Οι Αθηναίοι Caelestia -με μέλη που έχουν μετρήσει χιλιόμετρα σε Morgoth, Mystic Circle αλλά και στους δικούς μας θεούς Nordor, μεταξύ άλλων- επιστρέφουν στην δισκογραφία με ένα EP τεσσάρων κομματιών το οποίο οφείλω να ομολογήσω πως αποτέλεσε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και κέρδισε αρκετό χρόνο ακροάσεων.
Στο “Infernalia” η μπάντα μας παρουσιάζει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κράμα μελωδικού death metal που έχει τις βάσεις του γερά χτισμένες στις αρχές των 90ς:
Η μπάντα αντλεί επιρροές από μια ευρεία γκάμα σχημάτων που σφράγισαν την εν λόγω εποχή. Βασική πυξίδα οι Dark Tranquility της πρώτης -και καλύτερης- περιόδου, οι Opeth των τριών πρώτων δίσκων και οι Edge of Sanity. Με μια προσεκτικότερη ακρόαση των κομματιών βέβαια, ο ακροατής ανακαλύπτει πως ένα μεγάλο μέρος από τις βασικές μελωδίες που δίνουν χαρακτήρα στο υλικό, έχει ποτιστεί ως το μεδούλι με το ζοφερό όπιο των Paradise Lost του “Gothic” και των Sentenced του “Amok” και του “Down”.
Η μπάντα μετουσιώνει όλα τα παραπάνω σε ένα εξαιρετικό σύνολο από τραγούδια με προσωπικό χαρακτήρα. Δίνει έμφαση στις γρήγορες ταχύτητες και στην ποικιλία των κιθαριστικών θεμάτων, ισορροπεί τα brutal φωνητικά με τις μελωδίες που γεμίζουν το χώρο και αφήνει τα ατμοσφαιρικά touches -που έρχονται κυρίως με τη μορφή clean guitar parts- να κάνουν τη δουλειά τους εκεί που πρέπει.
Δεν μπορώ φυσικά να μην αναφέρω ότι γενικά στα κομμάτια υποβόσκει -έστω με τη μορφή μη προσδιορίσιμης αύρας- και αυτό το σπηλαιώδες χάος που μας πηγαίνει πίσω στις Nordor εποχές.
Αν έπρεπε να διαλέξω αγαπημένο κομμάτι αυτό θα ήταν σίγουρα το “Siren”. Σαν σύνθεση βάζει τον ακροατή αμέσως στο κλίμα μιας και είναι και opener στο EP. Σίγουρα το κομμάτι δεν επιλέχθηκε τυχαία και για lyric video για το οποίο έγινε εξαιρετική από την Έλενα Βασιλάκη και σίγουρα αξίζει να το δείτε.
Το απόλαυσα το comeback EP των Caelestia και σίγουρα το ίδιο θα συμβεί και με εσάς. Αξίζει σίγουρα να του αφιερώσετε χρόνο. Ελπίζω να έχουμε σύντομα άλμπουμ στα ίδια υψηλά επίπεδα.
