Θα μπορούσα να γράψω ότι εδώ έχουμε μια από τις σημαντικότερες black metal κυκλοφορίες της τρέχουσας χρονιάς και να λήξει εδώ και το θέμα και το κείμενο. Έλα όμως όμως που το The Illuminant είναι πολλά παραπάνω.
Είναι από εκείνα τα άλμπουμ που επαναπροσδιορίζουν τον δημιουργό και εν τέλη τον καθιερώνουν. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την παλιά δοκιμασμένη θεωρία που θέλει τον τρίτο δίσκο ως κομβικό σημείο στην πορεία μιας μπάντας, έχει να κάνει με το συγκεκριμμένο έργο, το συγκεκριμένο σχήμα και την συγκεκριμένη χρονική στιγμή που το The Illuminant κάνει την εμφάνιση του. Τίποτα στην τύχη.
Όσοι παρακολουθούν την πορεία του σχήματος γνωρίζουν ότι το τρίτο full length των Lucifer’s Child αποτελεί τον φυσικό διάδοχο του The Order. Η πορεία από το ένα άλμπουμ στο άλλο δεν συνέβη καθόλου σπασμωδικά. Από το split με Mystifier, μέχρι τα singles που μεσολάβησαν έχουμε μια διαδρομή σταδιακής ολοκλήρωσης του καλλιτεχνικού και γενικότερου οράματος που οδηγεί στο έργο που ονομάζεται The Illuminant.
Ζοφερό, απόκοσμο και χαώδες το μαύρο μέταλο αυτού του αριστουργήματος είναι το αποτέλεσμα μιας μπάντας που χωρίς να έχει ξεφύγει από τις βασικές ηχητικές σταθερές της, ταυτόχρονα μας παρουσιάζεται ολικά μεταμορφωμένη και κυρίαρχη.
Ποικιλία στο riffing από ταφικά αργόσυρτα θέματα μέχρι παγερές σιδηροδρομικές ακολουθίες αλλά και πιο traditional parts που παραπέμπουν στην ανατολή του Ελληνικού black metal. Υπάρχει βέβαια μια μεγάλη ποικιλία επιρροών από ένα μεγάλο φάσμα της Ελληνικής black metal παρακαταθήκης και εδώ πρέπει να τονίσω κάτι που είχα αναφέρει και στο κείμενο μου για το Antichrist, το πρώτο single του δίσκου: Όταν αναφέρομαι σε επιρροές δεν κάνω λόγο για στείρα αντιγραφή, κάθε άλλο: Έχει αναπτυχθεί τα τελευταία 10 με 15 χρόνια ένα καινούριο ηχητικό χρίσμα μέσα σε ένα κύκλο Ελληνικών black metal σχημάτων που όλο και μεγαλώνει. Υπάρχουν βασικές αισθητικές σταθερές που η κάθε μπάντα τις εκλαμβάνει ως βασικές αναφορές και τις μετουσιώνει μέσα από το δικό της πρίσμα. Η νέα εποχή του Ελληνικού black metal ήχου; Ναι.
Τα φωνητικά είναι το μεγαλύτερο ατού στο άλμπουμ, επισφραγίζοντας κυριολεκτικά κάθε κομμάτι. Αλόκοσμες ερμηνείες ποτισμένες με το φως του Άστρου της Αυγής.
Η παραγωγή είναι εξαιρετική και θα τολμήσω να πω πως είναι η καλύτερη που μπορούμε να συναντήσουμε σε ηχογράφηση Lucifer’s Child. Όγκος, διαύγεια, δυναμικές, όλα εκεί που πρέπει.
Θεωρώ το The Illuminant ως το ωριμότερο άλμπουμ των Lucifer’s Child. Μπορώ με σιγουριά να πω πως μιλάμε για το άλμπουμ σημείο αναφοράς της μπάντας. Ένα άλμπουμ που θα δυσκολεύουν και οι ίδιοι να ξεπεράσουν.
