Είμαι απόλυτα βέβαιος πως σας έχουμε επαρκώς προετοιμάσει για το επερχόμενο Nightfall άλμπουμ, κάνοντας ξεχωριστά reviews για κάθε ένα από τα τρία singles τα οποία έχουν δοθεί στη δημοσιότητα μέχρι στιγμής. Ήρθε όμως η ώρα να γράψουμε συνολικά για το Children of Eve, το ενδέκατο κεφάλαιο στο μεγάλο βιβλίο μιας μπάντας που έχει περάσει διά πυρός και σιδήρου, έχει ανέβει σε χρυσούς θρόνους και έχει πέσει σε τρομακτικά έγκατα.
Μου πήρε αρκετές ακροάσεις για να αντιληφθώ τελικά πως το αντιδογματικό γίγνεσθαι αυτού του δίσκου που σε πρώτη φάση γίνεται εύκολα αντιληπτό εξαιτίας της στιχουργικής του, δεν κουβαλά απλά το -είτε συμβολικό είτε άμεσο και ευθύ- μήνυμά κατά της θρησκευτικής καταπίεσης. Έχουμε να κάνουμε εδώ με μια κραυγή αγωνίας που προκύπτει από την εσωτερική αναζήτηση του καθένα, ένα μονοπάτι όχι πάντα φωτεινό που όμως επιλέγει συνειδητά όποιος φλέγεται από λαχτάρα να κάνει την δική του προσωπική υπέρβαση, χαράσσοντας μια πορεία ξεχωριστή και ίσως όχι ίδια με των υπολοίπων. Αυτή η κραυγή αγωνίας είναι η πρώτη ύλη για τη δημιουργία ενός από τα πιο ακραία full lengths στην ιστορία των Nightfall.
Η μπάντα ελίσσεται μέσα από τις blackened death metal πρακτικές της οι οποίες γεννούν αυτά τόσο χαρακτηριστικά Nightfall θέματα του σήμερα -θυμηθείτε και το At Night We Prey ντε-. Οι γωνίες που δημιουργεί το οικοδόμημα του δίσκου είναι λεπίδες ξυραφιών με τον Κυριακόπουλο να βγάζει μπροστά τα πιο ανατρεπτικά και extreme θέματα που μπορείς να ακούσεις στους Nightfall του τώρα. Ο Καραδήμας είναι σε κανονική κατάσταση λύσσας -το έχω ξαναγράψει αυτό στο review του The Cannibal και οφείλω να το επαναλάβω-, ενώ ο Benardo με την Μπιζά δημιουργούν ένα solid rhythm section που που προικίζει κάθε κομμάτι με ένα φονικό όπλο.
Και όμως το extreme στοιχείο δεν είναι το μόνο που μεσουρανεί σε αυτό το άλμπουμ, μιας και η μπάντα έχει αφήσει αρκετό χώρο για για αυτήν την μουσική ποιητικότητα του τραγικού, που ήταν, είναι και θα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της Nightfall τέχνης: Μελωδίες, μεγαλειώδη ρεφρέν και έξυπνη χρήση πλήκτρων, οδηγούν τα κάθε κομμάτι σε θριαμβευτικές στιγμιαίες μεταμορφώσεις, σε άγνωστα μονοπάτια ανείπωτης μελαγχολίας.
Εκεί που το ακραίο συνυπάρχει με το ποιητικό και ο ακροατής έχει την τύχη να το εκλάβει όλο αυτό με τη μορφή μουσικής. Κάπως έτσι θα περιέγραφα σε μια γραμμή, ότι συμβαίνει στο νέο πόνημα των Nightfall.
Το Children of Eve μπορεί να καυχιέται για το ηχητικό του στίγμα: Όγκος, διαύγεια και δυναμικές, όλα όπως πρέπει. Ηχογραφημένο στα Devasoundz των Αθηνών με Καραδήμα, Benardo και Κρίκο στην παραγωγή (οι δύο τελευταίοι και στην δύσκολη πίστα του engineering) και μιξαρισμένο στην Δανία από τον Jacob Hansen -ο οποίος έκανε και το mastering στα Hansen Studios-. Δεν χρειάζεται να τα γράφω ξανά και ξανά: η σωστή παραγωγή είναι το μέσο που βοηθά το καλλιτεχνικό όραμα κάθε μπάντας να πάρει σάρκα και οστά. Οι Nightfall το ξέρουν καλά αυτό.
Το Children of Eve σηματοδοτεί την επιστροφή μιας μπάντας που αφήνει την τέχνη της να θριαμβεύσει, μιας μπάντας που κρατάει σταθερές και τολμά να διαβεί δύσβατα περάσματα. Θα είναι ισχυρό μέτρο σύγκρισης για τα άλμπουμ που θα έρθουν αυτό είναι σίγουρο, μα για την ώρα μεταφέρει ισχυρό μήνυμα παρουσίας των δημιουργών του και σας καλεί στους τυφώνες του.
