Έχουμε εδώ το πρώτο από μια σειρά singles τα οποία σταδιακά θα μας οδηγήσουν στο επόμενο full length των μεγάλων Order of the Ebon Hand τους οποίους και θεωρώ από τα σημαντικότερα black metal κεφάλαια της χώρας μας.
Το γεγονός ότι έχουν περάσει πέντε ολόκληρα χρόνια από την κυκλοφορία του VII: The Chariot με γεμίζει με αίσθημα σιγουριάς για το γεγονός ότι η μπάντα έχει πάρει το χρόνο της για να συνθέσει, να επεξεργαστεί και να ηχογραφήσει το νέο της υλικό. Από την άλλη όμως πρώτη φορά οι Order θα μας δώσουν δίσκο σε τόσο “σύντομο” -σε σχέση με τα χρονικά κενά ανάμεσα στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους- χρονικό διάστημα. Αλλά και πάλι πέντε χρόνια είναι αρκετά, δεν είναι;
Το κομμάτι με εξέπληξε ευχάριστα μιας και εντόπισα στοιχεία που δεν τα έχω συνηθίσει στο -σε γενικές γραμμές- πομπώδες ύφος των Order, όμως καθώς φαίνεται λειτουργούν θαυμάσια στο νέο ηχητικό κάδρο.
Το εισαγωγικό θέμα με το λιτό και κοφτό riffing του -που γεμίζει όμως με δυναμική λόγω και του drumming-, κάνει αμέσως αίσθηση σε συνδυασμό με την φιδίσια λογική των φωνητικών που το τυλίγουν σταδιακά, θυμίζοντας μας φυσικά την πολύ συγκεκριμένη τελετουργική πρακτική που δεσπόζει σε πολύ κύρια θέματα του De Mysteriis… και έχει σταδιακά υιοθετηθεί από τόσες και τόσες μπάντες, μα τα τελευταία χρόνια επανεκτιμάται ως επιρροή, οπότε και εμφανίζεται συχνότερα.
Το θέμα που ακολουθεί λειτουργεί ως ιδανικό υπόβαθρο για την στιχουργική επίκληση που δεσπόζει στο σημείο. Ο τελετουργικός χαρακτήρας υπάρχει και εδώ μα μου θυμίζει περισσότερο την λογική των Oranssi Pazuzu η οποία ανοίγει σήραγγα που φτάνει μέχρι τα 70ς έχοντας γίνει κτήμα και σε περιόδους άλλων μεγάλων και μάλιστα ντόπιων -βλέπε Hail Spirit Noir από Mayhem in Blue και πίσω-. Η πύλη στο παρελθόν παραμένει ανοιχτή με τη φωνή και τα guitar effects να φτιάχνουν μια στιγμιαία δύνη ενώ ταυτόχρονα η βάση στις κιθάρες, μεταβάλλεται και μας χαρίζει ένα κλασικό Order καλπάζων θέμα, προλογίζοντας τον μικρό blasting καταιγισμό που έρχεται: Ένα χαοτικό part που ακριβώς στα δύο μέτρα πριν την μεταμόρφωση του, θα εμπλουτιστεί με αυτά τα To Mega Therion πλήκτρα, που ταιριάζουν τόσο δαιμονισμένα στο επόμενο μικρό -σχεδόν- καλπάζων θεματάκι που προέκυψε από τον όλεθρο, μέχρι να μπούμε στον δεύτερο κύκλο του κομματιού.
Το γνώριμο αρχικό riff, θα διαδεχτεί ξανά το ήδη αγαπημένο μας vintage black metal θέμα, μόνο που σε αυτή την επανάληψη δεν έχουμε επίκληση, έχουμε τα πλήκτρα να κυριαρχούν ως σχεδόν lead όργανο σε ένα οργασμικό Giger-ικό πέρασμα, προλογίζοντας ξανά ένα blasting χάος σιδηροδρομικής Order τελειότητας (με τα πλήκτρα να συνεχίζουν να δίνουν το παρόν κυριαρχικά πλέον).
Φτάνουμε στον τρίτο κύκλο με το αρχικό θέμα να δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα και την επίκληση να επιστρέφει στη συνέχεια, ακριβώς πριν ένα ακόμα εσχατολογικό Order καλπάζων θέμα -εδώ στην πληρέστερη εκδοχή του με πλήκτρα και φωνή- που εν τέλη θα κορυφωθεί στον απόλυτο επίλογο. Στο τέλος μένει μονάχα ο τρόμος των υδάτινων εγκάτων. Που μας υποδέχτηκε και στο ξεκίνημα πριν αρχίσουν όλα.
Η σύνθεση ως σύνολο έχει άψογη δομή, τα θέματα εναλλάσσονται ομαλά και με μικρές παραλλαγές και ήδη την έχω κατατάξει στα Order of the Ebon Hand έπη.
Στιχουργικά το κομμάτι είναι εμπνευσμένο από τον αρχαίο μύθο της Χάρυβδης, της αδυσώπητης δίνης που καταβροχθίζει τα πάντα στο πέρασμά της. Επιπρόσθετα υπάρχουν και αναφορές στην Μυθολογία Κθούλου και στην Παλαιά Διαθήκη (Λεβιάθαν).
Αυτά λοιπόν με το πρώτο single / δείγμα από το επερχόμενο Order άλμπουμ, περιμένω πως και πως και περαιτέρω υλικό και είμαι σίγουρος πως έχουμε να κάνουμε με έπος.
