Τι ωραία αυτή η αίσθηση όταν σε πλημμυρίζουν ιδιαίτερα συναισθήματα και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στη μουσική.
Τι ωραία η αίσθηση όταν ένα συγκρότημα/δημιουργός καταφέρνει από το πρώτο κιόλας λεπτό μουσικής να μιλά απευθείας στο θυμικό σου.
Για 28 συναπτά λεπτά οι Cenozoa (ή αλλιώς η one man band του Σάββα Μαλλιαρού), σε ταξιδεύουν στο ατμοσφαιρικό/αποκαλυπτικό post/prog/doom metal τους.
Εδώ συναντούμε τρία μακράς διάρκειας τραγούδια (“Vents”, “Meteors-Stars”, “Pangaea”) καθένα το οποίο κρύβει τα μικρά ή τα μεγάλα του μυστικά. Τρεις συνθέσεις διαφορετικές μεταξύ τους, οι οποίες προσδίδουν στο “Pangaea” έναν μυστηριακό χαρακτήρα.
Το “Vents”, το μικρότερο σε διάρκεια από τα τρία, είναι και το περισσότερο συναισθηματικό. Η εξαιρετική φωνητική μελωδία του κομματιού, προσδίδει στο Vents ένα λυρικό χαρακτήρα. Τα υποχθόνια σκληρά φωνητικά δένουν υπέροχα με τα καθαρά, ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο έχει στο τραγούδι η μελωδία του πιάνο.
Στο “Meteors-Stars” τα πράγματα αλλάζουν, καθώς το τραγούδι είναι instrumental. Ο τόνος εδώ γίνεται πιο ενορατικός, επενδυμένος θα έλεγα και με αρκετά βιομηχανικά στοιχεία. Η post αισθητική κυριαρχεί, έχοντας σε ορισμένα σημεία του κομματιού μια υπνωτιστική διάθεση. Καθώς όμως το κομμάτι εξελίσσεται, σε κερδίζουν τα μικρής έκτασης ξεσπάσματα του. Εκεί, σε αυτά τα μικρά ξεσπάσματα, είναι που οι κιθάρες προσδίδουν στο “Meteors-Stars” ένα νεφελώδη industrial χαρακτήρα, τον οποίο προσωπικά θεωρώ καίριας σημασίας για τη σπουδαιότητα του τραγουδιού.
Το ομώνυμο “Pangaea” είναι μια μακροσκελής σκοτεινή ελεγεία. Η συνεισφορά της σκοτεινής ύλης στον σχηματισμό του “Pangaea” είναι ξεκάθαρη, δεν είναι όμως το θεμελιακό του συστατικό. Ναι μεν κυριαρχεί ο post/doom χαρακτήρας που το ορίζει ειδολογικά, είναι δε εκείνα τα prog τερτίπια που σε ξαφνιάζουν και σε τραβούν από την άβυσσο. Πολλές οι εκπλήξεις του κομματιού οι οποίες προέρχονται τόσο από την ενορχήστρωση του όσο και από την εναλλαγή σκληρών και καθαρών φωνητικών.
Το EP στο σύνολο του θα έλεγα πως ασκεί μια βαρυτική έλξη, η οποία σε τραβά σε σκοτεινές καταβυθίσεις. Κατά περίεργο τρόπο όμως, το “Pangaea” έχει ένα λυτρωτικό τόνο. Σ’ αυτό συμβάλει το ταξιδιάρικο και αφηγηματικό του ύφος, που θεωρείς ότι οδηγεί τα τραγούδια πέρα από οποιαδήποτε αύρα αρνητικότητας.
Μακριά από ταμπέλες και καθιερωμένα μοντέλα, το “Pangaea” έχει μια εικονοπλαστική δυστοπική δύναμη, η οποία σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό και μιλά απευθείας στο θυμικό σου.
Τι ωραία αυτή η αίσθηση όταν σε πλημμυρίζουν ιδιαίτερα συναισθήματα και αυτό οφείλεται στη μουσική των Cenozoa.
