Αν κάποιος με ρωτούσε ποιο είναι το συγκρότημα που έχει παντρέψει καλύτερα από όλα την παραδοσιακή ελληνική μουσική με το heavy metal, απερίφραστα θα έλεγα ότι είναι οι Passengers In Panic.
Η χρήση παραδοσιακών οργάνων γίνεται με απόλυτο σεβασμό στις μουσικές φόρμες που αυτά εκφράζουν και δεν είναι απλά συμπλήρωμα στο μεταλλικό μοτίβο της μπάντας. Κατά τη γνώμη μου, η εκφραστικότητα της μπάντας δεν τάχτηκε εξαρχής σε κανένα συγκεκριμένο ύφος – νομίζω πως η ταυτότητα των Passengers In Panic προέκυψε ως μια φυσική, αδιαίρετη μίξη ελληνικής μουσικής παράδοσης και ηλεκτρικού σκληρού ήχου. Ναι, δεν είναι οι μόνοι που το κάνουν. Αλλά είναι, ίσως, οι μόνοι που το κάνουν τόσο λειτουργικά που το κράμα τους είναι, πραγματικά, γλυκόπιοτο και μεθυστικό – γνήσιο, αληθινό, ανεπιτήδευτο.
Έχουμε αρκετές ελληνικές μεταλλικές μπάντες που μπορούν να σταθούν ως πρεσβευτές ενός εντόπιου φολκ ήχου και μάλιστα, να μου επιτραπεί, ισάξια -αν όχι καλύτερα- από κάποιες ξακουστές του ιδιώματος σε διεθνές επίπεδο, όπως οι Eluveitie, Cruachan, Elvenking και Korpiklaani, αλλά και λιγότερο γνωστές σαν τους Fedj, Tumulus, Tengger Cavalry και Furor Gallico. Από τη χώρα μας, έχουνε δώσει σπουδαία δείγματα γραφής οι Aherusia, συνδυάζοντας λύρα και black metal riffs με χορευτικούς και παραδοσιακούς ρυθμούς, οι Kosmogonia με ένα εμπνευσμένο pagan folk black metal γεμάτο φλάουτο, πλήκτρα και μελωδία, οι Athlos σε πιο epic heavy μονοπάτια όπου δεν λείπουν το ακορντεόν, το φλάουτο κι οι φλογέρες, οι Kawir με ακουστικά έγχορδα και πνευστά καθώς και οι Khirki ή οι Villagers of Ioannina City, με λιγότερο μεταλλικά άλμπουμ αλλά έντονο το βαλκανικό κι ανατολίτικο στοιχείο στους πρώτους και το ηπειρώτικο κλαρίνο στους δεύτερους.
Σαφώς, πρωτεργάτες όπως οι Sarissa είχανε ήδη ενσωματώσει παραδοσιακούς ρυθμούς σε ακραιφνείς μεταλλικές κυκλοφορίες, ενώ οι Septicflesh, παρότι κυρίως symphonic death metal, έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιήσει ελληνικά κρουστά και φολκ κλίμακες στη σύνθεση. Και, φυσικά, μαζί με όλα τα προηγούμενα ονόματα, αυτό δεν πρέπει να λείψει σε καμία περίπτωση είναι οι σπουδαίοι προπάτορες του folk metal, Skyclad.
Έκανα όλη τούτη την ανασκόπηση γιατί αν κάποιος αρέσκεται σε μια από τις παραπάνω μπάντες κι έχει αγαπήσει τους Orphaned Land, τους Amaseffer ή τους Myrath για την ανατολίτικη ατμόσφαιρα στην prog χροιά τους, τότε πρέπει οπωσδήποτε να ακούσει τους Passengers In Panic. Κι αν είναι οπαδός των The Gathering και λάτρης των καθαρών, μη οπερετικών, γυναικείων φωνητικών, τότε θα νιώσει σαν να έχει, πραγματικά, χτυπήσει φλέβα χρυσού!
Μετά το ομώνυμο ντεμπούτο τους, οι Passengers In Panic επιστρέφουν λοιπόν, έπειτα από πέντε χρόνια, με τη δεύτερη δουλειά τους, “Amnesia” κι η μακεδονική γκάιντα, το καβάλ, το λαούτο, το βιολί και το νταούλι δίνουν και πάλι το παρών, μπλέκοντας με ολόφρεσκο, μελωδικό metal σε ένα άλμπουμ όπου η φολκ ατμόσφαιρα συνδέει όλα τα κομμάτια μεταξύ τους με υπέροχο, ξεχωριστό τρόπο.
Πιστοί στην ουμανιστική πλευρά της στιχουργίας τους, πηγή έμπνευσης της θεματολογίας τους παραμένει ο ίδιος ο άνθρωπος και οι διάφορες καταστάσεις που μπορεί να βιώσει κάποιος στον σύγχρονο κόσμο, όπως οι τοξικές σχέσεις, η βία, ο αγώνας για επιβίωση, οι αδικίες, αλλά και θέματα κοινωνικού περιεχομένου.
