Είναι γεγονός! Οι Triumpher επιστρέφουν και το δεύτερό τους άλμπουμ, “Spirit Invictus”, προκαλεί ήδη αίσθηση, πριν ακόμη από την επίσημη κυκλοφορία του!
Το συγκρότημα έδωσε έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο και χρειάστηκαν δύο αλλαγές στη σύνθεσή του ώστε να κυκλοφορήσει τον διάδοχο του εκπληκτικού “Storming the Walls”. Ο Mario Ñ Peters αντικατέστησε τον Apostolos Papadimitriou στις κιθάρες, και ο Agis Tzoukopoulos ανέλαβε τα ντραμς στη θέση του John “Maelstrom” Βώτση. Παρά τις προκλήσεις, ο Christopher Tsakiropoulos (κιθάρες), ο Mars Triumph (φωνητικά) και ο Stelios Zoumis (μπάσο) κατάφεραν το ακατόρθωτο – να επιστρέψουν με το δεύτερο άλμπουμ τους μόλις δεκαοχτώ μήνες μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, ενώ ταυτόχρονα έπαιζαν σε διάφορες συναυλίες και είχαν εμφανίσεις στα φεστιβάλ Up The Hammers και Keep It True Rising.
Τούτο είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα από μόνο του!
Όμως το ερώτημα είναι, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ακόμα εξαιρετικό άλμπουμ τόσο εντυπωσιακό και επιβλητικό όσο το ντεμπούτο τους;
Πόσο καλό είναι πραγματικά το “Spirit Invictus”;
Είναι καλύτερο από το “Storming the Walls”; Ή χειρότερο;
Λοιπόν, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι διαφορετικό!
Και, προσωπικά, ναι, το βρίσκω ακόμη καλύτερο από το πρώτο άλμπουμ τους!
Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν έντονα, αλλά πρώτον, όλα είναι υποκειμενικά – αυτή είναι απλώς η γνώμη μου, και κανείς δεν χρειάζεται να συμφωνήσει μαζί μου. Δεύτερον, λέω ότι είναι καλύτερο γιατί είναι πιο ώριμο. Ίσως λιγότερο ενστικτώδες και θρασύ, αλλά πιο ισορροπημένο και προσεκτικά δουλεμένο· είναι ένα συμπαγές και συνεκτικό άλμπουμ, αν και όχι λιγότερο περίπλοκο από τον προκάτοχό του. Δεδομένου ότι κουβαλά το ειδικό βάρος του ότι έρχεται με τις προσδοκίες να ανταποκριθεί στην τεράστια επιτυχία του “Storming the Walls”, επιμένω ότι το “Spirit Invictus” είναι, τελικά, ένα ανώτερο άλμπουμ συνολικά.
Ο Αντώνης Βαϊλάς (Mars Triumph) το περιγράφει ως εξής:
«Το ‘Spirit Invictus’ είναι, για μένα, το αποκορύφωμα της φιλοσοφίας των TRIUMPHER. Είναι ένα βαθιά προσωπικό άλμπουμ, καθώς έπρεπε να ξεπεράσουμε πολλές προκλήσεις για να δημιουργήσουμε ένα έργο αντάξιο του ‘Storming the Walls’ μέσα σε έναν χρόνο ή λιγότερο. Στόχος μας δεν ήταν να επαναλάβουμε τον εαυτό μας, αλλά να δημιουργήσουμε ένα νέο κεφάλαιο, ακόμα πιο δυνατό από το προηγούμενο.»
Συμφωνώ απόλυτα. Το “Spirit Invictus” εδραιώνει το συγκρότημα ως μια αληθινή δύναμη στο επικό metal, ανεβάζοντάς το σε νέα ύψη.
Πολλά στοιχεία του ήχου των Triumpher παραμένουν, αλλά το συγκρότημα έχει αναπτύξει έναν πιο διακριτό χαρακτήρα. Παραδέχομαι ότι ήμουν επιφυλακτικός και δύσπιστος όταν άκουσα το single “Arrival of the Avenger” πριν από έναν μήνα. Μου θύμισε υπερβολικά τους Manowar – πολύ απλό, πολύ ευθύ τραγούδι, πε΄ριμενα κάτι πιο περίτεχνο. Μόλις πριν από λίγες μέρες, κυκλοφόρησε το lyric video του “Spirit Invictus”. Αυτό το τραγούδι είναι πολύ πιο πλούσιο, πιο περίπλοκο, αλλά εξακολουθεί να είναι μια γρήγορη, τυπική επική/power σύνθεση που αποδίδει φόρο τιμής στους Manowar, όπως έχουν κάνει οι Validor, Megaton Sword, Eternal Champion, και πολλοί άλλοι. Άξια συγκροτήματα, ομολογουμένως, και σε κάθε περίπτωση, πρέπει να δώσω τα εύσημα εκεί όπου πρέπει: το κιθαριστικό δίδυμο κάνει μια απολύτως εξαιρετική δουλειά!
