Με το νέο άλμπουμ τους οι Αθηναίοι Empty Mirror κάνουν μια ειλικρινή κατάθεση της αγάπης τους για όλο το gothic metal φάσμα της δεκαετίας του 90. Από το ζοφερό σκοτάδι των Paradise Lost μέχρι το συμφωνικό γίγνεσθαι των Tristania, η βεντάλια των επιρροών ανοίγει και το αποτέλεσμα και έμπνευση έχει και προσωπικότητα.
Πλούσιες ενορχηστρώσεις, ποικιλία σε φωνητικές ερμηνείες (καθαρά αντρικά, soprano γυναικεία και growls αντρικά φωνητικά), ουσιώδες focusing στα θέματα του βιολιού και του πιάνου -που αρκετά συχνά παίζουν ρόλο πρωταγωνιστικό- μα και σωστά δουλεμένες κιθάρες, είναι τα βασικά στοιχεία που ανεβάζουν το άλμπουμ ψηλά. Γενικά η μπάντα δείχνει να κατέχει σε πολύ μεγάλο βαθμό το καλλιτεχνικό πεδίο στο οποίο κινείται (και δεν περίμενα και κάτι διαφορετικό εφόσον πρώην μέλη από Cthonian Alchemy και Ethereal Blue βρίσκονται στις τάξεις τους μεταξύ άλλων).
Στη γενική ατμόσφαιρα του άλμπουμ συμβάλλουν και τα spoken words σημεία με την απαραίτητη ρομαντική τραγικότητα στο κομμάτι της απόδοσης τους.
Πλούσια και η στιχουργική του άλμπουμ με τις αρχαίες ελληνικές αναφορές να λειτουργούν θαυμάσια ως θεματικό πεδίο.
Τέλος να αναφερθώ και στην εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει και στην παραγωγή του δίσκου η οποία αναδεικνύει το υλικό.
Γενικά πέρασα ποιοτικό χρόνο ακούγοντας το άλμπουμ και αυτό είναι που θα ήθελα να κρατήσω πάνω από όλα. Η κάθε ακρόαση μου έδωσε έξτρα πραγματάκια, φέρνοντας στο φως όμορφες λεπτομέρειες που δείχνουν αν μη τι άλλο μπάντα με μεράκι. Τέτοια θέλουμε.
