Η επαφή μου με τους Nightstalker έγινε πριν είκοσι περίπου χρόνια, την εποχή της κυκλοφορίας του “Just A Burn” (Mad Prophet Records, 2004), εποχή που μια από τις μεγάλες επιρροές τους, οι Monster Magnet, είχαν αρχίσει να βλέπουν την κατηφόρα μετά την κατάκτηση της κορφής με το “Powertrip” και τη διετή παγκόσμια περιοδεία τους δίπλα σε τεράστια ονόματα του σκληρού ήχου, ενώ αντίθετα, οι Clutch, μετά από ένα σερί τριών πετυχημένων άλμπουμ θα απολάμβαναν την μεγαλύτερη απήχηση της μέχρι τότε επιτυχίας τους. Προσωπικά, στον ήχο του stoner rock, πάντα προτιμούσα την έρημο, παρά τα αστικά τοπία. Τότε, ωστόσο, στις αρχές των 00s, οι Kyuss και Karma to Burn είχαν ήδη διαλύσει, οι πρώτοι οριστικά, οι δεύτεροι για σχεδόν μια δεκαετία – αργότερα, οι Supergiant θα γινόταν η αγαπημένη μου ίσως μπάντα από το ιδίωμα, στα χρόνια που αυτό θα άνθιζε και θα εξαπλωνόταν ραγδαία.
Οι Nightstalker θεωρούνται από πολλούς ως οι προπάτορες της ελληνικής stoner σκηνής. Οι ίδιοι δεν δέχονται την ταμπέλα – δεν δέχονται καμιά ταμπέλα. Κι η αλήθεια είναι, πως αν έκανα όλη την προηγούμενη αναφορά στο παρελθόν, είναι για να θυμηθούμε ότι από τα 90s και για μια δεκαετία, ακούγαμε όλους τους παραπάνω Αμερικάνους πατέρες του είδους, χωρίς καν να υπάρχει η ονοματολογία του genre. Ίσως βοήθησαν οι Sleep και το “Dopesmoker”, ίσως όλη η Palm Desert σκηνή, κυρίως με τους Queens of the Stone Age, των οποίων η πρώτη κυκλοφορία με αυτό το όνομα υπήρξε το “18 A.D.”, τραγούδι που συμπεριλήφθηκε στη συλλογή με τον εύγλωττο τίτλο “Burn One Up! Music for Stoners” – ίσως λοιπόν, τελικά, η Roadrunner Records, μ’ αυτήν την κυκλοφορία, να βοήθησε να εδραιωθεί ο όρος stoner, πιο πολύ απ’ οποιονδήποτε.
Ήταν, ακόμη, μόλις 1997. Οι Nightstalker θα είχαν ήδη κυκλοφορήσει έως τότε τα “Side FX” και “Use”. Κι ο ήχος τους, όπως αυτός καθιερώθηκε κι αναγνωρίστηκε ευρέως μετά το πετυχημένο “Superfreak”, με το εμβληματικό “Dead Rock Commandos”, είναι τελικά, πραγματικά, πάνω και πέρα από ταμπέλες. Κι αν έπρεπε, σώνει και καλά, να τους κρεμάσουμε μία, θα επέλεγα αυτή του heavy rock. Πάνω από όλα όμως, οι Nightstalker, εντός κι εκτός συνόρων της Ελλάδας, ήταν και θα παραμείνουν underground – ανήκουν οργανικά κι αυτούσια στη συνομοταξία των ανένταχτων και ονειροπόλων.
Οι Nightstalker παίζανε με όλη τους την καρδιά, στράγγιζαν την ψυχή τους σε αυτόν τον φρέσκο, άγριο και τσαμπουκαλίδικο ήχο, και δεκάρα δε δίνανε πώς θα τον πει κάποιος!
Κι αν προσπαθήσει κανείς να μεταφέρει το προ τριακονταετίας αμερικάνικο ροκ σκηνικό στα τότε εγχώρια ροκ δρώμενα, θα αντιληφθεί ότι η σπουδαιότητα συγκροτημάτων σαν τους Nightstalker έγκειται ακριβώς στο ότι καταφέρανε να διαδώσουν την ορμή ενός μουσικού ρεύματος, ακολουθώντας το από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού έως τη νοτιότερη γωνιά κάτω από τον Αίμο! Και να γίνουν επιδραστικοί, με τη σειρά τους, όσο ελάχιστα γκρουπ για τα ελληνικά δεδομένα. Στο μίγμα τους, το space rock συνάντησε τη ψυχεδέλεια, το θορυβώδες fuzz την καλμαρισμένη ταξιδιάρικη μελωδία, το blues rock την acid έκφραση, κι όλα αυτά με τέτοιο αποτύπωμα, που έδωσε κυριολεκτικά cult status στη μπάντα από τους οπαδούς της, μα κι ώθηση να ξεφυτρώσουν πάμπολλα άλλα γκρουπ στα χνάρια τους.
