Σάββατο βράδυ και κατηφορίζοντας προς το ιστορικό An Club των Εξαρχείων, με διακατέχει ήδη η ανυπομονησία να χαθώ στις ερεβώδεις μελωδίες σε black, doom–death μονοπάτια που πρόκειται να επακολουθήσουν από την εμφάνιση του τρίπτυχου Decemberance/Urza/Eldingar.
Πρώτοι επί σκηνής οι Eldingar, αναλαμβάνοντας τον ρόλο να ζεστάνουν το κοινό, όπως και συνέβη με τον καλύτερο τρόπο.
Είναι η τέταρτη φορά που τους βλέπω και οφείλω να ομολογήσω πως βρίσκονται σε μια εξαιρετική στιγμή στην πορεία τους που διαφαίνεται λαμπρή, καθώς είναι σε ιδιαίτερη φόρμα και με εμφανέστατο δέσιμο. Έπαιξαν τραγούδια τόσο από τον πρώτο δίσκο τους “Maenads”, αλλά και από τον επερχόμενο, ο οποίος αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα και προοικονομείται καθηλωτικός, κρίνοντας από την απόδοση των νέων τραγουδιών. Τα δίνουν όλα επί σκηνής, ταξιδεύοντάς μας με τις μουσικές τους σε σκοτεινά black metal ηχοτόπια δημιουργώντας μια μαγευτική ατμόσφαιρα, ενώ η χρήση των αρχαίων ελληνικών αποσπασματικά προκαλεί ανατριχίλα. Η εκστατική εκφραστικότητα του τραγουδιστή Ανδρέα Σιμιτζή, το στιβαρό παίξιμο του κιθαρίστα Σταύρου Λόντου και η αφοσίωση όλων των μουσικών σε αυτό που κάνουν, δεν μπορεί παρά να σε συνεπάρει, γεγονός που φάνηκε από το κατευχαριστημένο κοινό.
Η συνέχεια έρχεται με τους Γερμανούς Urza, οι οποίοι κινούνται σε funeral doom μονοπάτια, έχοντας έναν full–length δίσκο “The Omnipresence of Loss” στο ενεργητικό τους κι ένα ολόφρεσκο split “Dawn of a Lifeless Age” με τους Calliophis.
Μακρόσυρτα, βαριά και γεμάτα συναισθήματα απελπισίας τραγούδια δημιουργούν μια υπνωτιστική ατμόσφαιρα με διάχυτα μελαγχολικά vibes, όπως επιτάσσει εξάλλου το είδος που παίζουν. Πολύ καλή η εμφάνισή τους, ιδιαιτέρως εκτιμητέα από όσους είναι λάτρεις της ζοφερότητας του συγκεκριμένου υποείδους.
Η ώρα έχει πάει κοντά στις 23:00 και οι Decemberance ανεβαίνουν στην σκηνή. Μία μπάντα με 27χρονη πορεία, live εμφανίσεις σε Ελλάδα κι εξωτερικό, αξιόλογα κι έμπειρα μέλη στις τάξεις της κι έναν νέο δίσκο “Implosions” που μας παρουσίασαν στην ολότητά του, ο οποίος χαίρει ένθερμων κριτικών. Φυσικό κι επόμενο, καθώς μας το απέδειξαν περίτρανα ζωντανά. Άρτιες εκτελέσεις απ’ όλους τους μουσικούς σε μακροσκελή και απαιτητικά -ακόμη περισσότερο σε ζωντανή απόδοση- κομμάτια που όμως σε βυθίζουν απόλυτα στην βαθιά, σκοτεινή και γλυκιά αποπνικτική ατμόσφαιρα που τα διαρρέει, κάνοντας τον ακροατή να μην μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω τους. Τo τσέλο, όπως και τα samples από ταινίες, χρωματίζουν μοναδικά τη μουσική τους. Ο ιθύνων νους του συγκροτήματος Γιάννης Φιλιππαίος στα φωνητικά και πίσω από το drum kit με το σύνολο των μουσικών καθηλώνουν με το ιδιαίτερο παίξιμό τους που φέρει την μοναδικότητά τους παρεισφρύοντας καταλυτικά και καθαρτικά στον ψυχισμό του ακροατή. Μία εξαιρετική εμφάνιση που μάγεψε το κοινό το οποίο συμμετείχε εμφανώς στην καθαγιαστικά μελαγχολική ατμόσφαιρα που επιμελήθηκε η μπάντα. A live to remember!
Εν κατακλείδι, ήταν μια υπέροχη βραδιά με τρεις μπάντες ταιριαστές ηχητικά σε ένα συνονθύλευμα σκοτεινών μουσικών αποδεικνύοντας τη σοβαρή προσέγγιση απέναντι στη μουσική. Τέτοια live δεν πρέπει να χάνονται ασυζητητί.
