Η πορεία των Lloth ξεκινάει πίσω στο 1995 από την Tristessa -πρωτοπόρο της ελληνικής metal σκηνής και ιδρυτικό μέλλος των Astarte (της πρώτης αποκλειστικά γυναικείας black metal μπάντας)-. Με την μετάβαση στους Astarte -οι οποίοι δημιουργήθηκαν από την πυρήνα των Lloth-, η μπάντα μπήκε σε αδράνεια για χρόνια, για να επανέλθει τελικά το 2013. Μετά τον τραγικό θάνατο της Tristessa, τα υπόλοιπα μέλη, με επικεφαλής τον σύζυγό της Nicolas Maiis, συνέχισαν την πορεία στο σκοτεινό μονοπάτι, πραγματώνοντας το καλλιτεχνικό όραμα της Tristessa: Το Athanati του 2017 ήταν ο μέγιστος φόρος τιμής σε εκείνη και τώρα 8 χρόνια μετά έχει φτάσει η ώρα για το άλμπουμ – διάδοχο του.
Ας σταθούμε λίγο στους Lloth του σήμερα πριν προχωρήσουμε στα του δίσκου. Έχουμε ένα ολοκληρωμένο line up με τον Nicolas Maiis να βρίσκεται στα φωνητικά και με μέλη από Nordor και Desert Near the End να τον πλαισιώσουν. Και αν κρίνω από το δείγμα γραφής που παρουσιάζει η συγκεκριμένη σύνθεση -το συγκεκριμένο άλμπουμ δηλαδή-, μπορώ με σιγουριά να τονίσω πως η μπάντα είναι και έτοιμη και ικανή για μια καινούρια περίλαμπρη πορεία.
Το κεντρικό σημείο αναφοράς στο Archees Legeones είναι το Ελληνικό black metal. Το focusing γίνεται στις 90ς καταβολές του ιδιώματος, η μπάντα συνδυάζει με πολύ μεγάλη μαεστρία και έμφαση στη λεπτομέρεια τις αισθητικές και τα ρεύματα που κυριάρχησαν μέσα στον Ελληνικό black metal ήχο την πρώτη δεκαετία της γέννησης και πορείας του. Η πομπώδης μουσικότητα του υλικού, φέρνει στο προσκήνιο μια τραγικότητα έντονη: Πτώση και εξύψωση σε μεγάλα κρεσέντα, χάος και αρμονία σε απόλυτη συνύπαρξη. Μια μεγάλη πληθώρα θεμάτων που μπορούμε να ακούσουμε εδώ, χαρακτηρίζεται από το έντονο επικό στοιχείο που δίνει στην μουσική έναν χαρακτήρα λατρευτικό, ενώ η χρήση της Ελληνικής γλώσσας σε αρκετά σημεία, επισφραγίζει όλα τα παραπάνω.
Υπάρχουν και κάποια death metal περάσματα που θα μας παραπέμψουν στην μελωδική πλευρά των 90ς -βλέπε Eternal Tears of Sorrow– και γενικά σε αυτό το μαγευτικό φάσμα που έφτιαχναν μπάντες όπως οι On Thorns I lay με τις πρώτες -δύο- κυκλοφορίες τους.
Δεν λείπουν και οι στιγμές που η μπάντα αγγίζει τα μοτίβα της ακρότητας με ταχύτητες που ανεβαίνουν και riffs που αιματοβάφονται τον εφιάλτη. Και σε αυτά τα parts οι black και death επιρροές του σχήματος συνδυάζονται σε βαθμό απόλυτο για να υπηρετήσουν το Lloth όραμα.
Να σημειώσω επίσης πως δεν έλειψαν οι στιγμές που εγώ τουλάχιστον έκανα άμεσο connection με αυτή την σκιώδης ατμόσφαιρα που δέσποζε στο Dancing in the Dark Lakes of Evil, το πρώτο demo της μπάντας. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Όπως τυχαία δεν είναι και η αναφορά – connection με το Doomed Dark Years των Astarte -βλέπε Doomed Black Years, τελευταίο κομμάτι-.
Septic Flesh της πρώτης -και καλύτερης- περιόδου, Elysian Fields του Adelain, Rotting Christ του Triarchy… και του Dead Poem αλλά και Fiendish Nymph είναι μπάντες που θα σας έρθουν στο μυαλό ακούγοντας το υπέροχο αυτό άλμπουμ.
Η έμπνευση και το ταλέντο κυριαρχούν στο Archees Legeones, το πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ που έχουν ηχογραφήσει οι Lloth μέχρι σήμερα. Εκτός όμως από την σημαίνουσα θέση μέσα στη δισκογραφία της μπάντας, το άλμπουμ αποτελεί μια από τις σημαντικές κυκλοφορίες για τον Ελληνικό extreme ήχο του 2025. Φέρνει στο προσκήνιο βασικές σταθερές του Ελληνικού black metal, υπενθυμίζοντας starting points και δίνοντας ένα βροντερό παρών στο σήμερα.
Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν στο Pentagram Studio υπό τον George Emmanuel (Lucifer’s Child, πρώην Rotting Christ), το εξώφυλλο είναι δημιουργία του Mars Triumph.