Μετά από σχεδόν τρεις ολόκληρες δεκαετίες, λοιπόν, οι σπουδαίοι Nightstalker επιστρέφουν από εκεί που δεν υπήρχε επιστροφή! Ο έβδομος δίσκος τους, με τον ευφάνταστο μα και συγκινητικά ειλικρινή τίτλο “Return From The Point of No Return”, δεν είναι απλώς η συνέχεια μιας θρυλικής καριέρας – είναι το κομβικό ορόσημο που το συγκρότημα ξεπερνά ό,τι έχει κατακτήσει στην πορεία του.
Με τη δεύτερη κατά σειρά δουλειά τους στη Heavy Psych Sounds, μετά το εκπληκτικό “Great Hallucinations” του 2019, έρχονται ξανά να μας θυμίσουν από τί σπάνιο υλικό που είναι φτιαγμένοι, αποδεικνύοντας την απόλυτη απροθυμία τους να ησυχάσουν και να εφησυχαστούν, γιατί απλά, δεν πρόκειται ποτέ να τα παρατήσουν!
Το άλμπουμ ξεκινά με το “Dust”, σε γρήγορο ρυθμό και με δύναμη που σε αρπάζει από τα μούτρα. Απότομη προσγείωση με το intro του “Heavy Trippin” που δεν αργεί ωστόσο να βγάλει όλη την βαριά αγρίλα του αλλά με ξεκάθαρα ταξιδιάρικη διάθεση. Το πρώτο single του άλμπουμ, “Uncut”, παίρνει σκυτάλη, με το ρυθμικό κορμό των Andreas Lagios (μπάσο) και Dinos Roulos (τύμπανα) να στηρίζει με απίστευτο κέφι την groove τρέλα του Tolis Motsios (κιθάρες).
Ακολουθεί το ομώνυμο “Return From The Point of No Return”, αγαπημένο μου κομμάτι από τον δίσκο. Με έναν Argy Galiatsatos (φωνητικά) να ηγείται μια προσωπική μουσική εξομολόγηση που σε συνεπαίρνει με μαγικό τρόπο. Τα “Shipwrecked Powder Monkey” και “Shallow Grave” που παίρνουν σειρά, είναι πιο αργόσυρτα, δεν τους λείπει καθόλου ο όγκος και το βάθος, αλλά ειδικά το δεύτερο είναι εμποτισμένο από μια χαρακτηριστική blues διάθεση. Το φινάλε του άλμπουμ δεν κρύβει κάποια έκπληξη, το “Falling Inside” είναι ένα ευθύ κι άμεσο heavy rock κομμάτι, πιασάρικο αλλά θεωρώ πως σωστά η αυλαία κλείνει με το πιο παιδεμένο και ζόρικο “Flying Mode” που είναι το άλλο τραγούδι που προσωπικά ξεχώρισα.
Βαρύς ήχος, groove ρυθμοί, δυναμικό μπάσο. Όλα αυτά, μαζί με τις εθιστικές μελωδίες και τη δύναμη των φωνητικών του Argy, αποτελούν το μυστικό της μουσικής των Nightstalker. Η ακατέργαστη rock ‘n’ roll απλότητα, τα εκρηκτικά riffs και η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα είναι αυτά που κρατούν την μπάντα ζωντανή για περισσότερα από 30 χρόνια.
Στο “Return From The Point of No Return”, ο χαρακτηριστικός αυτός ήχος των Nightstalker βυθίζεται ακόμα βαθύτερα, γίνεται πιο σκοτεινός, πιο εκτεταμένος. Κι αυτό έγινε εφικτό με το μεράκι πολλών ανθρώπων που μπλέχθηκαν στη διαδικασία δημιουργίας του δίσκου. Από την προσεγμένη και μελετημένη ηχογράφηση στα Manos Backline Studios, τέτοια που να αναδίδει τον ηλεκτρισμό σε κάθε διάστασή του, μέχρι την μίξη στα Wreck it Sound Studios, το mastering από τον Brad Boatright (Audiosiege) και φυσικά, την υποδειγματική παραγωγή του άλμπουμ (Nightstalker & John SA).
Κάθε κομμάτι είναι ένα ταξίδι στη σκοτεινή πλευρά της ζωής—μια ιστορία που δεν αφορά μόνο την υπέρβαση των ορίων, αλλά και την ίδια την αναμέτρηση με το κενό.
Κι η έκβαση της αναμέτρησης;
Εφόσον υπάρχει, τελικά, παραπέρα από εκεί που δεν γυρνάς, μιλάμε ήδη για μια νίκη – του συγκροτήματος, της μουσικής του, μα κι ολόκληρης της ελληνικής σκηνής του σκληρού ήχου.
Το “Return From The Point of No Return” θα κυκλοφορήσει στις 14 Μαρτίου σε διάφορες εκδόσεις βινυλίου, CD digipack και ψηφιακά, από τη Heavy Psych Sounds, με διανομή της Sound Effect Records.
