Το ντεμπούτο των Saturday Night Satan κυλάει νεράκι σου λέω. Και μας θυμίζει πόσο φανατικά και οπαδικά αγαπήσαμε -και αγαπάμε ακόμα δηλαδή- όλο αυτό το κύμα του 70’s retro revival με occult θεματολογία που μπήκε στα σπίτια μας με το έτσι θέλω κάπου προς τα μέσα της προ-προηγούμενης δεκαετίας. Αναφέρομαι σε μπάντες όπως οι τεράστιοι The Devils Blood, οι Blood Ceremony, οι Year of the Goat, οι Uncle Acid and the Deadbeats, οι Lucifer, οι Witchcraft -που για πολλούς ξεκίνησαν την φάση- και φυσικά οι Ghost που όσο και αν τους μισείς, κατά βάθος ξέρεις πολύ καλά ότι πήραν όλο αυτό το μουσικό και στιχουργικό installment και το έκαναν αναγνωρίσιμη υπερπαραγωγή.
Εδώ βέβαια μιλάμε για τους Saturday Night Satan οι οποίοι βάζουν στο κάδρο τους και τους μεγάλους που επηρέασαν όλο το revival, δηλαδή τους Black Sabbath, τους Coven και τους Black Widow -μεταξύ άλλων-, αφήνοντας ταυτόχρονα και μπόλικο χώρο για Lucifer, Blood Ceremony και τα συναφή. Το ηχητικό στίγμα της μπάντας είναι τέρμα heavy, πιασάρικο και into the point, έχει γκάζι, δυναμικές και μπόλικη μελωδία με έμφαση στα φωνητικά. Είστε έτοιμοι εν τέλει για μια καλή δόση occult metal βουτηγμένη στα 70’s;
Οι Saturday Night Satan ξέρουν πολύ καλά πως το songwriting είναι το Α και το Ω στο ύφος που έχουν επιλέξει να κινηθούν. Έτσι φροντίζουν να μας χαρίσουν γενναιόδωρα τραγούδια όπως το “Devil in Disguise”, το οποίο τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές έχε ξεπεράσει πάνω από τα 50 repeats και δεν μπορώ να το χορτάσω. Το ρεφρέν του είναι πιο κολλητικό και σαγηνευτικό και από τον ίδιο το διάβολο και άνετα το βάζω στα top τραγούδια που άκουσα τα τελευταία χρόνια στο occult heavy σύμπαν μου.
Το “5AM” που ανοίγει το δίσκο σε βάζει κατευθείαν στο νόημα, οι μελωδίες της φωνής βγαίνουν μπροστά, το riffing παίζει το δικό του ύπουλο παιχνιδάκι αντιθέσεων με τη φωνή και τα πλήκτρα, και εσύ θέλεις απλά να το ακούσεις και πάλι πριν πας στο επόμενο. “Rule with Fire” και “Lurking in the Shadows” δεν επιλέχθηκαν καθόλου τυχαία για singles του δίσκου -μαζί με το “Devil in Disguise” φυσικά-, έχουν βλέπεις τον τρόπο να σε παρασύρουν σε μια sinful κραιπάλη Σαββατιάτικης νύχτας και να σου δείξουν πως αυτός ο τύπος με τα κέρατα γουστάρει που το ημερολόγιο δείχνει ακόμα 1974.
Φυσικά πρέπει να αναφερθώ και στο εξαιρετικό “By the River” και στο αριστούργημα που λέγεται “Of Love and the Void” με τα ακουστικά τους περάσματα, τις μυστηριακές φωνητικές μελωδίες και την Coven meets Black Widow, meets Blood Ceremony σύμπραξη που μαγεύει και τις δύο αυτές συνθέσεις. Σίγουρα τα φωνητικά της Kate είναι το trademark χαρακτηριστικό του άλμπουμ εξαιτίας χροιάς, ερμηνείας και μελωδιών, μα στο “Of Love and the Void” πραγματικά αγγίζουν την υπέρβαση.
Ένα άλλο πράγμα που θέλω να τονίσω είναι το πως η μπάντα έχει προσέξει μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια στην γενική αισθητική της. Οι φωτογραφίες, το λογότυπο, το συνολικό εικαστικό κομμάτι των δύο lyric videos που έχουν γίνει για τα singles, το ντύσιμο και το όλο presentation στο επίσημο clip του “Devil in Disguise” και φυσικά το σύμβολο τους το οποίο έχει επιμεληθεί η Jinx Dawson των Αμερικανών Coven, όλα δένουν απόλυτα με το concept τους.
Η ηχογράφηση και η παραγωγή του δίσκου έγιναν στο Mothstudio Productions, με παραγωγούς τον Γιάννη Τσιακόπουλο (Black Soul Horde, Night Resident, Speedblow) και το ίδιο το συγκρότημα, ενώ του mastering έχει επιμεληθεί ο σπουδαίος Brian Lucey (Ghost, The Black Keys, Arctic Monkeys, Liam Gallagher, Green Day, Marilyn Manson, Depeche Mode κ.α.), στο Magic Garden Mastering στις ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα απλά απογειώνει τα κομμάτια.
Αυτά πάνω κάτω με το SNS ντεμπούτο το οποίο πρέπει να αποκτήσεις αν γουστάρεις 70’s μουσικές και hammer horror αισθητική και αν το πλασματάκι με την τριγωνική ουρίτσα και τα κέρατα σε καθοδηγεί στη ζωή και τις επιλογές σου. Ξέρω τώρα τί θέλετε για το τέλος. Να απαντήσω ερώτηση του ενός εκατομμυρίου. Ε λοιπόν θα το κάνω:
Είναι οι Saturday Night Satan οι Έλληνες Lucifer; Όχι, οι SNS είναι πολύ καλύτεροι!!!
