Τρίτο album για τους Spectral Path και αν ισχύει ότι η τρίτη κυκλοφορία μιας μπάντας είναι η πιο κρίσιμη και θέτει τον πήχη των δυνατοτήτων της μπάντας, νομίζω ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο!
Το Scars of Existence απότέλει ένα άκρως ενδιαφέρον ατμοσφαιρικό black metal album, στο οποίο διακρίνονται κάποια μικρά funeral doom περάσματα.
Η μπάντα ασπάζεται και υιοθετεί το ύφος της ελληνικής black metal σκηνής, όπως αυτή ωρίμασε και άκμασε στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 90.
Το album διαρκεί 70 λεπτά περίπου και μέσα από αυτό, η μπάντα χωρίς να βιάζεται παραδίδει 8 μακρόσυρτες συνθέσεις με αποκορύφωμα το έπος Through the Veil of eternity που διαρκεί πάνω από 15 λεπτά.
Όλο το album διακατέχεται από μια απόκοσμη μυσταγωγική ατμόσφαιρα, μέσα από την οποία οτιδήποτε ιερό, μολύνεται στρεβλώνεται και μετατρέπεται σε μια ανίερη ιδέα καταδικασμένη να περιπλανιέται αφορισμένη, αφού δεν συμβιβάστηκε, δεν υπηρέτησε!
Πέρα από την ατμόσφαιρα, εκείνο που τραβάει την προσοχή είναι η φανταστική κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει. Οι κιθάρες κυριαρχούν καθόλη την διάρκεια του album και αναλαμβάνουν να μας μεταδώσουν την ανίερη ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στο album. Τα συνεχή leads είναι καθηλωτικά, ενώ ακόμη και η ακουστική κιθάρα που χρησιμοποιείται στην εισαγωγή του The Fracture Crown of Man καταφέρνει να σε καθηλώσει.
Γενικά το μοτίβο της σταδιακής κλιμάκωση και της εκτόνωσης κυριαρχεί στις συνθέσεις, είτε με κάποια απαγγελία, όπως η τελετή αφορισμού, του εναρκτήριου The Forseken Rite, είτε με τον μουντό βόμβο μιας καμπάνας που χτυπάει, είτε με το άσπρισμα μια κιθάρας.
Τα φωνητικά είναι μάλλον χαμηλά! Φυσικά μιλάμε για brutal, τα οποία όμως σιγοψυθιρίζουν μια ανίερη μελωδία, χωρίς να προσπαθούν να κυριαρχήσουν επί της μουσικής. Έτσι η όλη προσέγγιση μου έφερε πολλές φορές στο μυαλό μια lovecraftιανή επίκληση και ίσως κάτι από Mayhem της εποχής De Mysteriis.
Στο album την μερίδα του λέοντος διεκδικούν και τα πλήκτρα, τα οποία πότε δίνουν μια χορωδιακή υπόσταση στις συνθέσεις, πότε βγαίνουν πιο μπροστά, όπως στο Ashes of Eden, όπου εκεί συγκεκριμένα εισάγονται κατά τρόπο τέτοιο που το κομμάτι απογειώνεται.
Ένα πράγμα που μου άρεσε ιδιαίτερα είναι η συνεχή τροφοδοσία με νέες ιδέες, η μοναδικότητα της κάθε σύνθεσης καθώς και η αμεσότητα με την οποία το Scars of Existence σε αγγίζει.
Βλέποντας την διάρκεια των τραγουδιών, περίμεναν ένα album δύσκολων ακουσμάτων, το οποίο θα απαιτούσε την απόλυτη προσοχή. Αντίθετα, οι Spectral Path καταφέρνουν να παραδώσουν ένα εθιστικά εύηχο album, το οποίο αν και ξεχειλίζει από ιδέες και δημιουργικότητα, μεταδίδει συναισθήματα και μηνύματα από την πρώτη ακρόαση, διατηρώντας ένα βάθος αλλά και μια υψηλου επιπέδου συνθετική ποιότητα, που πραγματικά με εξέπληξε.
Φυσικά με τις συνεχείς ακροάσεις, η εμπειρία γίνονταν όλο και καλύτερη, χωρίς όμως να αλλάξει την αρχική εντύπωση που είχα για το album.
Εν κατακλείδι, οι Spectral Path με το τρίτο τους album, καταφέρνουν να παραδώσουν ένα υπέροχο μίγμα ατμοσφαιρικού black metal, της Ελληνικής του σκότους σχολής, χωρίς να ανακαλύπτουν τον τροχό, μετουσιώνουν όμως την κληρονομιά των παλιών του ακραίου ήχου, σε τέχνη, μπολιάζοντας την με τις δικές τους ιδέες και την δική τους δημιουργικότητα.
