11 Φεβρουαρίου 2025
Reviews

Profane Serenity – Spirits of Oblivion (Independent)

Τα μέσα των 90ς ήταν μια καλή εποχή για να ακούς και να την ψάχνεις με doom / death metal. Υπήρχε και στην Ελλάδα ενδιαφέρον υλικό να ακούσει κανείς, και δεν αναφέρομαι μόνο στα μεγάλα ονόματα που χρησιμοποιούσαν την doom / death φόρμα ως ένα κομμάτι στον ευρύτερο ήχο τους, αλλά για πιο στοχευμένες κυκλοφορίες που είχαν πράγματα να δώσουν ως προς το συγκεκριμμένο genre. Μια από αυτές τις κυκλοφορίες ήταν και το “Through the Forests of Delight” demo των Profane Serenity.

Ο παραπάνω πρόλογος κρίνεται απαραίτητος διότι το τρέχων υλικό του σχήματος που επανήλθε στην ενεργό δράση μέσα στο 2024 έχει άμεσους και ισχυρούς δεσμούς με τα 90ς. Η μπάντα κρατάει τις ρίζες της και συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε χωρίς καμία διάθεση νεωτερισμού. Και πολύ καλά κάνει.

Από τον Μάη του 2024 οι Profane Serenity -πλέον όχημα του Μάνου Ζερβού– ξεκίνησαν να δίνουν στη δημοσιότητα μια σειρά από singles για να καταλήξουν τελικά στη συγκεκριμένη EP κυκλοφορία η οποία περιέχει 4 κομμάτια.

Αργόσυρτο -χωρίς να του λείπουν όμως τα ολοκληρωμένα riffs, μην περιμένετε δηλαδή μόνο απλωτές κιθάρες-, νοσταλγικό και πένθιμο, πραγματικά το υλικό του “Spirits of Oblivion” μας πηγαίνει σε άλλες εποχές.

Βαθιές, σχεδόν απολογητικές μελωδίες ποτίζουν την αύρα κάθε νότας με μια γλυκόπικρη αίσθηση θρήνου που αναζητά την παρηγοριά.

Τα πλήκτρα γεμίζουν όμορφα τις ρωγμές κάθε κομματιού και το πιάνο κεντά τα δικά του νυχτερινά θέματα όπου εμφανίζεται.

Τα νεκρώσιμα αντρικά φωνητικά λειτουργούν καταλυτικά δίνοντας στο υλικό τη στόφα που πρέπει να έχει. Συνυπάρχουν δε άψογα με τα μελωδικά γυναικεία φωνητικά που σαν άλλο αερικό στοιχειώνουν τα σκοτεινά ξέφωτα της μουσικής που υπάρχει εδώ.

Αυτό που με κέρδισε σε αυτό το EP είναι η συνεχόμενη αίσθηση της αντίθεσης -αλλά και ταυτόχρονης συνύπαρξης- ανάμεσα στα αιθέρια σχεδόν υπνωτικά θέματα και τα πιο απόκοσμα και σπηλαιώδη σημεία που θα ακούσουμε εδω. Στα μεν πρώτα ο οργανισμός ζεστός ήχος κυριαρχεί και παρασύρει, στα μεν δεύτερα οι κιθάρες και τα φωνητικά βάφονται με το χρώμα της αβύσσου.

Με λίγα λόγια το EP είναι εξαιρετικό. Με έκανε να σκεφτώ ξανα πόσο κρίμα είναι που δεν έχουμε πλέον 1996 και μου έφερε στο μυαλό ένα από τα αγαπημένα μου ελληνικά doom / death metal demos: το “Beyond the Horizon of Sorrow” των θεών Melancholy, το οποίο κυκλοφόρησε και τη συγκεκριμένη χρονιά. Άρα όπως βλέπετε η σύνδεση με τα 90ς μια χαρά λειτούργησε.