Μου άρεσε πάρα πολύ το νέο single των Exilium Noctis. Με το “God’s Demise” η μπάντα μας δείχνει ξεκάθαρα ότι όχι μόνο ξέρει να αφομοιώνει θαυμάσια τις σκανδιναβικές επιρροές της, μα και ότι έχει το know how να παράξει ένα ηχητικό στίγμα τέτοιας σαφήνειας, ώστε το black metal τους να είναι αναγνωρίσιμο ανάμεσα σε ένα σκασμό από μπάντες.
Η αργή, πομπώδης εισαγωγή προετοιμάζει για το χαοτικό σφυροκόπημα του κουπλέ, το οποίο θα κυριαρχήσει όσο χρειάζεται, προκειμένου το πληκτροφόρο κυρίως θέμα της γέφυρας που ακολουθεί να ακουστεί σχεδόν λυτρωτικό αλλά και άκρως γόνιμο για το ρεφρέν που θα πατήσει επάνω του.
Με το κόψιμο που ακολουθεί η μπάντα θα μας θυμίσει τί ωραία που ήταν όλα πίσω στο 1996 και θα μας ξαναβάλει στο κουπλέ του κομματιού.
Μόνο που αυτή τη φορά το bridge έχει σιδηροδρομική riff-αρα, ενώ μετά την επανάληψη του ρεφρέν και πριν το back to ’96 break -το οποίο ήδη έχετε αγαπήσει το ξέρω-, μεσολαβεί επικό θέμα με πλήκτρα και blasts, πριν περάσουμε τελικά στο δεύτερο μέρος του κομματιού.
Το οποίο δεύτερο μέρος είναι μια straight ομολογία, για το γεγονός ότι τα παιδιά στα νιάτα τους άκουγαν τον πρώτο Sacramentum δίσκο 3-4 φορές τη μέρα. Ακόμα και το σχεδόν thrash riff που εμφανίζεται ανάμεσα στα πιο απλωμένα, επικά και σχεδόν δραματικά black metal made in Sweden θέματα, στην παραπάνω ομολογία καταλήγει.
Με ένα αριστοτεχνικό γύρισμα θα βρεθούμε στο ρεφρέν και τον επίλογο του κομματιού, με το αγαπημένο μας 1990 και 6 break να εμφανίζεται ξανά, ενώ σιγά – σιγά όλα περνούν το δρόμο του τέλους.
Εκπληκτικό το κομμάτι. Το έχω ακούσει άπειρες φορές από προχθές που βγήκε. Αν γουστάρεις Serherial -της καλής “Nord…” εποχής-, αν γουστάρεις Lord Belial -“Enter the Moonlight Gate” περιόδου- και αν ήδη πίνεις νερό στο όνομα των Exilium, τότε το κομμάτι θα το λατρέψεις. Ελπίζω όλο το υπόλοιπο υλικό που θα ακολουθήσει να είναι έτσι. Κλείνω και πάω να βρω την Exilium Noctis μπλούζα μου, ώστε ο αυριανός καφές να έχει κάτι από Σουηδία και Βολάρα.
