Οι DreamLongDead επιστρέφουν στη δισκογραφία με ένα άλμπουμ χθόνιου τρόμου, βουτηγμένο σε σκοτάδια απύθμενα.
Ομολογώ πως δεν ήμουν προετοιμασμένος για αυτό που άκουσα στον συγκεκριμμένο δίσκο, οπότε σας προειδοποιώ και εσάς πως εδώ έχουμε να κάνουμε με υλικό πραγματικά θανατερό, που έρπει ψάχνοντας πέρασμα στο βαθύτερο επίπεδο του απόλυτου σκότους.
Ναι το doom death metal παραμένει η βάση του ήχου τους και δίνεται με έναν τρόπο σχεδόν εσχατολογικό, σαν ένας επιθανάτιος ρόγχος. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή. Διότι εδώ ανοίγουν οι πύλες του πιο απόκοσμου εφιάλτη: με tempo που επιταχύνει και με αυτά τα αποπνικτικά riffs που κομματιάζουν για να ξανασυνθέσουν μέσα σε μια στιγμή όλο το extreme metal φάσμα αποδίδοντας φόρο τιμής σε αυτό το death metal που μόνο τρόμο και πανικό προκαλεί.
Και μετά ξανά η κατάβαση στο έρεβος (Erebus: δώστε βάση σε αυτήν τη σύνθεση υπνωτικής παράνοιας).
Η πειραματική προσέγγιση, τα ηλεκτρονικά στοιχεία, η λογική της επανάληψης και οι ψυχρές μελωδίες, κάνουν το υλικό να ακούγεται ακόμα πιο απόκοσμο.
Τα πάντα συνυπάρχουν σε απόλυτη ισορροπία και ξετυλίγουν μια φοβισμένη πορεία προς την άβυσσο.
Ακραίο άλμπουμ, με όλη τη σημασία της λέξης. Χωρίς στιγμή λύτρωσης. Όπως το ίδιο το τέλος.
Θα αντέξεις να πέσεις στη δίνη του;
