Powercross – The Lost Empire και φύγαμε για τελικό όπως αναφερόταν και στην περιγραφή του γνωστού Έλληνα σπικέρ στα γήπεδα της Πορτογαλίας στα οποία η εθνική μας ομάδα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το καλοκαίρι του 2004 !!
Τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψουν με λέξεις αυτό που συμβαίνει μέσα στα μυαλά και στα αφτιά του ακροατή στο ντεμπούτο των Powercross, μιας και πρόκειται για μια εξαιρετική κυκλοφορία ατόφιου heavy / power / speed metal, συνέχεια στις εξαιρετικές κυκλοφορίες που μας παρουσιάζει η -αδικημένη κατ’εμε- ελληνική σκηνή.
Οι Powercross αποτελούν “δημιούργημα” του Σπύρου Ρίζου (Dark Legion, Sinner Guard, Evil KIng) και του Χρήστου Στεργιανίδη (Paladine, Hesperian Opus) οι οποίοι θέλησαν να προσφέρουν στον ακροατή (και τους ευχαριστούμε θερμά γι αυτό), ένα συγκρότημα γεννημένο από τις καλύτερες στιγμές του heavy / power / speed των 90s (Stratovarius, Helloween, Gamma Ray κτλ) με αρκετές πινελιές από Γερμανούς Heaven’s Gate και λίγα progressive στοιχεία (κυρίως απο Dream Theater)
Ο Χρήστος (σ.σ. Στεργιανίδης) λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν μπορούσε να παραμείνει στην μπάντα όμως αυτό διόλου δεν αποθάρρυνε των Σπύρο (σ.σ. Ρίζο), ο οποίος έδωσε στους Powercross μουσική πνοή και την σπίθα που χρειαζόταν για να ξεκινήσει η μπάντα την πορεία της.
Πλαισιωμένος από τους Γιάννη Μπρίτσα (Crimson Fire, ex-Crystal Winds, ex-Strikelight, ex-Thelemite) στα φωνητικά, Στελιο Πεπινίδη στα τύμπανα και Βαγγέλη Καλυβιώτη (Sinner Guard) στο μπάσο, ενώθηκαν και ήρθαν για να μας κολλήσουν στον τοίχο και να τρώμε τη μία σφαλιάρα πίσω από την άλλη. Έτσι απλά και όμορφα!
Το “Τhe Lost Empire” στιχουργικά ασχολείται κυρίως με τον αρχαίο πολιτισμό και πιο συγκεκριμένα με τη χαμένη πόλη της Ατλαντίδας και με το πως από μια ισχυρή αυτοκρατορία υπό την προστασία του Ποσειδώνα κατέληξε να εξαφανιστεί στον πυθμένα κάποιου Ωκεανού, ενώ κάποια από τα τραγούδια έχουν και ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και αναφέρονται σε μάχες με τον εσωτερικό μας κόσμο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως και με το “Abyss of Knowledge” το οποίο αποτέλεσε και το πρώτο κομμάτι πού έδωσαν στη δημοσιότητα οι Powercross με ένα εκπληκτικό βίντεο κλιπ. Ο Σπύρος (σ.σ. Ρίζος) με τις πρώτες νότες στην κιθάρα σε πιάνει από το λαιμό και σου λέει εν ολίγοις “Ήρθες και θα μείνεις” .. Εκπληκτικό “αλήτικο” riff το οποίο σου αποτυπώνεται κατευθείαν στο μυαλό και σε παρασύρει σε αυτό που θα ακολουθήσει, συνοδευόμενα από γρήγορα τύμπανα και βαριές μπασογραμμές.
O Γιάννης (σ.σ. Μπρίτσας) σε τρομερά κέφια και σε φωνητικά που άλλοτε φτάνουν στο… θεό και άλλοτε κατευνάζουν καταλήγοντας σχεδόν ως απαγγελία, δίνουν το σύνθημα για τη συνέχεια.
“Nightlight” τιτλοφορείται το δεύτερο κομμάτι του άλμπουμ και προσωπικά μέσα στα αγαπημένα μου από το άλμπουμ, ίσως γιατί μου φέρνει έντονα στη μνήμη τις δισκάρες του hravy / power / speed metal που μας είχαν προσφέρει απλόχερα στα 90s οι αγαπημένοι μας Stratovarius. Ακατάπαυστοι ρυθμοί από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.. ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ !
