Οι Asakta με το εξαιρετικό ντεμπούτο τους φροντίζουν να κρατήσουν σε λειτουργία την μηχανή του χρόνου και με τη συσκευή αυτή να μας ταξιδέψουν στην χρυσή δεκαετία του black metal. Μα φυσικά και αναφέρομαι στην δεκαετία του ’90, σε ποιά άλλη θα μπορούσα άλλωστε;
Από το εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ “Theater of Lies” γίνεται κάτι παραπάνω από εμφανές ότι η μπάντα έχει στραμμένο το βλέμμα της στα ’90’s. Η υφή των μελωδιών, η ανάπτυξη του riffing και η συνολική ατμόσφαιρα του άλμπουμ εκεί παραπέμπουν.
Είτε μιλάμε για καθαρά σιδηροδρομικά θέματα, είτε για heavy metal riffs, τα οποία είτε αναπτύσσονται με το κλασσικό black metal development που άκμασε στην Ελλάδα, είτε παραμένουν ακόμα και αυτούσια, το αποτέλεσμα ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. Είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος που χρησιμοποιούνται οι κιθάρες εδώ, παίζοντας ρόλο καθοδηγητή όχι μόνο για την μουσικότητα αλλά για την συνολική ατμόσφαιρα του δίσκου. Έχουμε να κάνουμε με ένα μικρό σεμινάριο ξεκάθαρης κιθαριστικής black metal λογικής απόλυτα ταυτισμένης με την αισθητική της εποχής που τιμά η μπάντα.
Τα φωνητικά χαράζουν με το μαχαίρι το γυαλί στο κάδρο του υλικού, δημιουργώντας μιαν σχεδόν απόκοσμη ατμόσφαιρα. Έχουν ιδιαίτερο χρώμα και σίγουρα ανεβάζουν τον συνολικό πήχη.
Η παραγωγή αναδεικνύει το ζοφερό ηχητικό στίγμα που κουβαλάει κάθε κομμάτι και αυτό μόνο ως κάτι θετικό μπορώ να το χαρακτηρίσω.
Εν κατακλείδι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό άλμπουμ κιθαριστικής black metal υπεροχής. Από το πρώτο άκουσμα μίλησα με το άλμπουμ και όπως την κόβω την δουλειά θα επιστρέφω συχνά σε αυτό.
