Αν η ζωή ήταν δίκαιη, οι Aherusia, θα έπρεπε τώρα που μιλάμε και γράφουμε, να ηγούταν των folk festival ανά την υφήλιο. Επειδή όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με τον Γιώργο Μελά (aka Vorea Faethon), είμαι σίγουρος πως αυτό κάποια στιγμή θα συμβεί. Όσοι δεν γνωρίζετε τον Vorea, να σας ενημερώσω πως πρόκειται για έναν πολυπράγμων μουσικό, με τεράστια παιδεία και αστείρευτη έμπνευση, ο οποίος οδηγεί τους Aherusia, δίσκο με το δίσκο, σε απάτητα ύψη.
Πέντε δίσκοι σε 14 χρόνια, And the Tides Shall Reveal the Traces (2009), As I Cross the Seas of My Soul (2013), Prometheus: Seven Principles on How to Be Invincible (2017), Nostos ~ An Answer (?) (2020) και τελευταίο το Bacchus ~ Epiphanies of the Crazy God το 2022. Με τους Aherusia έχω ένα μόνο πρόβλημα, δεν ξέρω μετά από τόσα χρόνια που τους ακούω, ποιός είναι ο αγαπημένος μου. Η λύρα, στoυς δύο πρώτoυς πιο black metal δίσκους, μιλάει απευθείας στην καρδιά σου. Ο Προμηθέας ανάμεσα στα πιο πολυακουσμένα μου ελληνικά metal albums. Ρώτησα τον Vorea, μεταξύ μπύρας και καφέ, στην ανάπαυλα του GRF 2022 πόσο δύσκολο είναι να ξεπεράσουν το έπος του Προμηθέα. Γέλασε και δεν απάντησε. Τον ίδιο χρόνο μετά έδωσαν την απάντηση τους με τον Βάκχο.
Το λοιπόν, το Bacchus ~ Epiphanies of the Crazy God είναι απλά ένα αριστούργημα. Οι Aherusia παρουσιάζουν κάτι εντελώς μουσικά μοναδικό, που όμοιό του δεν έχει ξαναγραφτεί. Επτά τραγούδια απαράμιλλου κάλλους, επτά τραγούδια που προκαλούν ανατριχίλα, επτά τραγούδια στα οποία οι Aherusia καταθέτουν την ψυχή τους και εγκλωβίζουν τη δική μας σε ένα ταξίδι που δεν έχει γυρισμό.
Χωρίς μισή περιττή νότα, με τα αιθέρια φωνητικά την Ιόνης να περιπλέκονται με αυτά του Vorea και να χρωματίζουν τους αιθέρες, τις κιθάρες να παράγουν απίστευτες μελωδίες βουτηγμένες στην ελληνική παράδοση, το post και το black metal, με ένα rhythm section για σεμινάριο, οι Aherusia καταθέτουν ένα δίσκο σταθμό. Προσοχή, μην ακούτε τον Βάκχο όταν οδηγείτε. Οι ρυθμοί είναι τόσο ξεσηκωτικοί που υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος.
Ο τετραπέρατος Γιώργος Μελάς ηχογράφησε δυο φορές το δίσκο, μία έκδοση με πιο σκληρά δικά του φωνητικά και μια με εντελώς καθαρά. Εκεί είναι που μας ανάγκασε να αγοράσουμε τόσο την εξαιρετική βινυλιακή έκδοση όσο και το διπλό CD. Όχι πως δε αγοράζαμε και τα δύο, αλλά λέμε τώρα.
Για να μην πλατειάζω, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και παρασυρθείτε στους ρυθμούς του Βάκχου. Προσωπικά ήταν για το 2022 η αγαπημένη μου κυκλοφορία.