Με το δεύτερο single, άρχισα να σκέφτομαι –μάλλον να ελπίζω– ότι αυτά τα κομμάτια χρησιμεύουν κυρίως ως μέρος μιας προωθητικής, διαφημιστικής στρατηγικής. Ένας άμεσος, ευθύς, δυνατός τρόπος για το συγκρότημα και την εταιρεία να επανασυνδεθούν με τους οπαδούς, παρότι βαθύτερα, πιο περίπλοκα τραγούδια πρέπει επίσης να υπάρχουν στο άλμπουμ.
Κι ευτυχώς, όντως υπάρχουν!
Τραγούδια όπως το “Alexander” και το “Hall of a Thousand Storms” κάνουν πραγματικά τη διαφορά, παρουσιάζοντας το αδιαπραγμάτευτο, φρενήρες αλλά δραματικό επικό metal των Triumpher. Αλλά ας πάρουμε αυτό το ταξίδι από την αρχή…
Το “Overture to Elysian” είναι μια υποβλητική εισαγωγή, θέτοντας τον τόνο του άλμπουμ. Το “Arrival of the Avenger”, όπως προαναφέρθηκε, μου φάνηκε κάπως στυλιζαρισμένο, όμως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ένα κομμάτι που θα συγκινήσει τους οπαδούς του επικού metal.
Ακολουθεί το “Athena (1st Chapter)”, ένας καλπάζων πολεμικός ύμνος που ανεβάζει συνθετικά τον πήχη και αναδεικνύει τη δύναμη του άλμπουμ. Εδώ είναι που πρωτοαντίκρισα την νέα ουσία των Triumpher – λιγότερο μαύρη αλλά ακόμα σκοτεινή, λιγότερο ακατέργαστη αλλά ακόμα αγυάλιστη, επιβλητική και ατρόμητη όσο ποτέ! Και το τραγούδι “Spirit Invictus” παίρνει μια εντελώς νέα διάσταση όταν το ακούς μετά από αυτό. Ακούγεται πιο εντυπωσιακό, πιο δυνατό, μεγαλοπρεπές!
Έτσι, προτείνω να μην κάνετε το ίδιο λάθος που έκανα εγώ – και απευθύνομαι κυρίως σε όσους δεν εντυπωσιάστηκαν από τα πρώτα δύο singles, κάτι που συνέβη και σε μένα. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να περιμένετε και να ακούσετε ολόκληρο το άλμπουμ δίχως διακοπή. Είναι φτιαγμένο ώστε να βιωθεί έτσι, και με αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτει όλη τη δόξα και την ομορφιά του, ξεδιπλώνει τον πραγματικό του εαυτό ως μια απόλυτη επίδειξη δύναμης!
Ακόμα και ο πιο σκεπτικιστής ακροατής θα πειστεί από το “Alexander” – σκοτεινό, απειλητικό, παντοδύναμο, ένα τραγούδι γεμάτο ποικιλομορφία και μαυρίλα, με εξαιρετική ενορχήστρωση και ανάπτυξη. Το “Shores of Marathon” που το διαδέχεται, είναι μια ανατριχιαστική ελεγεία, γέννημα της αιώνιας ηρωικής μεγαλοπρέπειας, με ένα από τα καλύτερα σόλο κιθάρας του άλμπουμ, κατά τη γνώμη μου.
Στη συνέχεια, είναι η σειρά του “Triumpher” – σταθερό, ασταμάτητο, με αξέχαστα riffs και έναν βαρύ, δυναμικό ρυθμό. Αυτό το κομμάτι λειτουργεί επίσης ως πραγματικό αφιέρωμα στην κληρονομιά των φωνητικών του Eric Adams, με εκπληκτική ερμηνεία από τον Mars Triumph.
Τέλος, το άλμπουμ κλείνει με το “Hall of a Thousand Storms”, το προσωπικά αγαπημένο μου κομμάτι. Αυτό το τραγούδι απομακρύνεται ελαφρώς από το αμερικάνικο sword-and-sorcery metal των Manowar και Virgin Steele, προχωρώντας προς τη σκανδιναβική επικότητα που θυμίζει Bathory. Είναι ένας άκρως καλοδεχούμενος συνδυασμός, με εξαιρετικές ερμηνείες από όλα τα μέλη του συγκροτήματος, αν και πρέπει να πω ότι απόλαυσα ιδιαίτερα το παιχνιδιάρικο παίξιμο του Stelios Zoumis!
Πιστεύω ότι οι Triumpher τελικά το κατάφεραν πραγματικά – επέστρεψαν όντως θριαμβευτικά, με ένα άλμπουμ που αποτελεί συνάμα μια συνέχεια του τόσο επιτυχημένου ντεμπούτου τους αλλά και ένα νέο ξεκίνημα για ακόμη υψηλότερες κατακτήσεις!
Γεγονός είναι ότι το συγκρότημα δίνει βροντερότατο παρών, παραμένοντας στην κορφή του επικού metal, όχι μόνο για τον ελληνικό χώρο μα για ολόκληρη την παγκόσμια σκηνή.
Το “Spirit Invictus” θα κυκλοφορήσει στις 25 Οκτωβρίου από τη No Remorse Records, τόσο σε CD όσο και σε LP.
