“Η διαδικασία της κάθαρσης, είναι μια επίπονη διαδικασία”.
Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα ακούγοντας ολόκληρο το νέο άλμπουμ των Sørgelig από τον Βόλο. Ένα άλμπουμ που κατά την ταπεινή μου γνώμη, η μπάντα θα αργήσει να ξεπεράσει.
Δεν είναι εύκολη η όποια επιχειρηματολογία για το παραπάνω συμπέρασμα και ούτε θα προσπαθήσω να πείσω κανέναν. Θα αναφέρω απλά πως ενστικτωδώς αντιλαμβάνομαι ότι ένα σύνολο από συνθήκες λειτούργησαν με τέτοιον τρόπο κατά την δημιουργία (σύνθεση) αλλά και την ηχογράφηση του υλικού, ώστε το αποτέλεσμα να κουβαλά μια μοναδικότητα. Μια μοναδικότητα που λειτουργεί και σαν κατάρα. Το γεγονός ότι η μπάντα κατάφερε να μου το μεταδώσει όλο αυτό σε επίπεδο ενστίκτου -το τονίζω και πάλι-, λέει πολλά.από μόνο του.
Η παγωμάρα του Enter the Moonlight Gate θα συναντήσει την ευθύτητα του κλασσικού Darkthrone ήχου (ναι την Blaze, Moon, Hunger τριπλέτα εννοώ, τα έγραψα και στην κριτική του πρώτου single). Οι βάσεις είναι στέρεες και η ανάπτυξη τους οδηγεί στο σήμερα. Όχι όμως ως προς νεωτεριστικές τάσεις στο υλικό -οκ υπάρχουν κάποιες δυσαρμονίες- αλλά ως προς τον υστερικό τρόπο απόδοσης του που κυριαρχεί σε κάθε όργανο και σε κάθε ερμηνεία και μου φέρνει στο μυαλό το απόλυτο raw black metal του σήμερα.
Η Ελληνική γλώσσα σε ξεσκίζει εδώ. Φταίει και η ερμηνεία. Ουρλιαχτό λύκου μαζί με άρρωστο λείψανο (θυμάσαι εκείνες τις ηχογραφήσεις των ΨΧ ε;).
“-Αυτό που αποκαλείς ζωή, το αποκαλώ φθορά.-“.
Ποιο είναι το πιο έντονο χαρακτηριστικό αυτού του δίσκου; Η ευθύτητα του. Ενδεχομένως να σου υπενθυμίσει πράγματα που κάνεις πως δεν ξέρεις. Είπα “ενδεχομένως”.
Το Φθορά κουβαλά την αλήθεια του. Και η αλήθεια είναι ο δρόμος για την κάθαρση. Για αυτό ας το ξαναγράψω:
“Η διαδικασία της κάθαρσης, είναι μια επίπονη διαδικασία”.
Αλήθεια και κάθαρση. Ή αλλιώς black metal.
