Κάπως πρέπει να αρχίσω και κάτι πρέπει να γράψω και πραγματικά δυσκολεύομαι πάρα πολύ!
Όσα ζήσαμε, όσα είδαμε και ακούσαμε οι σχεδόν 5000 θεατές το Σάββατο της 28ης Σεπτεμβρίου στο κατάμεστο Ηρώδειο, φαντάζουν στο μυαλό μου σαν κάτι μαγικό και άφθαρτο!
Ακόμη και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές σχεδόν 24 ώρες μετά, έχοντας διανύσει πολλά χιλιόμετρα, επιστροφής και έτοιμος να βουτήξω στην αδυσώπητη πραγματικότητα της εβδομάδας που έρχεται, ακόμη αισθάνομαι ότι δεν έφυγα ποτέ από το αρχαίο θέατρο, δεν έφυγα ποτέ από την σκιά του ιερού βράχου, είμαι ακόμη εκεί!
Ας κάνω μια προσπάθεια λοιπόν, να μεταφέρω, όλα όσα βίωσα και έζησα. Όλα ξεκίνησαν νωρίς το πρωί, με βόλτα στην Ακρόπολη και κλεφτές ματιές από ψηλά στο Ηρώδειο όπου, πυρετωδώς προετοιμάζονταν να μας υποδεχθεί νωρίς το απόγευμα. Καφές, φαγητό και λοιπές αθλοπαιδιές και λίγο μετά τις εφτά σταθήκαμε ανυπόμονα μπροστά από την είσοδο του Ηρώδειου.
Το πρόγραμμα τηρήθηκε κανονικά και λίγο μετά τις οχτώ μπήκαμε στο θέατρο, το οποίο, επισκεπτόμενος πρώτη φορά, ομολογώ ότι με εντυπωσίασε ταμάλα!
Στις θέσεις μας λοιπόν, με το κόσμο να κατακλύζει τον χώρο και λίγο μετά τις Εννιά, ο χρόνος έπαψε να έχει σημασία. Οι πρώτες νότες από την Ορχήστρα του The Vampire From Nazareth πλημμύρισαν τους αισθητήριους δέκτες του σώματος μου, το σαγόνι έπεσε και δεν ξανασηκώθηκε. Ανατριχίλα, δέος και σεβασμός! Οι Septicflesh βγαίνουν στην σκηνή και η μυσταγωγική τελετή ξεκινά!
Το όραμα της μπάντας, βέβαια είχε ενσαρκωθεί το 2019 στο Mexico και είχαμε πάρει μια γεύση στο υπέροχο Infernus Sinfonica MMXIX, αλλά τώρα ήταν αλλιώς. Τώρα ήταν εντός έδρας, στο ιερότερο μνημείο του ελληνικού πολιτισμού και η συγκίνηση στην μπάντα ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.
Για την συνέχεια ένα συμφωνικό μέρος υπό τον τίτλο Sick Psychohistory με την Ορχήστρα να μαγεύει το κοινό μέχρι να έρθει το Neuromancer με σύσσωμη την μπάντα να εμφανίζεται στην σκηνή και ερμηνεύει την αριστουργηματική μεταφορά της Cyberpunk νουβέλας του William Gibson.
Pyramid God με το κοινό να ξεσηκώνεται, η ορχήστρα σε ένα δαιμονιώδες κρεσέντο, οι φωνές της χορωδίας γεμίζουν τον ήχο και την μπάντα να αποβάλει σιγά σιγά το οποίο άγχος και να αρχίζει να απολαμβάνει την βραδιά!
Portrait of Headless Man και σταματήσαμε να αναπνέουμε. Στην συνέχεια, ακούμε το Coming Storm ένα πολύ απαιτητικό κομμάτι, όπως ομολόγησε η ίδια η μπάντα, που παίχτηκε ζωντανά για πρώτη φορά. Το αποτέλεσμα δικαίωσε την μπάντα, αφού γίναμε μάρτυρες ενός οργασμικού performance από όλους τους συντελεστές, που φιγουράρει στα highlights της βραδιάς!
Ακόμη μία ορχηστρική σύνθεση για την συνέχεια, όπου είχαμε την σύμπραξη των δύο Soloists της βραδιάς. Του Vahan Galstyan στο duduk, ένα όργανο που μου θύμισε φλογέρα και της Fany Melfi στα φωνητικά, η οποία έχει μια άκρως εντυπωσιακή φωνητική χροιά που απογείωσε τα μερη στα οποία συμμετείχε με το άψογο performance της, το οποίο οδήγησε στο Martyr. Η τραγική ιστορία της Υπατίας, η οποία δολοφονήθηκε από την εκκλησία γιατί ήταν μια λαμπρή επιστήμονας στην Αλεξάνδρεια, συνέχισε να μεταδίδει ρίγη συγκίνησης.
