Όταν παίζεις progressive metal φυσικά και αβίαστα, κερδίζεις το παιχνίδι από τα αποδυτήρια. Σ’ αυτήν τη κατηγορία ανήκουν και οι Distorted Force από τη Θεσσαλονίκη.
Για όσους δεν τους γνωρίζουν, ξεκίνησαν τη δισκογραφία τους το 2010 με το ομώνυμο EP τους και συνέχισαν με τα “A Dead Man’s Dream” (2011) και “Depersonalization” το 2012. Κινούμενοι πάντα στα μονοπάτια του progressive, σκληραίνουν σταδιακά τον ήχο τους στα “Fields in Desolation” (2013), “Taken by Force” (2014) και “Curves of Sidereal Cosmos” (2018). Το 2023 κυκλοφορούν τον δίσκο που θα μας απασχολήσει σε αυτή την παρουσίαση, το “Angelic Bloodshed” από τη γαλλική Soman Records.
Ο δίσκος περιέχει οχτώ συνθέσεις με συνολική διάρκεια τη μία ώρα και οχτώ λεπτά. Παρ’ όλο που κυριαρχούν οι μακροσκελείς συνθέσεις, με μέσο όρο τα 9 λεπτά, ο δίσκος κυλά σα γάργαρο νεράκι. Αυτό συμβαίνει διότι οι εκπλήξεις στο “Angelic Bloodshed” έρχονται από κάθε πιθανή και απίθανη κατεύθυνση. Εξηγούμαι. Στο δίσκο θα συναντήσεις τόσο τα brutal όσο και τα μελωδικά φωνητικά του Σπύρου Εμμανουηλίδη, γυναικείες απαγγελίες και ελεγείες από την Περσεφόνη Εμμανουηλιδου στα “Charge & Slay”, “Achèrondas” και “Hellbroth” αλλά και στο “Light & Stone” από τη Μαρία Κρομμύδα.
Η παραγωγή βοηθά ιδιαίτερα ώστε να αποδοθεί το μήνυμα της μπάντας. Το μπάσο του Γιάννη Θανόπουλου κάνει μαγικά, ενώ τα πλήκτρα του Μάριου Ιωαννίδη δημιουργούν τα απαραίτητα ηχοχρώματα από τη μία άκρη στην άλλη άκρη του δίσκου. Το “Angelic Bloodshed” ξεπερνά τα όρια του progressive. Είναι συνάμα σκληρό και μοντέρνο, είναι πειραματικό (“Achérondas”) αλλά έχει τις instrumental πινελιές του (“Clouds”). Εναλλάσσονται εξίσου συναισθήματα και ρυθμοί στην πλειονότητα των τραγουδιών.
Στο όλο κλίμα του δίσκου καταλυτικό ρόλο έχουν η riff-ο μηχανή που ονομάζεται Νίκος Φελέκης (με εξίσου τρομερά solos) και ο ντράμερ Μάρκος Διαμαντόπουλος. Το κλίμα που βγαίνει, είναι αυτό μια αρμονικής συνεργασίας μεταξύ όλων των μελών και αυτό είναι στα πολύ θετικά του δίσκου. Το “Angelic Bloodshed” είναι στοχευμένο και “τίμιο”, γιατί πολύ απλά δεν είναι επιτηδευμένο. Είναι αυθόρμητο και συνάμα άμεσο στο αυτί, αλλά και εμπλουτισμένο από όλες τις επιρροές του (υπάρχουν αρκετές από αυτές). Είναι έξυπνα δομημένο για να κερδίσει, όχι μόνο τους progressive-αδες αλλά και όλους τους οπαδούς του σκληρού ήχου. Δεν ξέρω τί άλλο να ζητήσει κάποιος.
