Oι Thelemite μετράνε ήδη 15 χρόνια στη μεταλλική μουσική σκηνή. Μεσολάβησε ένα μεγάλο κενό οκτώ ετών μεταξύ των κυκλοφοριών του ντεμπούτου τους “Slave to Desire” (Steel Gallery, 2013) και του δεύτερου άλμπουμ τους, “Thelemism” (2021), το οποίο σηματοδότησε την έναρξη της συνεργασίας τους με την Sleaszy Rider Records, την αλλαγή στο line-up τους, που παραμένει έκτοτε το ίδιο, αλλά και την σταθερή, δισκογραφική παρουσία τους, με άλλα δύο άλμπουμ μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια.
Έτσι, φτάνουμε στη φετινή, τέταρτη full-length κυκλοφορία τους, το μεγαλόπνοο μεταλλικό concept έργο που ονομάζεται “Powers of Darkness”.
“Powers of Darkness” είναι επίσης ο τίτλος μιας ανώνυμης σουηδικής διασκευής του 1899 πάνω στο διάσημο μυθιστόρημα «Δράκουλας», του Bram Stoker (1897), με αυθεντικό τίτλο, “Mörkrets Μakter”.
Σε αυτό το έργο, υποβαθμίζεται ο βαμπιρισμός που διαπνέει το αρχικό μυθιστόρημα και παρουσιάζεται ο Δράκουλα κυρίως ως επικεφαλής μιας διεθνούς σέχτας εμπνευσμένης από τον κοινωνικό Δαρβινισμό και τις νεωτερικές τάσεις που ήταν της μόδας στην αυγή του 20ού αιώνα, όταν τα κοινωνικά και θρησκευτικά κινήματα έθεταν υπό αμφισβήτηση τις ιδεολογίες τους.
Ο Γιάννης Μανόπουλος, ιθύνων νους των Thelemite, συνθέτης και στιχουργός της μπάντας, δήλωσε σχετικά με τη θεματική του νέου άλμπουμ:
«Όταν έψαχνα τίτλο για το νέο μας δίσκο, ο συνδυασμός αυτής της παλιάς, ανώνυμης έκδοσης, που συγκεράζει το γοτθικό αριστούργημα του Stoker με τον Δαρβινισμό του προηγούμενου άλμπουμ μας, “Survival of the Fittest”, μαζί με τον αποκρυφισμό, δημιούργησε τη μαγεία που συνδέει θεματικά τις δύο κυκλοφορίες μας, γεμίζοντάς με έμπνευση αλλά και την αίσθηση ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και ότι ο κύριος Crowley, ο νονός μας, μάς παρακολουθεί από κάπου που δεν μπορώ να εξηγήσω αυτή τη στιγμή και τρίβει τα χέρια του!»
Μουσικά, στο “Powers of Darkness”, οι Thelemite, επιστρέφουν με το πιο ώριμο και καλοδουλεμένο άλμπουμ τους μέχρι σήμερα.
Το συγκρότημα είχε ξεκινήσει δίνοντας εξαρχής έμφαση σε πολλές αναγνωρίσιμες κλασσικές αναφορές – οι ιδιαίτερες prog πινελιές του ντεμπούτου τους δεν συνέχισαν να εμφανίζονται τόσο έντονα στον δημιουργικό καμβά τους αλλά ήδη με το δεύτερο άλμπουμ τους, έδειξαν τον δρόμο που ήθελαν να χαράξουν, με πιο συγκροτημένη και συμπαγή ταυτότητα.
Έπειτα από δύο μόλις χρόνια, το “Survival Of The Fittest” ήρθε να ταράξει να νερά του 2023, κάνοντας μεγάλη αίσθηση στο κοινό, που κατά γενική ομολογία το λάτρεψε – ένα άλμπουμ που αφενός εδραίωσε την αφοσίωσή τους στην αναβίωση του 80s metal, έγινε sold-out και αποτέλεσε το εφαλτήριο για μια ακόμη πιο τολμηρή επόμενη κυκλοφορία.
Έμελλε να είναι το “Powers of Darkness”, με το οποίο οι Thelemite επιστρέφουν μετά από άλλα δύο χρόνια, επιμένοντας ανυποχώρητα στο να αποτίνουν φόρο τιμής σε όλα τα μεγάλα ονόματα του heavy metal αλλά κάνοντάς το με φόρμες που κουβαλούνε σύγχρονο ήχο και το δικό τους, φοβερά ισορροπημένο και ξεχωριστό ύφος.
Ο Γιάννης Μανόπουλος (κιθάρες, φωνή) συνεχίζει να ηγείται του συγκροτήματος, το οποίο αποτελεί μια επίλεκτη ομάδα με πολύπειρους μουσικούς – τον Ρένο Λιαλιούτη (The Silent Wedding) στα τύμπανα, τον Νίκο Μιχαλακάκο στο μπάσο (Spitfire, Blind Justice, Dark Nightmare, Heart Attack, RagenHeart) και τον Ζακ Κοτσίκη στις κιθάρες (Battleroar).
