Με καλή διάθεση και καλή παρέα, ανηφορήσαμε Παρασκευή βράδυ για το, πάντα φιλόξενο, Clubhouse των Argoriders στο Βόλο. Members anniversary η μέρα, με καλεσμένες μπάντες τους Αθηναίους Need (η εμφάνιση ήταν στο πλαίσιο της περιοδείας τους) και τους Βολιώτες Blacken. Εγκάρδια η υποδοχή από τους οικοδεσπότες και πολύς ο κόσμος στο venue, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο. Από τη μία, ήταν η πρώτη φορά που θα έπαιζαν οι Need στο Βόλο και από την άλλη, οι Βολιώτες τίμησαν τους συντοπίτες τους Blacken.
Μετά την απαραίτητη προμήθεια «καυσίμων», ταχτοποιηθήκαμε μπροστά από τη σκηνή και με πολλές προσδοκίες για το αποτέλεσμα, αναμέναμε την εμφάνιση των συγκροτημάτων.
Οι Need, με βάση τους την Ελλάδα, έχουν καταφέρει να έχουν παγκόσμιο δισκογραφικό αποτύπωμα στο χώρο του progressive metal. Όταν μάλιστα αυτό το αποτύπωμα το αποδεικνύεις και στο σανίδι, δεν είναι τυχαίο που αποκαλείσαι από τους οπαδούς κορυφαία μπάντα. Οι Need λοιπόν σάρωσαν. Ξεκίνησαν με το “Torn” από το The Wisdom Machine και για 9 τραγούδια δεν κοίταξαν πίσω. Δυστυχώς δεν παίχτηκε το “Nemmortal”, παρόλο που ήταν προγραμματισμένο, αλλά η μπάντα σε αυτή την πρώτη της εμφάνιση στο Βόλο προσπάθησε να τιμήσει όλη τη δισκογραφία της.
Ο ήχος πεντακάθαρος, από εμπνευσμένους μουσικούς οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν και τον Jon V στη φωνή να κάνει μαγικά. Δεμένοι, αλάνθαστοι και πάνω απ΄ όλα ευδιάθετοι, οι Need απέδειξαν ότι όντως είναι μια εμβληματική μπάντα για την progressive metal σκηνή. Ίσως ο όρος progressive να είναι περιοριστικός καθώς υπάρχει πολύ groove, μελωδία και συναίσθημα στον ήχο τους, δε νομίζω όμως ότι τους ενδιαφέρουν οι ταμπέλες.
Ακούστηκαν τα “Torn”, “Lifeknot”, “Circadian”, “Tilikum”, “Lie Before You Sleep”, “Avia”, “Construct”, “Mother Madness” και “Rememory”, με τον κόσμο να χειροκροτεί, να συμμετέχει και να απολαμβάνει την κάθε στιγμή. Μαεστρική η σκηνική τους παρουσία, ίδρωσαν κυριολεκτικά τη φανέλα και άφησαν τους παραβρισκόμενους με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλι. Θα ήθελα λίγο ακόμα, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Οι Need είναι σε πολύ μεγάλα κέφια και έχουν ήδη ξεκινήσει το tour τους στη χώρα. Όπου τους πετύχετε μην τους χάσετε, γιατί θα χάσετε.
Η συνέχεια είχε τους συμπολίτες μας. Είχε γράψει ο Χρήστος Παπαδάκης στο review του για το Exit 57 των Blacken ότι «μερικές φορές απλά χρειάζεσαι ένα καλό rock άλμπουμ να παίζει στα ηχεία. Χωρίς πολλές επεξηγήσεις και αναλύσεις για το τι, το πως, το γιατί, το από που και το πόσο. Μερικές φορές χρειάζεσαι έναν δίσκο να σου κάνει παρέα. Ναι παρέα. Όταν κοιτάς το ταβάνι καπνίζοντας, όταν μπαίνεις στο αμάξι για την επόμενη βόλτα, όταν περπατάς στο κρύο, έτσι γιατί απλά γουστάρεις». Αυτά ακριβώς παρουσίασαν και οι Blacken στη σκηνή του Clubhouse των Argoriders.
Έχοντας στις αποσκευές τους έναν εξαιρετικό δίσκο, απέδειξαν περίτρανα ότι το μέλλον τους ανήκει. Χαμογελαστοί, παιχταράδες και καλοπροβαρισμένοι, οι Blacken και το heavy rock τους, γέμισαν τις ψυχές μας με μουσικάρες. Έχοντας ακούσει το Exit 57 πολλές φορές, γνωρίζοντας και την εκτελεστική δεινότητα της μπάντας, δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι live θα ήταν αψεγάδιαστοι.
Ακούστηκαν τα “Believe in me”, “Another day”, “Trouble”, “One last fight”, “Feel the pain”, “Running away” και “Break the chains”. Setlist με ροή, «μοντέρνος» ήχος, η φωνή του Φώτη Τάμπα καθαρή και με βάθος, χαλαρή διάθεση στη σκηνή εξαιτίας της εμπειρίας των μελών σε άλλα συγκροτήματα και όλα δείχνουν ότι οι Blacken δε θα παραμείνουν για πολύ μία επαρχιακή εγχώρια rock/metal μπάντα.
Καταχειροκροτήθηκαν δικαίως και όλοι αναμένουμε την επόμενη εμφάνισή τους. Εύγε.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Argoriders για την πρόσκληση και στις μπάντες για την εξαιρετικά φιλική διάθεση μετά το live. Και εις άλλα σπουδαία με υγεία.
