom metal που έπαιξαν οι Sorrows Path στο demo και το promo tape τους.
Η παράγωγή του υλικού είναι αυτή που πρέπει να είναι και το αναδεικνύει στον μέγιστο βαθμό. Να σημειώσω επίσης πως το λογότυπο της μπάντας και όλο το artwork του άλμπουμ έχει επιμεληθεί ο μέγας Tomas Arfert (Candlemass, Krux).
Κλείνοντας θέλω να αναφέρω πως ανθρώπους σαν τον Σαλομίδη τους χαίρομαι σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Έχουν σαφή αισθητικό και καλλιτεχνικό όραμα και εκτός από το απαραίτητο ταλέντο και την έμπνευση ξέρουν πως πρέπει να διαθέτουν σοβαρά αντανακλαστικά για να πραγματώσουν το όραμα τους. Συγκεντρώνουν λοιπόν τριγύρω τους τους σωστούς ανθρώπους, στις κατάδηλες θέσεις και ξεκινούν δουλειά. Το αποτέλεσμα; Μας δικαιώνει όλους.
Εν κατακλείδι τον δίσκο τον χάρηκα. Και αν τα ονόματα και τα ιδιώματα που διαβάσατε παραπάνω σας χτυπούν καμπανάκια τότε επενδύστε άφοβα και δεν θα χάσετε.