Αυτό το καταπληκτικό μείγμα που έχει κάνει τους Thelemite γνωστούς, το πανέξυπνο μπλέξιμο hard rock στο ύφος των Europe, μελωδικού -όχι σολιστικού- νεοκλασσικισμού αλά Yngwie Malmsteen, Καλιφορνέζικου αμερικανικού ήχου στο στυλ των WASP, Dokken και Meat Loaf αλλά και εκφραστικής φόρμας των πυλώνων του είδους, όπως οι Judas Priest, oι DΙΟ και ο Ozzy Osbourne, εξακολουθεί να η βάση και στο “Powers of Darkness”, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην έως τώρα δισκογραφία τους.
Το θεατρικό στοιχείο δεν λείπει –το στίγμα των Alice Cooper και Savatage είναι ισχυρό– και το μελωδικό power έχει την τιμητική του, με στοιχεία από Fifth Angel και Crimson Glory να διανθίζουν ιδανικά τις συνθέσεις.
Το εναρκτήριο κομμάτι “Priest of Princes” έχει μια καταπληκτική, σκοτεινή, δραματική ένταση, θυμίζοντας τα μεγαλειώδη έργα των Rainbow και του Ronnie James Dio.
Στοιχειωτική η συνέχεια, με ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, το “Renfield” που φέρνει άμεσα στο νου τον King Diamond αλλά και τον Jon Oliva – πραγματικά απίστευτη η ερμηνεία του Γιάννη Μανόπουλου!
Ακολουθεί το ρυθμικό, γκρουβάτο “God’s Madman” και ειλικρινά, αν κάποιος μπορούσε να μπλέξει τον Alice Cooper με τον Billy Corgan (ναι, τον μπροστάρη των Smashing Pumpkins εννοώ, δεν μπερδεύτηκα!) σε μια metal χορογραφία, θα διάλεγε τούτο το απίθανο κομμάτι.
Κι έπειτα έρχεται μια σπαρακτική ωδή στα χνάρια των τεράστιων Savatage, το καταπληκτικό κι αγαπημένο μου, “Murder” – εκεί κάπου, με ένα τρία στα τρία φοβερά τραγούδια σερί, είχα ήδη καταλάβει ότι το “Powers of Darkness” πρόκειται να είναι η μέχρι τώρα κορυφή των Thelemite.
Το “Waiting for the Night” είναι ένα καθαρόαιμο Ozzy τραγούδι και παρότι το πρώτο single του άλμπουμ, δεν το βρήκα από τις δυνατότερες στιγμές του.
Επόμενο είναι ένα ωραίο, ρυθμικό hard rock κομμάτι, το “Learning the Hard Way” που κολλάει ιδανικά με το “Falling out of Love” που ακολουθεί και μαζί με το συγκλονιστικό “Nail it to my Heart”, μια συγκινητική ωδή στους WASP, φτιάχνουν μια υπέροχη, μελωδική τριλογία, λίγο πριν το φινάλε.
Προτού πέσει η αυλαία, ακούμε το “Clouds Without Water”, άλλο ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια του άλμπουμ, με ευφάνταστη, πλούσια ενορχήστρωση και αριστοτεχνικό δέσιμο κιθάρας και πλήκτρων, συμφωνικά, πομπώδη μέρη μα και ανατριχιαστικά φωνητικά που κορυφώνουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του κομματιού.
Το κλείσιμο για το άλμπουμ ανήκει στο “Born in the Dark”, πιο ρυθμικό μα με εξίσου περίτεχνη σύνθεση, άλλη μία στο ύφος των Savatage.
Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η συνοχή του άλμπουμ, παρά την ποικιλομορφία στις συνθέσεις. Το “Powers of Darkness” έχει μια ολοδική του μουσική αφηγηματικότητα και παρότι γεννά διαρκώς μνήμες από συνειρμούς, όπως και ο εμβληματικός μαύρος ήρωάς του, ο Κόμης Δράκουλας, παραμένει απαρέγκλιτα στοχοθετημένο στο να υπηρετήσει τον διακαή πόθο του – το απόλυτο, αθάνατο ταίριασμα!
Και το καταφέρνει!
Οι μελωδικές γραμμές και τα πιασάρικα ρεφρέν, τα ολοένα εναλλασσόμενα riffs, ακολουθώντας τα κύματα των συναισθημάτων που εκφράζονται από τραγούδι σε τραγούδι, από hard rock και κλασσικό heavy metal, μέχρι prog και συμφωνικό power, το tracklist αποτελείται ουσιαστικά από δέκα κεφάλαια μιας συγκλονιστικής ιστορίας που γεμίζει τον ακροατή με απολαυστική νοσταλγία μια και αναπάντεχες εκπλήξεις, στέκοντας σε πραγματικά υψηλό εκτελεστικό και μουσικό επίπεδο.
Το artwork ανήκει για άλλη μια φορά στον Αργεντινό εικαστικό Rodrigo A. Gudiña.
Κάπου ανάμεσα σε αυτή και τις πολλαπλές άλλες πραγματικότητες, από την Αθήνα του σήμερα μέχρι την Τρανσυλβανία και τη Βλαχία του προπερασμένου αιώνα, το “Powers of Darkness” έρχεται σύντομα στα χέρια μας – είστε έτοιμοι να δεχτείτε το δώρο της αιωνιότητας;
Το “Powers of Darkness” θα κυκλοφορήσει στις 9 Μαΐου από τη Sleaszy Rider Records τόσο σε CD όσο και σε LP.