Τα Desert Throne, το οποίο ξεκινάει με την χορωδία να δίνει ρέστα με την ανατριχιαστική της ερμηνεία και The Great Mass of Death συνέχισαν να μας βομβαρδίζουν με απίστευτα ποιοτικά vibes ισορροπώντας υπέροχα μεταξύ ακραίου metal και συμφωνικού ήχου, για να έρθει η ώρα του Prometheus, στο οποίο η μπάντα έδωσε μια συμβολική υποσταση, αποδίδοντας το με μια ιδιαιτερη συναισθηματική φόρτιση!
Communion και Hierophant περάσανε μπροστά από τα μάτια μας σαν όνειρο και ξαφνικά ο Σπύρος έρχεται να ξυπνήσει απότομα ανακοινώνοντας μας ότι έχει μείνει ένα τελευταίο κομμάτι.
Πριν όμως από αυτό, μας παρουσίασε τον κύριο υπεύθυνο για το ηχητικό αποτέλεσμα της ορχήστρας, τον Ολλανδό μαέστρο κ. Koen Schoots ο οποίος γνώρισε την αποθέωση. Κάπου εκεί μας παρουσιάστηκε και η ορχήστρα με το κοινό να σηκώνεται όρθιο και να αποδίδει τιμές, σε ένα μοναδικό standing ovation! Το κυρίως set έκλεισε με ποιο άλλο… το Persepolis!
Persepolis, αυτή η άρτια σύνθεση, ένα μεγαλειώδης έργο στην καλύτερη εκτέλεση του επί γης! Μοναδικός ο Σωτήρης Βαγενάς στην απαγγελία, όπως και καθόλη την παράσταση, έδωσε μοναδικές ερμηνείες με φοβερή μινιμαλιστική θεατρικότητα.
Πρώτο encode και Anubis με το κοινό να τραγουδάει με πάθος τη μελωδία! Άλλο ένα ορχηστρικό μέρος και η βραδιά έκλεισε με το Dark Art, τον κόσμο να παραληρεί και να αποθεώνει όλους τους συντελεστές της παραστασης.
Ο Σπύρος ήταν συγκλονιστικός στις ερμηνείες και συγκλονισμένος από τις αντιδράσεις του κοινού. Ο Χρήστος απόλυτα συγκεντρωμένος και προσηλωμένος στο project οδηγούσε την μπάντα, ο Psychon απολαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο του performance του και ο Kerim στο βάθος αποτελούσε την καρδιά και τον κινητήριο μοχλό της παράστασης! Για τον Σωτήρη τα είπαμε πιο πάνω.
Η Κρατική ορχήστρα Αθηνών ήταν μια καλκουρδισμένη μηχανή η οποια απέδοσε άψογα τα μέρη της. Δεν ήταν λίγα τα μέλη της δε, τα οποία έδειξαν ιδιαίτερο πάθος και διασκέδασαν με την ψυχή τους την διαδικασία.
Το πείραιώτικο φωνητικό σύνολο Libro Coro, στο οποίο συμμετείχε και η μοναδική Ηλιάνα Τσακιράκη (Enemy of Reality), πρόσθεσε ιδιαίτερη δυναμική στο όλον εγχείρημα, κλιμακώνοντας ή αποφορτίζοντας την ένταση των εκάστοτε τραγουδιών.
Γενικά, μπορώ να πω ότι έζησα την πιο συγκλονιστική συναυλιακή εμπειρία της ζωής μου. Για μένα το show ήταν αψεγάδιαστο, τηρουμένων των υποχρεώσεων ως προς την ιερότητα του χώρου.
Οι Septicflesh αποτελούν μια μπάντα απύθμενου καλυτεχνικου βάθους, με ευφυέστατο συνθετικό οίστρο και υπέροχη στιχουργική μαεστρία. Τους έχω δει σε μαγαζιά τρύπες στην Ξάνθη, σε festivals όπως το Golden R. το ’22, είχα την ευλογία να τους δω να αποδίδουν τις παρτιτούρες τους ακριβώς όπως τις οραματίστηκαν!
Τέλος την σημασία της ζωντανής εμφάνισης καθώς καθώς και την ιστορικότητα της δεν μπορούμε να την κρίνουμε τώρα, τουλάχιστον κατά την ταπεινή μου άποψη. Ο χρόνος θα δείξει. Στην καρδιά και στο μυαλό μου πάντως η ανάμνηση χαράχτηκε ανεξίτηλη.
Set List:
The Vampire from Nazaret
Sick Psychohistory
Neuromancer
Pyramid God
Portrait of Headless Man
Coming Storm
Catacombs
Martyr
Desert Throne
The great Mass of death
Dogma of Prometheus
Communion
Hierophant
Persepolis
Encore:
Anubis
Right Side Castle
Dark Arts
⁹