“Eternity” και συνεχίζουμε από εκεί που σταματήσαμε με έντονους sped metal ρυθμούς και μελωδίες προερχόμενες από την άβυσσο της Ατλαντίδας. Για το solo που παρουσιάζει επάνω στην ταστιέρα του ο Σπυρος Ριζος δεν υπάρχουν ιδιαίτερα λόγια. Αν το ακούσετε θα μπορέσετε να κρίνετε αν υπάρχει ίχνος υπερβολής στα γραφόμενα μου ή όχι.
Ακολουθεί το ομώνυμο “The Lost Empire” το οποιο προσφέρει στον ακροατή μία απίστευτη εναλλαγή στα φωνητικά και στις μελωδίες και αναφέρεται στην Ατλαντίδα και στο μεγαλείο της μέχρι που εξαφανίστηκε όταν ο Ποσειδώνας τσακώθηκε με τον υιό του Τρίτωνα και πετώντας του την τρίαινα του αστόχησε και από την ένταση του χτυπήματος βύθισε την Ατλαντίδα. Το συγκεκριμένο τραγούδι αποτέλεσε και το επίσημο Lyric video της μπάντας και δεύτερο single του άλμπουμ.
Συνεχίζουμε με το “Final Storm” στο οποίο πέφτουν λιγάκι οι ρυθμοί χωρίς αυτό όμως να σημαίνει απαραίτητα ότι το κομμάτι δεν σε κρατάει στο να κάνεις το απαραίτητο headbanging στον εαυτό σου κάτι το οποίο δεν συμβαίνει με το “The Dark Days” το οποίο είναι το επόμενο κομμάτι που ακολουθεί. Πρόκειται για το πιο αργό σε ρυθμό κομμάτι του δίσκου. Ουσιαστικά είναι μία μπαλάντα στην οποία ο Μπρίτσας δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Σε βάζει στο ρόλο του πρωταγωνιστή ο οποίος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος πάσχει από κατάθλιψη και βιώνει όλα όσα έχει αυτή η νόσος. Στο τέλος όμως βγαίνει νικητής και πιο δυνατός από αυτή τη μάχη με τον εαυτό του. Φυσικά δεν λείπει και η σολάρα όπως σε κάθε μπαλάντα που σέβεται τον εαυτό της.
Το “Waves of Mercury” αποτελεί το προτελευταίο κομμάτι του δίσκου, όπου οι γρήγοροι ρυθμοί επανέρχονται και στο οποίο οι πήγες μου αναφέρουν ότι εμπνεύστηκε και αναφέρεται σε κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων. Αποτελεί ιδέα του Χρήστου (σ.σ. Στεργιανίδη), ο οποίος όπως αναφέραμε νωρίτερα αποτελεί συνιδρυτή της ιδέας των Powercross και όποιος ειναι μέγας λάτρης των role playing games.
To “Circle of Fire” αποτελεί τον επίλογο του άλμπουμ το οποίο κινείται σε πιο heavy/progressive ρυθμούς και αναφέρεται στην εσωτερική αναζήτηση του εαυτού μας και στο πώς ο κάθε άνθρωπος από την δύναμη που πηγάζει από μέσα του μπορεί να καταφέρει τα πάντα αν πραγματικά το θελήσει.
Εν κατακλείδι, δεν γνωρίζουμε αν η Ατλαντίδα ήταν τελικά μια ισχυρή αυτοκρατορία υπό την προστασία του Ποσειδώνα πριν καταλήξει να εξαφανιστεί στον πυθμένα του βυθού κάποιου Ωκεανου ή θαλασσας μιας και κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει αποδείξει που βρισκόταν, αλλά και αν πραγματικά υπήρξε ή ήταν δημιούργημα των θεωριών του Πλάτωνα.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι οι Powercross είναι εδώ και το δηλώνουν περίτρανα με το διάρκειας περίπου 40 λεπτών ντεμπούτο τους άλμπουμ, “The Lost Empire”.
Ένα άλμπουμ που για τους οπαδούς του Heavy/Speed Power Metal ειδικότερα των 90s, θα πρέπει να προστεθεί άμεσα στη δισκοθήκη τους/μας.
Ιn Powercross we trust !