Η αλήθεια είναι ότι για να γραφτούν οι παρακάτω αράδες για τον συγκεκριμένο δίσκο, το μυαλό πέρασε κυριολεκτικά από σαράντα κύματα. Θέλετε γιατί σε αντίθεση με το σήμερα, τη περίοδο που γεννήθηκαν οι Speedrush (μέσα των ’00’s) το thrash metal περνούσε μια δεύτερη νιότη, μέσα από την οποία ουσιαστικά αναγεννήθηκε και για περίπου μια δεκαετία μας χάρισε μνημειώδη άλμπουμς και καθιέρωσε κάποιες από τις μπάντες που σήμερα πρωταγωνιστούν (βλέπε Suicidal Angels, Angelus Apatrida κ.α.); Θέλετε γιατί την τελευταία πενταετία το thrash metal -δυστυχώς- έχει υποτιμηθεί στο metal-ικό χρηματιστήριο αξιών ή μάλλον σε αντίθεση με το black metal του σήμερα, δεν κατάφερε να γίνει τόσο ελκυστικό στη νέα γενιά; Θέλετε γιατί πλέον τις καλές thrash metal κυκλοφορίες, ενώ κάποτε τις απολαμβάναμε με το τσουβάλι, πλέον κάνουμε τάμα ακόμα και για να τις ανακαλύψουμε; Θέλετε τέλος, γιατί ενώ το thrash metal -λόγω και των κοινωνικοπολιτικών συγκυριών σε ολόκληρο το πλανήτη- θα έπρεπε να ανθεί κυρίως μέσα από τα σπλάχνα της νέας γενιάς, δυστυχώς συνεχίζουν να το στηρίζουν στις πλάτες τους τα ιερά του τέρατα; Για όλους τους παραπάνω λόγους και ακόμα περισσότερους, θέλησα να καθυστερήσω την παρουσίαση της συγκεκριμένης κυκλοφορίας.
Και την καθυστερούσα, γιατί πολύ απλά προσπαθούσα να το χωνέψω πρωτίστως ως άκουσμα. Γιατί αγαπητοί golden rulers στην περίπτωση των Speedrush τα πράγματα -επιτέλους θα τονίσω για την σκηνή- σοβαρεύουν! Και κάθε τί σοβαρό, οφείλεις να το αντιμετωπίζεις και με την δέουσα σοβαρότητα -καταπώς λέει και ο αγαπητός Αρχισυντάκτης του “G.R.” Χρήστος Παπαδάκης-. Και εξηγούμαι… Μπορεί να πέρασαν οχτώ χρόνια από το ντεμπούτο άλμπουμ των Αθηναίων, που είχε κυκλοφορήσει υπό τον τίτλο Endless War, αυτοί εδώ όμως οι τύποι φαίνεται ότι τόσο καιρό -αν συνυπολογίσουμε και τις καθυστερήσεις που προκάλεσε η πανδημία- δούλευαν και όπως μπορεί να διαπιστώσει ο ακροατής δούλευαν σκληρά και μεθοδικά επάνω στο Division Mortality, καθώς όσο κι αν προσπάθησα δεν κατάφερα να βρω τίποτα αφημένο στην τύχη του. Η αλήθεια είναι ότι με τους δημιουργούς δεν έχω κάποια επαφη για να γνωρίζω πράγματα και καταστάσεις, ωστόσο ακούγοντας και ξανακούγοντας τις εν λόγω συνθέσεις, απορώ συχνά για το εάν έχουν αντιληφθεί και οι ίδιοι, τί στην ευχή έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν -αν και είμαι βέβαιος-.
Το Division Mortality το λοιπόν φίλες και φίλοι και οι εννέα συνολικά συνθέσεις του -συμπεριλαμβανομένων των intro και outro, που επίσης δεν αφέθηκαν στην τύχη τους και δεν δημιουργήθηκαν απλά για το θεαθήναι-, αποτελεί ένα από τα πιο ολοκληρωμένα thrash metal δημιουργήματα. Στιχάρες; Ναι και μάλιστα σωστές ξυραφιές, από αυτές που είχαμε ξεχάσει να ακούμε στις thrash metal κυκλοφορίες. Εξώφυλλο; Επιτέλους, γ@μηστερό, από αυτά που έρχονται να κοσμίσουν την γ@μημένη και με αίμα αποκτημένη δισκοθήκη σου. Μπαντέοι, πάρτε παράδειγμα και μην ξεχνάτε, σε ορισμένα υποείδη του metal το εξώφυλλο παίζει να αποτελεί και το 50% ολόκληρου του δίσκου στην ψυχή του ακροατή! Μουσική; Και πάμε στο κυρίως πιάτο… Επιτέλους -και η ξεκάθαρη σπόντα πάει ακόμα και προς του καταξιωμένους του είδους-, ναι επιτέλους, ρε παιδιά songwriting που δεν γράφτηκε στο πόδι. Το Division Mortality και οι συνθέσεις του, έρχονται να υπενθυμίσουν ότι δεν αρκεί ένα χιλιοπαιγμένο riff, ένα τούπα – τούπα, μπόλικο τσαμπουκά κι ένα αλά βιρτουόζο σόλο για να δώσεις στον κόσμο thrash f*ckin metal! Η μπάντα μάγκες ηχεί όπως ηχεί, γιατί πολύ απλά τα μέλη της δεν είναι απλά μουσικάρες, είναι σοβαροί παίχτες που έκατσαν και δούλεψαν δομές, γραμμές, ενορχηστρώσεις και σόλος ικανά να σε αγγίξουν όσο σε άγγιξαν τα σόλο των αγαπημένων σου συγκροτημάτων ever.
Δεν ξέρω εάν αντιλαμβάνεται κανείς τον ενθουσιασμό μου γι’ αυτήν εδώ την κυκλοφορία της Jawbreaker Records, η οποία μας έχει συνηθίσει σε ποιοτητικές δουλειές, αλλά ναι ρε μάγκες, αυτό το thrash metal μας είχε λείψει. Η μπάντα κατάφερε να χτίσει συνθέσεις τέτοιες που δεν συναντάς κάθε μέρα και ταυτόχρονα να γκρεμίσει χρόνια στεγανά, η καταχρηστική επανάληψη των οποίων στο είδος μας είχε κουράσει. Και σίγουρα, όλο αυτό μόνον τυχαίο δεν είναι, αφού μια προσεχτική ματιά στο line up του συγκροτήματος, θα σας πείσει και για την εμπειρία και για την κατάρτιση του αθλήματος.
Τί προσδοκώ; Αφενός όλο αυτό να το μελετήσω ζωντανά, γιατί τις ζωντανές παρουσιάσεις τέτοιων δίσκων δεν τις παρακολουθείς απλά, τις μελετάς και αφετέρου να ακούσω την συνέχεια της μουσικής πρότασης των Speedrush. Γιατί το Division Mortality δεν αποτελεί άλλον έναν thrash metal δίσκο, αλλά μια πρόταση για το πώς πρέπει να ακούγεται το thrash metal στις μέρες μας!