Σημαντική συνεισφορά στην πλούσια ενορχήστρωση έχει γίνει από τον Γιάννη Μανόπουλο (Thelemite) στο ManoSound Studio, ενώ μίξη και mastering έκανε ο Ντίνος Πρασσάς -aka Psychon– (Septicflesh) στο Sound Abuse Productions Studio.
Η σύνθεση του συγκροτήματος περιλαμβάνει τον Λευτέρη Χρήστου στο μπάσο, τον Φοίβο Ανδριόπουλο στα τύμπανα, την Λέλα Αργύρη στις κιθάρες και τα φωνητικά και μπροστάρισσα τραγουδίστρια την Ιωάννα-Yohanna Γαλάνη.
Το άλμπουμ ξεκινά με το καταπληκτικό “2321” όπου μετά από ένα εμπνευσμένο folk intro ξεδιπλώνεται με κοφτό, αγωνιώδη ρυθμό και γλυκόπικρη μελωδία ένα χαρακτηριστικό δείγμα του άλμπουμ που συνδυάζει ιδανικά το σπαραγμό του κλαρίνου με την ηλεκτρική δύναμη.
Πιο heavy κι επιθετικό, το “Echoes of Death”, δεύτερο single του άλμπουμ, έχει εξαρχής έναν πιο αιχμηρό φολκ χαρακτήρα, με την γκάιντα να κυριαρχεί.
Ακολουθεί το τολμηρό μα πετυχημένο πρώτο single, “Kaixis”, διασκευή του τραγουδιού “Ο Καϊξής” των Απόστολου Χατζηχρήστου & Γιώργου Φωτίδα, με την διάσημη ηχογράφηση του 1948 όπου συμμετέχει ο τεράστιος Μάρκος Βαμβακάρης. Στην εκδοχή του “Amnesia”, συμμετέχει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιάννης Τσορτέκης καθώς και η μουσικός Λιάνα Μπάρδη, εγγονή του Χατζηχρήστου.
Σε εντελώς διαφορετικό ύφος, το “How To Breathe”, τρίτο single του άλμπουμ, προσφέρει μια εκπληκτική, αρκετά κιθαριστική μελωδική σύνθεση – όπου συναντάμε τον Χρήστο Αντωνίου (Septicflesh, Chaostar) στη συμφωνική ενορχήστρωση.
Το ομότιτλο “Amnesia” μάς καλωσορίζει με λαούτο και μεστές, μελωδικές αλά Iron Maiden κιθαρογραμμές, ένα τραγούδι που αναπτύσσεται ρυθμικά και δυναμικά χωρίς να χάνει τίποτε από τη λυρικότητά του.
Κι ήρθε η σειρά για το αγαπημένο μου τραγούδι του δίσκου, το σχεδόν 8λεπτο έπος που ονομάζεται “Erase Me”. Ο Γιάννης Τσορτέκης συμπράττει και πάλι με την Ιωάννα-Yohanna Γαλάνη, η οποία μάς χαρίζει την πιο ολοκληρωμένη και αισθαντική ερμηνεία της, ενώ εκεί κάπου καταμεσής του κομματιού, μέσα σε μια ethno jazz, αιθέρια ατμόσφαιρα, οι δυο τους, δίνουν ρεσιτάλ αφήγησης σε ένα ανατριχιαστικό, δίγλωσσο δίλεπτο που ξεσπά σε ένα καθαριστικό σόλο που μάς ξεσηκώνει σαν άλλη θύελλα με τη μελωδία του, να σταθούμε ενάντια στον άδικο αφανισμό ανθρώπων και ιστοριών, ενώ η γκάιντα συνοδεύει με μια τέτοια αρχέγονη, περήφανη ισχύ που μόνο η παράδοση μπορεί να κουβαλά!
«Φοβάμαι να πεθάνω
Αλλά φοβάμαι επίσης
Να ζητιανέψω σε αυτόν τον κόσμο…»
Στo “Siren’s Call” ξεσπαθώνει η λύρα ενώ στο “Lacrimae Rerum” κυριαρχεί το βιολί, καθώς διαφαίνεται o prog χαρακτήρας λίγο εντονότερα για πρώτη φορά στο άλμπουμ.
Τελευταίο τραγούδι το “Mother’s Lament” που όπως προδίδει ο τίτλος του είναι συναισθηματικά φορτισμένο και αποτελεί ένα ιδανικό κλείσιμο για το άλμπουμ, καθώς είναι ένα πολυεπίπεδο μα διόλου κουραστικό κομμάτι, σήμα-κατατεθέν για τον ήχο των Passengers In Panic – ένα ακόμη από αυτά που προσωπικά ξεχώρισα και πραγματικά θαύμασα.
Το δεύτερο άλμπουμ των Passengers In Panic πηγαίνει το συγκρότημα ακόμη ψηλότερα. Ακούγεται απνευστί, είναι γεμάτο ένταση και ουσία, και για άλλη μία φορά, παντρεύει την ελληνική παράδοση με το metal με εξαίσιο, υποδειγματικό τρόπο.
To “Amnesia” κυκλοφόρησε στις 6 Ιουνίου από την Sleaszy Rider Records σε ψηφιακή μορφή, CD και LP.
