Για τους Ostracist σας έχω γράψει πρόσφατα στην στήλη των νέων σε σχέση με τις ανακοινώσεις για επερχόμενο άλμπουμ και single. Πλέον έχουμε στα χέρια μας μουσική και για να πω την αλήθεια περίμενα με αγωνία να ακούσω το πρώτο δείγμα από το επερχόμενο τους άλμπουμ και είναι γεγονός πως δεν απογοητεύτηκα καθόλου.
Έχουμε λοιπόν εδώ μια καλογραμμένη σύνθεση που πλέει στα μυστικά νερά αυτής της σκοτεινής, γλυκιάς μελαγχολίας που μας δίδαξαν εδώ και πολλά χρόνια μπάντες όπως οι Paradise Lost, οι Katatonia και οι Amorphis.
Το gothic metal των Ostracist είναι καταρχήν νοσταλγικό: Σε όλο το κομμάτι τον πρώτο ρόλο έχουν αυτές οι lead μελωδίες ματαιότητας που σε τραβάνε σαν μαγνήτης και θέλεις να της ακούς ξανά και ξανά: Θριαμβεύουν σε εισαγωγή και επίλογο αλλά και μετά από κάθε ρεφρέν ποτίζοντας γλυκό όπιο το κομμάτι. Μελωδίες που για κάποιο λόγο μου έφεραν στο μυαλό το αγαπημένο μου Joy Parade άλμπουμ των Flowing Tears and Withered Flowers.
Μου αρέσει η κιθαριστική προσέγγιση στο κουπλέ η οποία κοιτάζει στα μάτια την κλασική βρετανική gothic rock σχολή, ενώ το ζοφερό ρεφρέν φέρνει το κομμάτι στην αναμενόμενη ζοφερή κορύφωση βάζοντας μας σε φάση αναμονής και λαχτάρας για τις μελωδίες που λέγαμε πριν.
Πήρε κάμποσα repeat το κομμάτι που αν θέλετε τη γνώμη μου αυτό είναι θετικό σημάδι για την ποιότητα του γιατί ο σκοπός αυτών των κομματιών σε αυτό το ύφος είναι να σε εθίζουν και να τα ακούς συνέχεια.
Θυμίζω πως το άλμπουμ θα λέγεται King of Nothing – Slave to None και θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά από την Hellenic Metal World.
