Δεύτερο άλμπουμ για το πενταμελές συγκρότημα των Αθηναίων melodic-folk-death metallers Kosmogonia με τίτλο Aella. Δεκατέσσερα κομμάτια, μαζί με την εισαγωγή και τον επίλογο, τα οποία συγκροτούν ένα ενιαίο θεματολογικό (concept) άλμπουμ βασισμένο στην Αρχαία Ελληνική Ιστορία, έχοντας και αρκετά στοιχεία μυθοπλασίας. Η σύνθεση των τραγουδιών στο σύνολο της ενσωματώνει επιρροές από doom, death, folk, gothic και συμφωνική μουσική.
Η διάρκεια των επιμέρους τραγουδιών δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη και η δομή τους δεν διακρίνεται από την πολυπλοκότητα. Το άλμπουμ ρέει αρκετά ευχάριστα και διαθέτει, σχεδόν στο σύνολο του, εναλλαγές από τα death ξεσπάσματα στα τμήματα με τα πιο αργά ατμοσφαιρικά περάσματα.
Η μελωδική ταυτότητα του Aella καθορίζεται από τα πλήκτρα τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται αρμονικά με τα φωνητικά μέρη. Παρόμοια αλληλεπίδραση υπάρχει στο σύνολο του δίσκου, μεταξύ των αιθέριων γυναικείων φωνητικών και των growls, σήμα κατατεθέν του είδους το οποίο υπηρετεί η μπάντα.
Δυνατό το εναρκτήριο Rise όπως και το Hold Me, ξεχωρίζει το The Oracle με τους εξαιρετικούς ρυθμούς του, ενώ έντονα μελωδική death διάθεση κυριαρχεί στο Scheme and Rebirth. Γίνεται προσπάθεια ώστε να προσεγγιστεί το παραδοσιακό στοιχείο στο Fire’s Song, folk διάθεση στο Elixir και symphonic- low tempo το Last Path.
Τα φωνητικά κυριαρχούν σε όλο το Aella δίνοντας μια αφηγηματική αίσθηση στο υλικό με τους στίχους να υφαίνουν το δικό τους πέπλο μέσα στα κομμάτια. Το παραπάνω μοτίβο εξυπηρετεί και η κατεύθυνση της παραγωγής η οποία πολλές φορές δεν αφήνει στις κιθάρες τον χώρο που θα τους άξιζε. Στο τέλος της μέρας κερδίζει η λογική της μουσικής – ιστορίας και όλα καλά.
Προτείνω αυτό το άλμπουμ στους οπαδούς των παλιών Macbeth και Theater of Tragedy, όχι μόνο για τις κοινές αναφορές στο ύφος αλλά γιατί και εκείνες οι μπάντες με τα μεγάλα τους άλμπουμ μας έβαλαν στη σφαίρα της μουσικής μυθοπλασίας. Και μπορεί οι Kosmogonia να ακούγονται πιο πλουραριστές -κυρίως λόγω των folk στοιχείων- μας βάζουν όμως στο ίδιο γοητευτικό ταξίδι, όπως τότε.
